Başarmak durumundayız

Merhaba sevgili Evrensel okurları. Bu çok sıcak yaz ayında emekçilerin sırtlarında ter kurumaması bir yana, birde maalesef emeklerinin karşılıklarını alamamaları onları inanın daha da terletiyor. Kıraç’ta bulunan Baydemirler Birillant Fabrikası’nda çalışmaktayım. Fabrikada dünya markası tül perde üretilmekte. Fakat bir dünya markası fabrikada çalışma koşulları ancak bu kadar berbat olur. Yani nedenleri sıralamakla bitmez aslında. Şu anda en büyük sorun, aylarca çalışıp paralarımızı alamamamızdır. Evet, maalesef iki aylık maaş alacağımız içerde. Bu gün açısından dört aydır bordolara sokulmayan mesai alacağımız keza aynı durumda. Fabrikadaki gelişmeler daha öncede yine bu gazetede bir kaç kez yayınlanan mektuplardan bende okumuştum. Ama maalesef onca yazılan yazılardan sonra hiçbir gelişme olmadığı için, bende tekrar üzerine basmak ve daha önce mektup yazan arkadaşlarım gibi bende fabrikada yaşanan ve çözüm bekleyen sorunları belirtmek istiyorum. Ondan dolayı bizler yani emekçiler gerek kredi kartları gerekse sağdan soldan aldığımız borçları ödeyemez duruma geldik. İnanın fabrikada her çalışanın ayrı sorunları var. Ve hiçbir çözüm yolu yok gibi. Patron önce Mısır’a şimdide İrana fabrika açtı ve kimi makineleri oraya taşıyor. Bizlerin maaşlarını ödeyemiyor aslında ödemek istemiyor. Çünkü sindirilmiş ve korkutulmuş bir toplum buna boyun eğmek zorunda bırakılmıştır. Kimsenin sesi çıkmadığından sevgili patronumuz bizi ciddiye almıyor. Yoksa da oralara fabrika kuran bir şirket işçisinin maaşını ödeyemeyecek durumdadır. Bence bizden kazandığını o tarafa kullanmaktadır. Bizleri de maalesef mağdur etmektedir. Hele de bu yaz sıcaklarında bize içirilen su sebillerini bir görseniz mideniz hakikaten bulanır. Ne bakım var nede düzenli bir temizlik leş içersindeler. Benim düşüncem şu; biz emekçiler ve işçilerin deyimiyle yiyen ağız utanır derler. Yemekleri yiyemiyoruz ki utanalım, berbat durumda. Yemekleri yapan şirket yetkilileri şunu söylemekteler: Maalesef patronunuz bize de borçlu, ne kadar para o kadar köfte, misali ile açıklıyorlar. Geçen günlerde fabrikada paralar yatmadığı için birkaç arkadaş fabrika müdürüyle konuşmuşlar. Çözümde avans yazdırın, para yok denmiş. Arkadaşlar avans yazdırdılar. Ama yazdırdıklarını alamadılar, hepsi aşağıya çekilerek harçlık olarak verildi. Baydemir işçileri birleşmezsek ve bu duruma müdahale etmezsek daha çok süründürüleceğiz. Tek çaremiz hep birlikte mücadele etmekten geçiyor. Çoğumuz evli ve kiracı insanlarız, bizler çocuklarımıza da aydın ve daha iyi bir eğitim ve daha iyi bir dün ya bırakmak istiyorsak bu mücadeleyi onlar içinde yapmalıyız. Hangi işçi yazın tatile gidebiliyor bırakın tatili köyümüze bile gidemeyecek durumdayız. Çalışıyoruz emeğimizin karşılığı yok. Maalesef düşünmeyen bir zihniyetle karşı karşıyayız ancak meydanlarda toz bırakmayan bir yalan ve dolanlarla halkı sefalete sürükleyenler utansın diyorum. Artık o pis ellerinizi ekmeğimizden çekin demekte maalesef bize düşmekte. Bugün Türkiye’nin birçok yerinde işçiler emekçiler direnmekteler. Bırakalım futbolu magazini bir kenara, bizler çocuklarımıza nasıl bir yarın bırakacağız onu düşünelim. Gelin hep birlikte bunu tartışalım, yüksek sesle. Tekel mücadelesi hükümeti diğer yanda işverenleri korkutmuştu. Şunu unutmamız gerekli bireysel çıkışlar ancak kendimize zarar verir birlik hareketi toplumda ses getirir. Fabrikada duyuyorum, arkadaşlar noter ve çalışma bakanlığına gidip tek taraflı istifa veriyorlarmış bu çözüm değil. Arkadaşlar bizler emekçiyiz hem işimize hem kendimize ve topluma duyarlı olmalıyız sesimize ses katalım birlikten güç doğar. Çocuklarımızın haklarını koruya bilelim en azından diyorum. Bu ülkenin işçi ve emekçilerinin bugün açısından ihtiyacı olan birliği ve beraberliğe sağlamak durumundayız. Yoksa bizim sırtımızdan geçinen ve bizleri bölüp parçalamak isteyenler istediklerini gerçekleştirecekler. Tüm işçi emekçi, emeğe saygı duyan tüm duyarlı insanlara selam olsun diyorum ve son olaraktan emeğe saygı işçilere birlik yakışır diyorum.
Baydemirler’den bir işçi