Barış cephesi kazanacak!

Erhan ÇETİNKAYA

19-24 Temmuz tarihleri arasında Kobanê kentinin yeniden inşası için yola çıkan ve bu amaç doğrultusunda Suruç’ta basın açıklaması yaptıkları sırada katledilen arkadaşlarımızın katillerinin kimler olduğunu daha yüksek sesle haykırmak için yola çıktık. Katliamı yapanların saldırıyı düzenledikleri andan itibaren konunun ülkemizde işleniş biçimi, yapılmak istenen emekle, ortaya çıkarılmak istenen sonucun ilişkisiz olduğunu göstermek de diğer hedeflerimiz arasındaydı. CHP Gençlik Örgütleri olarak Türkiye gençliğinin niteliğini Kobanê’ye taşımak istedik, katil sürülerinden temizlenen kente; hastane, okul gibi halkın temel hizmetlerini karşılayabilecek alanlarda çalışma yapmak isteyen arkadaşlarımızın yarım kalan hayallerine küçük de olsa bir katkı koymak adına oradaydık. Ortaçağ zihniyetini bile temsil edemeyecek bir çetenin ve onun sürüsünün algılayamayacağı bütün bu yapılmak istenenler Kobanê’nin yeniden ayağa kalkışı için çabalanmıştı. Bütün bu saldırılar devam ederken Kobanê kentinin, toplumun bütün kesimlerinin katıldığı ve kooperatiflere dayalı bir ekonomik model içerdiği tartışılmamakta ve bu modelin gereği olarak gençliğin oraya giderek neden birlikte bir inşa süreci başlattıkları önemsizleştirilmekteydi. Önemsizleştirilmekteydi çünkü, gençliğin neden orada olduğunun birileri için hiçbir önemi yoktu. Onlar için önemli olan belki de “stratejik derinlik” safsatasıydı. Bu safsata öylesine derindi ki; Reyhanlı, Niğde, Diyarbakır’da kendini göstermiş ve son olarak da Suruç ile devam etmişti. İşte bütün bunlar bizleri oraya götürmeyi zorunlu kıldı. Bizler şunu bir kez daha gördük ki; bu ülkede iki cephe var. Biri savaş cephesi diğeri ise barış cephesidir. Gençlik örgütlerimiz savaş isteyenlere karşı barış cephesinde yer almak istedi. Bu bizlerin tarihsel sorumluluğuydu.

KENT UMUTLA İNŞA EDİLMEYİ BEKLİYOR

Kobanê’ye adım attığımız sırada bizleri, genç bir heyet çok sıcak bir şekilde karşıladı. Kısa bir sohbetten sonra sınırda bekleyen araçlara binip kent merkezine doğru yola çıktık. Kent ciddi bir kuşatmanın altından kurtulmuş ve umutla yeniden inşa edilmeyi bekliyor. Bir yandan yıkık binalar diğer yandan da sağlam duran ama etrafında kurşun izleri olan yapılar. Bu binalar aslında onurlu bir direnişin somut olan görüntüsüydü. Adına ağıtlar yakılan, direniş şarkıları söylenen Kobanê’de ne denli tarihsel bir direnişin olduğunu tüm çıplaklığıyla yerinde gördük. Sonrasında Kobanê Kanton Başkanlığı’nın bulunduğu binaya geçtik. Orada bizleri Kanton Başbakanı Enver Müslim karşıladı. Müslim, “Kobanê direnişinin sadece bir Kürt direnişi olmadığını barbarlığa karşı uygarlığın bir direnişi olduğunu” belirtti. Bu direnişin, Araplar, Türkmenler, Ezidiler gibi birçok kimliğin ortak mücadelesi olduğunu vurgulayarak, direnişin öneminden bahsetti. Türkiye ile daha sıcak ve kardeşçe ilişkiler geliştirmek istediklerini vurgulayarak, CHP ile de bu süreçte daha yakın ilişkiler kurmak istediklerini de bizlere aktardı.

BARIŞ YARIM KALMAYACAK

Yine çalışmalarımıza devam ederek Kobanê Kanton Başkanlığı’ndan çatışmanın en yoğun şekilde yaşandığı bölgelere giderek, incelemelerde bulunduk. Yerde patlamamış bombalar, yollarda tank ve araba enkazları vardı. Direnişin kenti, savaşın tüm gerçekliği ile karşımızdaydı. Son yaşanan IŞİD saldırısında havaya uçurulan hastanenin önünden geçerken savaşın şiddetini içimizde hissettik. Çocukların patlamaların yaşandığı o yıkık binaların arasında, “Kobanê’de çocuk mu kaldı?” diyenlere inat oyunlar oynadıklarını gördük. Onların yanlarına geçerek yarım kalan hayallere küçük de olsa katkı sunmaya çalıştık. Bu ziyaret bizlere, barbarlara karşı direnen en güçlü sesin çocukların ve kadınların yüreğinden gelen ses olduğunu gösterdi. Bizler de onlarla birlikte yanımızda getirdiğimiz pankartımızla halklara mesajımızı ilettik: “Barış yarım kalmayacak...”