MESEM'li çocuklar anlatıyor: "Mecbur kılındığımız hayat bu"

Kaza geçirince hastaneye gitmeme bile izin verilmedi

Kayseri'den genç bir işçi

MESEM’e geçmem çoğu genç gibi “En azından bir mesleğim olur” düşüncesiyle oldu. Ülkedeki ekonomik şartlar belli. MESEM’i bırakmak zorunda kaldım. Bırakma sebebim ise MESEM’deki öğretmenlerimizden dolayı. Atılma sebebim ise devamsızlık. Biz MESEM’liler okulda, işimizin verdiği yorgunluğun etkisiyle yoklama alındıktan sonra uyuyoruz. Dersleri dinleyemiyoruz. Yoklama alınırken kendimi göstermeme rağmen arka sırada oturduğum için öğretmenimiz beni defalarca fark etmeyip yok yazıyor. Haliyle devamsızlıktan dolayı kalıyorum ve MESEM’den atılmama sebep oluyor. Sınıfta kalınca çalıştığım iş yerinde sadece okulun devletten aldığı fonla verilen maaşı aldığımız için patron işten çıkardı.

Çalışma hayatım ise bu iş yerinden ayrıldıktan sonra girdiğim oto sanayi sitesindeki atölyede başladı. Kış aylarında iki günde 180 civarında aracın lastik değişimini yaptığımız oldu. Eve bile gitmemize izin verilmemişti. İşe girdiğimde normal olarak sigortalı çalışacağımızı söyleyip kimliğimin ön ve arka yüzünün fotoğrafını istediler. Patron dört ay sonra iş kazası geçirdiğimde hastahaneye gitmeme izin vermemişti. Mecburen atölyeden kaçıp hastaneye gittiğimde sigortamın olmadığını öğrendim. Patron hastahaneye gittiğimi öğrenince o gün sigorta girişimi başlattı. Üstelik dört aydır sigortasız çalıştığımı inkar etti. Birkaç ay sonra iflasını verdi, dükkanı devretti. Aynı sigorta sorununu yeni dükkan sahibiyle de yaşadık. Sesim çıkınca da geçtiğimiz hafta işten atıldım.

MESEM yerine imkanlarımız olsaydı okuyup çocukluğumdan beri dertsiz bir yaşam hayalimi gerçekleştirmek isterdim. Ama bu kadar imkansızlıktan dolayı hayalimiz yerine mecbur olduğumuz hayatı yaşıyoruz.

6 bin 600 liraya çalışıyorum

İstanbul İMES’ten bir MESEM’li

MESEM kapsamında çalışmak nasıl bir şey? İş öğretiyoruz, para kazanıyorsun diyorlar. Ben oto sanayide çalışıyorum. Ekonomik koşullardan dolayı mecbur çalışmam lazımdı. Zaten eğitim sistemi de çökmüş. Yıllarca okuyacağım, üstüne asgari ücret ile çalışmaya başlayacağım. Enflasyondan dolayı o maaşın değeri de düşecek. En azından MESEM’e girersem elimde bir mesleğim olur dedim. Bir kardeşim var. Meslek edinmenin harici ona da eve de destek olmam gerekiyordu. O yüzden bugünden çalışmaya başladım.

Eskiden amatör futbolcuydum. MESEM’e başlayınca bıraktım. Artık futbolcu olamam. Şimdi masa başı bir iş iyi olabilirdi diye düşünüyorum. Ne bileyim kafam rahat olurdu. Ama artık zor. Bazen yaşadığımıza şükrediyoruz, hayal falan imkansız bu ülkede.

Niye mi? MESEM’de ücretler 6 bin 600 TL. Ben biraz daha fazla alıyorum ama yetmiyor. Asgari ücret bile değil, nasıl yetsin? Yemeği iş yeri karşılıyor ama yolu ben ödemek zorunda kalıyorum, kalanı da hemen bitiyor. 

Her gün elimizden yaralanıyoruz, eldiven taksak ha bire laf ediyorlar, niye laf ediyorlar onu da bilmiyorum. Allah korusun daha kötüsü başımıza gelmesin. Geçenlerde Kartalkaya'da yangın oldu, yeterli önlemler yok. Bizde de tüp var ama değiştirmiyorlar, öylece duruyor.