1 Mayıs düşündüğümden kalabalık ve coşkuluydu

Rümeysa Kişi
DIGEL Tekstil işçisi

İlk defa 1 Mayıs’a katılan, TEKSİF’e üye olduğum için haksız hukuksuz şekilde işimden kovulan biri olarak deneyimlerimi paylaşmak istiyorum. İzmir’de katılmış olduğum 1 Mayıs kutlaması düşündüğümden daha kalabalık ve daha coşkuluydu. Birçok sendikanın, eylemleri direnişleri hâlâ devam eden arkadaşlarımın, çeşitli iş kollarında çalışan işçilerin birlikte, birbirlerini destekleyerek ve dinleyerek 1 Mayıs kutlamaları gurur vericiydi. Yürüyüş boyunca pankartımızla TEKSİF üyesi DIGEL Tekstil işçilerinin heyecanı ve inancı da gözle görüldü.

Her yerde olduğu gibi 1 Mayıs kutlamalarında da sesimizi duyurduğumuzu ve birçok işçiye örnek olduğumuzu düşünüyorum. Ancak konser alanında söz Cemil Tugay’a verildiğinde biz DIGEL işçileri olarak alanı terk ettik, çünkü biz yaklaşık 110 gündür serbest bölge kapısı önünde direnişteyiz. Başkan Tugay, 8 Mart’ta Hugo Boss işçilerini ziyaret ederek karanfil dağıtıp fotoğraf çektirdi. Hugo Boss fabrikası yıllardır işçileri sendikalaştıkları için tazminatsız işten atan, baskının olduğu bir fabrika. Ne yazık ki aylardır haksız hukuksuz işinden kovulan biz DIGEL Tekstil işçisi kadınları görmezden gelerek önümüzden geçip gitti. Bu sebeple 1 Mayıs coşkusu heyecanı bizim için orada bitti. O günü hatırlayıp üzüldük, moralimiz bozuldu.