Saman alevini olimpiyat meşalesine çevirmek: Örgütlenmek

Ankara Üniversitesi öğrencisi

Türkiye’de geçtiğimiz haftalarda İmamoğlu’nun tutuklanmasının ardından üniversiteli gençler olarak eylemlerde yer aldık; kampüslerimizde boykot ördük. Diğer birçok olayın aksine bu kez içinde olmanın, örgütlenmenin ve kolektif bir güç yaratmanın ne anlama geldiğini deneyimledim. Bu süreç, yalnızca bireysel bir dönüşüm değil, aynı zamanda bir dayanışma pratiğiydi. İşte bu yazı, tam da bu örgütlenme sürecinin içinde yaşadıklarımı, karşılaştığım zorlukları ve öğrendiklerimi paylaşma isteğimden doğdu. Öncelikle örgütlenme sözcüğünün toplumda oluşturduğu önyargı ve korkudan arınmak gerekiyor. Örgütlenmek belli bir amaç doğrultusunda birleşmek ve belli bir düzen içinde hareket etmek demek. Belki de bu süreçte düzen ve birlikte hareket etmenin önemini daha çok anladık. Örgütsüz hareket edilmesinden mütevellit bazı yerlerde dayanışma konusunda eksiklikler yaşandı, birtakım arkadaşlarımız gözaltı sürecinde örgütsüzlükten kaynaklanan zorluklar çekti ve en önemlisi bir yapı halinde harekete geçmekte zorlanıldı.

Eylemler bilinçli bir kavrayışla ilerlemeli

Özellikle gözüme çarpansa insanların bir anlık heves veya amiyane tabiri ile gazla çalışması oldu. Bu saman alevini düzenli yanan bir olimpiyat meşalesine çevirmenin yolu örgütlenmekten geliyor. Bu konuda politik bilinçle hareket etmek gerekiyor. İçinde bulunduğumuz eylemler ve bir nevi direniş, bu politik bilinç konusunda insanlara sağduyu kazandırıyor. Onlara nasıl endişe verici bir durumda olduğumuzu gösteriyor. Neyin, neden yapıldığını kavramadan verilen tepkiler yüzeysel kalır ve kalıcı bir değişim yaratamaz. Bu yüzden eylemler, bilinçli bir kavrayışla, uzun vadeli bir perspektifle ve sistemin nasıl işlediğini anlayarak gerçekleştirilmelidir. Bu konuda bazı gruplar veya kesimlerin konudan bağımsız eylemleri, ana amacımızı saptıran provokatif hareketlerine karşı bu politik bilinç sayesinde kulak asmayacağız ve onlar da zamanla bu yaptıkları hareketlerin bir anlamı olmadığını anlayacaklar.

Bahsettiğim bu “politik bilinç” örgütlenmekle birlikte artıyor. Fakat gözlemlediğim kadarıyla insanlar örgütlenmeyi sanki katıldığınız topluluğun bütün görüşlerinizi desteklemeniz gerektiğinin düşünüyor. Kişinin kendi farklı görüşleri de o topluluk için de gayet hoşgörüyle karşılanıyor. Bu sürecin önümüzdeki bayram süreci içinde sönümlenmemesi ve devam etmesi için de örgütlenmenin yapısı büyük önem taşıyor. Bir siyasi parti olmasa bile ileride öğrenci temsilci kurullarının bir daha kurulması için şu andan itibaren birlik olunması lazım. İşçiler sendikalarda, öğrenciler de böyle yapılarda örgütlenmesi büyük önem taşıyor çünkü gün geçtikçe haklarımız zorla elimizden alınıyor ve herkes biliyor ki güzellikle geri vermeyecekler. Bundan dolayı bu yazımı sonlandırırken şöyle diyorum: Genel Grev, Genel Boykot!