17 Ağustos 2008 00:00
MERCEK
Mercek köşesinde görüşlerini sıklıkla eleştirdiğimiz Ertuğrul Özkök, şeytanın avukatlığını sürdürme kararlılığıyla tanınıyor. Sermaye adına giriştiği ideolojik savaşta cepheye sürdüğü araçların çeşitliliği, olaylara ve gelişmelere getirdiği açıklamalarını eleştiri konusu edinmemize yol açıyor. Okurlarımızın bir bölümünün bu durumu yadırgamaları olasıdır. Ancak, karşımızda bir büyük sermaye holdinginin İcra Kurulu Başkan Yardımcısı ve Yönetim Kurulu üyesi ve o holdingin, aynı zamanda ülkenin en büyük ve en etkili gazetesinin genel yayın yönetmeni ve sermaye genel kurmayının en popüler hizmetçilerinden biri bulunuyor. O ve ekibi gelişmeleri burjuvazi ve kapitalist emperyalizmin genel çıkarları temelinde yorumluyor, her olay ve gelişmeyi işçi sınıfı ve emekçilerin ideolojik-kültürel; politik ve iktisadi bakımlardan burjuvazi, partileri, hükümeti ve devletinin yedeğinde kalmalarını sağlamak üzere kullanıyorlar. Özkök, bağlı bulunduğu holdingin ve genel olarak sistemin olanaklarını bu amaçla değerlendirirken tüm mesleki yeteneğini piyasaya sürüyor; bu da onun ve yönlendiriciliğine soyunduğu ideolojik savaş mangalarının görüşlerini ele almamızı-o da olanaklar ölçüsünde-zorunlu kılıyor.
* * *
Hürriyet baronu Özkökün illüzyonu Lütfen bir kadeh başlığı taşıyor. Başbakan Erdoğana, hanımını da yanına alarak bir gün bir restorana gidip, portakal suyu dolu bardakla yan masadakilere, sağlığınıza diye seslenerek getto kültürü ve anlayışına son vermesi ricasında bulunuyor; böyle bir manzaranın gerçekleşmesini ülke sorunlarının çözüm yolu olarak gösteriyor. Bu elbette akıl kârı değil! Ancak göle atılan taşın bir hareketlenmeye yol açması da kaçınılmaz. Özkök bunu bilerek yazdı. Gazetenin kimi öteki yazarlarının bu cin fikir üzerinden iyi fikir yorumları yapmaları ve diğer bazı gazetelerde eleştirilerin başlaması da dalga hareketine ivme verdi.
Özkök ve onunla aynı kafadan sözüm ona makul-uzlaşmacı ve memleket hayrına çalışan sermaye sözcüleri, ülkenin ve halkın sorunlarını başbakan ve AKP önde gelenlerinin davranışlarına bağlıyorlar. Onlara göre laisizm ve dini inançların istismarıyla demokratik özgürlükler alanında yüz yüze bulunulan sorunlar ve bunlar üzerinden yaşanan gerilim ve çatışmalar ülkenin antidemokratik ve laisizm karşıtı siyasal sistemiyle değil yetkililerin tutumlarına bağlıydı! Buradan hareketle yöneticilerin bireysel tutum ve davranışlarının değişimiyle sorunların ortadan kalkacağı sonucuna varıyorlar. Daha doğrusu, etkileyebildikleri kadarıyla insanların böyle olabilir sanmalarını, bu beklentiyle hareket etmelerini sağlamaya çalışıyorlar. AKP ve hükümetinin ve onun birinci derecede sorumlarının içkiye-kadehe yaklaşımlarını; içkinin serbestçe içilip içilmemesini; belediyelerin ve hükümetin içkili lokantalara ve içki içilen mahallere yaklaşımını; bu konulardaki kolaylıkları ya da zorlukları din ve inanç özgürlüğüne yaklaşım gibi temel önemdeki bir sorunun yerine geçiriyorlar. Yaptıkları aslında din istismarcılığının ve dini devlet yönetme aracı olarak kullanmanın türevlerini zenginleştirmek. Türkiyenin tüm milliyetlerden halkına kan kusturanlar içinde laik olduklarını söyleyip kadeh kaldırmaktan kaçınmayanların da, din istismarcısı İslamcıların da bolca yer aldığını unutturup, Siyasal İslamcı denilenlerle laikçiler olarak adlandırılan sermaye temsilcileri arasındaki gerginliklerin yanı sıra, onların eylemi ve düşünsel yönlendirmeleriyle bölünmüş halk yığınlarının da kadeh kaldırma jestiyle gettolarından çıkıp birbirlerini kucaklayacaklarını ve böylece ülkede çok şeyin değişeceğini vazediyorlar.
