26 ay geçti halen konteynerdeler: "Çocuklarımın tek hayali bir evde yaşamak"
6 Şubat depremlerinde Osmaniye’de oğluyla enkazdan sağ olarak çıkarılan Zahide Özbebek: "Çocuklarım 'Bir evimiz olsun, odamız ve yatağımız olsun, ders çalışmak için çalışma masamız olsun' diyor."

Fotoğraf: ANKA
Osmaniye - Maraş merkezli 6 Şubat depremlerinde Osmaniye’nin Yunus Emre mahallesinde kiracı olarak kaldıkları evde yakalanan ve evin yıkılmasıyla enkaz altında kaldıklarını söyleyen depremzede Zahide Özbebek, o gün yaşadıklarını ve deprem sürecinden bu tarafa sıkıntılarını dile getirdi. Dört çocuğu ve eşi ile birlikte Osmaniye konteyner kentte yaşadıklarını söyleyen Zahide Özbebek, şunları söyledi: "Oğlumun kafatası çatladı. Çok sık epilepsi nöbetleri geçiriyor. Bundan dolayı Adana’ya sevkedildik. Eşim böbrek tedavisi görüyor Ankara Hacettepe’de. Benim omuriliğimde kanama oldu. Sol bacağımda ciddi kırıklar vardı ayağım alçıya alınmıştı."
"Çocuklarımın hayali evimizin olması"
6 Şubat depremlerinden sonra uzun süre çadırda kaldıktan sonra konteyner kente geçtiklerini anlatan Özbebek, "Çocuklarım, 'anne evimiz olsun kendimize ait yatağımız olsun' diyor. Büyük oğlum 'anne tek hayalim bir çalışma masamın olması ve onun üzerinde ders çalışmak' diyor" ifadelerini kullandı. Geçimlerini yemek satarak sağladıklarını aktaran Özbebek, "Burdan çıkarsak ne yapacağız bilmiyorum. Büyük ihtimal benim artık çok zorunda kalırsam boş bir araziye çadır kurmayı düşünüyorum. Onun dışında şu an yapabilecek birşeyimiz yok. Ev kiralayacak, içine eşya alabilecek hiçbir maddi durumum yok. Hiçbir şekilde üzerimizde mal varlığımız yok. Bankalarada borçlarımızı ödeyemediğimiz için icralığız. Hatta telefonumuza sürekli kaldığınız yere icra memurları gelecek diye mesajlar geliyor. Sürekli avukatlar arıyorlar. Bu süreçte bu da apayrı bir psikolojik şiddet oluyor bizim için" dedi. (ANKA)
Evrensel'i Takip Et