Yarınlar bizim

Halk aydınlığı

Karanlık bastırsa da karartamıyor geceyi. Sokakları, meydanları el ele, kol kola, omuz omuza dolduran kalabalıklarla büyüyerek aydınlanıyor. Yüreklerinin ışıltısıyla.

Ak günler

Kara kalabalık diyorsun ya her biri ak bir ışık onların. Birleştikçe parıldayan. Karanlığı aydınlatarak ak günlere uzayan.

Yok olan insanlık

Adaletin olmadığı yerde insan hak ve özgürlükleri de yoktur. İnsan hak ve özgürlüklerimiz elimizden alınınca insanlığımızdan olduk.

İyi değiliz

Hep sorarız ya birbirimize: “Nasılsın, iyi misin?​” diye. İyi sorusunun altında hep bir kuşku vardır. Kuşkuya yer kalmadı bugün. Hiçbirimiz iyi değiliz artık.

Buğday bekliyor

Yeşil bir dal var masamda uzun süredir. Çiçekleri solsa da yeşilini koruyor. Sennur Sezer’in dediği gibi: “Kışlar yeşili tüketemez/Buğday bekler toprakta.”

Korkma

Korkma karanlıktan, koyulan geceden. Gecenin nasıl sabahı oluyorsa karanlığın da aydınlığı olacak. Korkmuyorsan eğer.

Karşı

Demir dövüle dövüle orağa dönüşür; çekice, baltaya, bıçağa keser. Aç bırakılanların, acı çekenlerin, yoksulların elinde. Acımasızların karşısında.

Yarınlar bizim

Bugün her şey sizin. Ot, çiçek, böcek dahil yiyip bitirseniz de havamızı, suyumuzu. Yarınlar bizim. Bir bir bütün çiçekler açtığında. Baharda.

Sanallık

Yeni yollar, yeni köprüler, deniz altı tüneller yaptılar. Yol yol uzadı/uzuyor. Üstünden geçmemiz için. Zorla tutulduğumuz yerden.