Cesur ve yalnız kovboy

Beşar Esad kimyasal kullandı mı, kullanmadı mı bilinmez ama Türkiye bunu fırsat bilerek dünyayı ayağa kaldırmak için elinden ne geldiyse yapmaktan geri durmadı. Hatta nasıl olsa emperyalistler bu fırsatı kaçırmaz diye düşündüğü için, dünyaya ‘birkaç günlük operasyon bizi tatmin etmez, ne öyle vur geri çekil, böyle olmaz Esad’ı devirecek bir operasyon olmalı; en azından Kosova’daki gibi olmalı’ şeklinde efelendi. Siyasi iktidarın tatmini acaba nasıl olacak? Başbakan şimdiye kadar 100 bin kişi öldü. Gelişmiş Batı nasıl buna seyirci kalıyor diye efelenirken, müdahalenin nasıl olması gerektiğini dikte etmeye çalışıyor,  yani en azından uzun süreli fiili bir işgalin yapılmasını istiyor. Bu sanki kansız olacakmış gibi davranıp, bunun sonucunda ne kadar Suriyelinin öleceğini nedense hiç aklına getirmiyor. Irak işgalinde ölen Iraklı sayısı hiç aklına gelmiyor. İsterse milyonlar ölsün yeter ki ‘Müslüman Kardeş’ dostları Esad’ın gitmesi için yeteri kadar Müslümanın ölmesinden tatmin olsunlar.  Düne kadar Kürtlere karşı dostluk yaptıkları kanka, Kürtlerin Rojava’da kendilerini yönetmelerini artık engelleyemeyeceği anlaşıldığı için bir an önce artık ne olursa olsun devrilmelidir.   Başbakan Batı’ya karşı efelendi efelenmesine ama önce İngiliz parlamentosu David Cameron’a kırmızı kart göstererek hayır dedi. Ardından Obama Kongreden karar çıkarması gerektiğini ifade ederek Suriye müdahalesini en azından şimdilik ertelemiş görünüyor. Bu durumda Fransa, bir gönüllüler koalisyonu olmadan Fransa’nın Suriye’ye müdahale etmeyeceğini açıklamak durumunda kaldı. Rusya başından beri İran’la birlikte Suriye’nin yanında yer aldı ve kendi çıkarları için müdahaleye karşı çıktı.. Efelenen ve emperyalistlerin Suriye’ye müdahalesini kesin gören siyasi iktidar, yine son zamanlarda sık görüldüğü üzere cesur ama yalnız kovboy olarak orta yerde kalıverdi. Cesur çünkü herkese efelenmekten geri durmuyor, herkesi çivi kendisini çekiç görüyor ve herkese akıl veriyor. Ancak bir zamanlar emperyalistlerin en yakın proje ortağı olarak sözü geçer gibi olan siyasi iktidarı artık pek kimsenin iplediği görülmüyor. Kendi kendine bağıran sokak kabadayılarını andırıyor. Siyasi iktidar sadece Suriye’ye müdahale konusunda yalnız kalmadı  Mısır’da olduğu gibi pek çok konuda artık kimseyi yanında görmüyor. Nihal Atsız’ın oğlu Yağmur’a yazdığı mektupta olduğu üzre Mısır, Rusya, Avrupa Birliği ülkeleri, Amerika, İsrail, İran hepsi siyasi iktidarın düşmanı olmuş. Diğer komşular zaten düşmandı. Hatta düne kadar kanka olduğu Suudi Arabistan ve Katar’da bu düşmanlar kervanına katıldı. Belki de en önemlisi ezeli düşman gördüğü ve bir bardak suyun bile nasip olmasını istemediği Kürtler Irak’ta olduğu gibi Suriye’de de bir statü elde etmek üzere olmaları duruma eklendi. En uzun sınır komşusu olan Kürtler Türkiye siyasi iktidarının uykularını kaçırdı. İşte bu Türkiye’nin dış politikada hata üstüne hata yapmasının biricik nedeni oldu. Türkiye Suriye Kürtlerinin Rojava’da kendi kendilerini yönetmesini hazmedememektedir. Esad sonrasını Kürtler ve Nusayrilerinde yer aldığı çok etnisiteli, çok dinli bir koalisyon olarak görmek ve kabullenmek istemedi. Kürt düşmanlığı Türkiye siyasi iktidarını kanlı çete örgütü el Nusra ile ittifaka itti. El Nusra çetelerinin Türkiye üzerinden silahlandırıldığı ve Kürtlere karşı savaşa sürüldüğü neredeyse açık bir vakıa olarak basında her gün izlenmektedir. Türkiye’nin Kürtler ve Nusayriler ile bir ortaklık yerine dünyanın her yerinden toplama ÖSO ve el Kaideci çetelerle ittifakı Türkiye’yi yalnızlaştıran en önemli etkendir. Bunun en iyi izahatını sanırım Amerikan askerleri verdi. İnsanlık ve Amerika düşmanlarıyla aynı safta savaşmak istemiyoruz diye sosyal medyada gündem oluşturdular. Türkiye Kürtlere karşı düşmanlığı bırakıp Rojava’yla komşuluk hukuku oluşturmak zorundadır. Tüm Kürtlerin kırmızı çizgisinin Rojava olduğu gerçeğini kabul etmek zorundadır. Aksi taktirde cesur olabilir ama Ortadoğu’da yalnız kovboy olmaktan kurtulamayacaktır.