Bir papaz yalanıyla karşı karşıyayız ancak durum ondan da beter! Erdoğanın bırakalım portakal suyu dolu bardağı ya da rakı kadehini şerefe kaldırması -hadi gerçekleşti diyelim- hiçbir sorunu çözmez! Ne başbakan ve onu izleyecekler laik kimlik kazanırlar ne işbirlikçilerin halka karşı politikalarında halk yanlısı bir değişim gerçekleşir ne de gettolardan çıkıp insanlar birbirini kucaklar. Güçlü olasılık bir hainlik tartışmasının başlamasıdır, başlar o kadar! Erdoğan ve hanımının kadeh kaldırmasıyla gettoların çözülmesi arasında dolaysız bağ kurmanın bu bakımdan şeytani akıl oyunu olmaktan öteye bir anlamı olmuyor. Dini inanç sorunları ve dinin istismarı üzerinden gerçekleştirilmiş ya da öyle olan kamplaşmaların -getto- sorumlu kişilerin davranışlarıyla ortadan kalkacağı varsayımı, sosyal-iktisadi ve kültürel toplumsal sorunların temel neden ve dayanaklarını görmezdengeliyor/gizliyor.
Özkök ve avenesi olayları saptırıyor ve abuk-sabuk önermelerle emekçilerin dikkatlerini dağıtarak, gerçeklerin toz-duman içinde boğulmasını istiyorlar. Öyle bir kirli hava yaratıyorlar ki, o havayı soluyacak işçi, emekçi, genç, aydın, kim olursa zehirlenecek, fareler gibi denek olarak kullanılacak, aç kalıp yoksul yatacak, işsiz kalıp bunalıma girecek; bilim ve aklın aydınlığında değil hurafelerin karanlığında yürüyecek, ama bunları değil de Tayyip Erdoğanın ya da başkalarının şortlu-tesettürlü görüntüleriyle oyalanıp, kimin kadeh kaldırıp kaldırmadığıyla kafa yoracak. İstedikleri budur ve böyle olursa amaçlarına varmış olacaklar!
Kapitalistlerle hükümetlerinin Tuzla Tersanelerinde işçileri göz göre göre ölüme göndermelerini değil de başbakan ve cumhurbaşkanının hanımlarıyla birlikte yaptıkları/yapacakları tatilleri; milyonlarca kamu emekçisinin birikimlerine hükümetçe el konmasını; milyonlarca işçi ve emekçinin açlık sınırında ve on milyonlarcasının yoksulluk sınırları altında tutulmasını değil de başbakanın şortu ya da portakal suyu dolu kadehini öne çıkarmalarının nedeni budur. Sınıflarının; burjuvazinin neferidirler! İyi beslenmiş, iyi yetiştirilmiş, mal-mülk-varlık sahibi yapılmışlardır. İşçi ve emekçilerin bırakalım dinlenme hakkı; sağlık, eğitim ve barınma başta olmak üzere en önemli ihtiyaçlarını örtüp görmezden gelerek Abdullah Gül ve eşinin bir motor yatta tatil yaptığını öğrendiklerinde mutluluk şarkıları okumaları rant payı karşılığıdır. Cumhurbaşkanıyla Başbakanın tatil yapmasını, Türkiyenin sorunlarının çözümü yönünde çok olumlu bir normalleşme işareti göstermeleri ve onların bardak kaldırmalarını, olmayan demokrasinin normal sınırlarına kavuşmasının göstergesi saymaları, emekçileri satışa getirme manevralarındandır. Sömürü ve baskı sistemini aklamaya dönük bin türlü manevra kapsamındaki bu hile, kimin ne giydiği ve ne içtiğini ilgi odağına çekip kan ve vahşeti kalın Amerikan brandasıyla örtmeye dayalıdır. Örtüyü yırtmak ve hilebazları kulaklarından tutup atmak hak arayışı ve kazanımı yolunda ilerlemenin koşullarındandır.
A. Cihan Soylu
Evrensel'i Takip Et