Benim arkadaşlarım

İnsan yaşamın her döneminde her şeyin ayırdına varamıyor. Ya da her yaşta ilgi alanları değişiyor, gelişiyor. Yıllarca kimi şeyleri paylaştığı arkadaşının kim olduğunu; aslında ne yaptığını bir iyice göremiyor, anlayamıyor. Okulunu, sınıfını, sıranı, sigaranı, içkini, devrimi, dünyayı paylaşıyorsun da… Ne olduğunu tam bilemiyorsun. İnsanın kendini göstermeme yalnızlığı vardır ya işin özünde. Utangaçlığı ya da! Çekingenliği.. Güzellik, yakışıklılık, giyim kuşam gibi dışsal güzelliklerin görünmesi kaçınılmaz da… İçinde ne olduğu bir bilinmezdir! Hani, o bir türlü okunamayan satır arası gibi yerlerde. İçinin derinliklerinde.
Ankara’ nın Kurtuluş Lisesi’ nde okurken bir sınıf arkadaşım vardı. İşte o, satır aralarını çok iyi gösteren biriydi. Kafasına estimi, tebeşiri alır eline, kara tahtaya öyle güzel şeyler çizerdi ki. Kendi el yazısını okuyamayan ben ağzı açık bakardım oğlanın çizdiklerine. Adını anımsayamadığım için utanç duyduğum arkadaşımın çok büyük bir çizer, bir sanatçı olacağına inanır; olmasını da dilerdim. Oldu mu bilmiyorum; ben ona öykünerek çizmeyi öğrendiğim Kibar Hırsız’ ın ötesine bir türlü geçemedim. Yazısını okuyamayan adamdan ne beklenirdi ki!..
Fakülte’ de Tuncer Cücenoğlu ile aynı sınıftaydık. Evlerimiz de yakındı. İşine gitmeyeceği kimi günler birlikte yürürdük evlere. Konuşurduk, dertleşirdik, tartışırdık.  Okuduğunu, düşündüğünü bilirdim de yazdığını çok sonra öğrendim. Oyunları oynanmaya başladığında.
Ahmet Gürlek de o sınıftaydı. Seyrani’ nin kentdaşının şiir yazdığını da bir iki yıl önce öğrendim. Memleketi Develi üzerine araştırmalar, derlemeler yaptığını, kitaplarının boyuna ulaştığını da…
Sevin Sezgin de vardı sınıfımızda. Onun da bilmezdim nelerle uğraştığı. Yakın arkadaşı Reyhan bilir miydi; onu da bilemiyorum. Yani, çocuk yazınına ilgi duyduğunu, yazdığını. Bilgisayarın sağladığı uygulayımsal olanaklar, hani o sosyal medya denilen iletişim ortamı olmasa,  Sevin’ in çocuk öyküleri yazdığını, ödüller kazandığını yıllar sonra bile öğrenemeyecek, sevinemeyecektim. Ben okul sıralarında yazma işine başladığımdan böylesine üretken arkadaşlarımla, bilmeden de olsa aynı havayı solumuş olmaktan, yıllar sonra da olsa mutluluk duyuyorum doğrusu. Meğer ne sınıfımız varmış. Daha bilmediğim kimler vardır kim bilir.
Belki de gençlikte gizli saklı yürütülen etkinlikler yaşanmışlığın dürtüsüyle engellenemiyor, ileri yaşlarda dökülüveriyor ortaya. Gecikmeli; ama  olgun ve dolgun olarak.
Sevin Sezgin’ in üretkenliği, çalışkanlığı “ Bakla Böceği” adıyla kitaplaşmış olarak karşıma çıktı.  Masal tadındaki akıcı anlatımıyla yaşına bakmadan okuru alıp götüren uzun bir öykü kitap. Roman bile denilebilir belki. Sezin’ in Dil Derneği üyesi olmasının etkisi de dilinin yalınlığında kendini gösteriyor doğrusu. Ödül almış bir yapıtı uzun uzun değerlendirmek zor; üstelik de anlamsız bir yerde. Ödüllendirilerek değeri biçilmiş çünkü. Eğitim Sen Kırıkkale Şubesi’ nin çocuk yazınına katkı sağlamak amacıyla düzenlediği “2. Çocuk Öykü Yarışması” nda ikincilik ödülünü almış “Bakla Böceği”. Hem de Bilgin Adalı, Gülsüm Cengiz, Gülten Dayıoğlu, Prof.Dr. Ali Gültekin, Muzaffer İzgü, Aysel Korkut, Betül Korkut, Doç.Dr.Necdet Neydim ve Yüksel Şahin’ in oluşturduğu bir seçici kuruldan.
Resimlerle de desteklenmiş bu güzel çocuk kitabının salt çocuklar değil büyüklerin de okumasını öneririm. O yaşları geçirmiş olsalar da çocukları daha iyi anlamalarına yardımcı olacağını ve bir anlamda da çocukluklarına dönebilmelerini sağlayacağını düşündüğümden çocukların kitaplarını büyüklerin de okumasından yanayım.
Sanırım “Bakla Böceği” nin satışı yok. Eder belirtilmemiş çünkü.  Ağiçinden (internet) de ulaşamadım ayrıca. Kitapta çok açık olarak belirtilmemiş olmasına karşın “bilgi@egitimbilimtoplum.com.tr “ den edinilebilecek ya da bilgi sağlanabilecek sanıyorum. Ama bir eğitim kuruluşunun kitabın dağıtımı için gerekli çalışmayı yapacağını ve yapması gerektiğini düşünüyorum.
Eğitim Sen Kırıkkale Şubesi’ ni çabası için; daha çok da arkadaşım Sevin Sezgin’ i emeği ve başarısı için kutluyor, arkasının gelmesini diliyorum.