Herkeste bir özgüven, bir direnme duygusu
Gezi direnişi artık hayatımızın her alanına yansıdı. Sokakta, parkta, oyun salonlarında hatta minibüslerde bile her gün gezi direnişleri yaşanıyor. Geçtiğimiz günlerde minibüse bindim. Hava sıcak, trafik, herkeste sinirlerin gerildiği bir gün. Bir yandan Taksim’de direnişte çatışan insanlar diğer yandan Kazlıçeşme mitingi
Gezi direnişi artık hayatımızın her alanına yansıdı. Sokakta, parkta, oyun salonlarında hatta minibüslerde bile her gün gezi direnişleri yaşanıyor. Geçtiğimiz günlerde minibüse bindim. Hava sıcak, trafik, herkeste sinirlerin gerildiği bir gün. Bir yandan Taksim’de direnişte çatışan insanlar diğer yandan Kazlıçeşme mitingi için evlerinden özel araçlarla alınan insanların trafiği altüst ettiği bir hafta sonu..İki orta yaşlı teyze şoförün arkasında oturmuş, günlerdir Taksim’de kalan çocuklarının neler çektiğini anlatırken, “bu aptal insanlar neden sokakta” diye homurdanarak minibüsü bir o yana bir bu yana süren burnundan soluyan şoförle yolumuza devam ediyoruz. O sırada iki öğrenci bindi ve öğrenci olduklarını söylediler. Öfkeli şoför aşağılar bir ses tonuyla pasolarını istedi, çocuklar pasolarını evde unuttuklarını söyleyince “o zaman inin aşağıya” dedi. Arka koltukta oturan teyzelerden biri “görüyorsun öğrenci işte, bir lira da alma ne olacak” dedi. Şoför aynı ses tonu ile “kadın sana mı sorucam kimden alıp almayacağımı sana ne” dedi.. Zaten çocuğunun günlerdir yediği gazdan ciğeri yanan anne artık kendini tutamadı “bu kadar para meraklısı olduğunuz için günlerdir başımızdan bomba yağıyor, bu hak arayışınızı biraz da sokakta yapsanız. Sizin gibiler yüzünden çocuklarımız günlerdir gaz içinde” dedi. Şoför “bana ne gitmesinler, yemesinler. Beni ne ilgilendiriyor” dedikçe teyze daha da alevlendi. Belli ki günlerdir içinde biriktirdiği bütün öfkeyi dökmeye başladı. Bu arada minibüste herkesten bir ses çıkmaya başladı. Kimi “teyze haklı”, kimi “bize ne” demeye başladı. Ben arkaya döndüm “bu hepimizin meselesi, bize ne diye bir şey yok. Lütfen susun. Teyzeciğim sen de sakin ol.” Şoföre döndüm “siz de bindiğimizden bu yana adeta kin kusuyorsunuz, çocukları aşağılıyorsunuz” lütfen siz de susar mısınız” dedim ve ortalığı biraz olsun yatıştırdım. Ama şunu gördüm toplu taşımalarda bazen tacize maruz kaldığında bile sesini çıkaramayan kadınlar artık susmuyor herkese bir özgüven, bir direnme duygusu gelmiş. Ayrıca bu sabah evin penceresinden sokakta oynayan çocuklara bakıyorum, çocuğun biri eline geçirdiği hortumla oynayan diğer çocuklara su sıkıyor. Çocuklar gaz geliyor diyerek kaçmıyor, tam tersi yan yana gelip birbirlerine sarılarak “Her yer Taksim her yer direniş” diye slogan atıyorlar. Kısacası gezi direnişi her bireye ayrı bir direnme duygusu verdi. Artık sokakta, parkta, pazarda, çarşıda en ufak bir haksızlığa karşı çekinmeden direne direne kazanacağız...
‘Boş tencere’ iktidarın neresinde?
Tehlike nedir?
Yeni anayasa tartışmaları, AKP’ye can suyu olur mu?
Erdoğan'ın Irak ziyaretinin 3 sebebi ve değişim rüzgarı!
Özgürlükçü Anayasa
1 Mayıs ve sonrası
Galatasaray kaparak, Fenerbahçe kaptırmayarak…
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
