İlhan Kalaylıoğlu
Fotoğraf: Envato
Geçen gece rüyamda, Ankara’daki “68 Gençliği” içindeki özel yeriyle unutamadığım, ama yıllar önce yaşamdan ayrılmış olan değerli dostum İlhan Kalaylıoğlu’nu gördüm. Çağırdı beni. Ne diyebilirdim? “Acele etme, daha birkaç yıl buradayım, iki kitap daha var elimde” dedim.
İlhan, olgun davranışlarıyla ayırt edici kişiliği olan bir arkadaşımızdı. Sabah kalktığında, “Bugün hangi yaramazlığı yapalım” havasında olan ve sabah sabah dışarı o niyetle çıkan genç arkadaşlardan farklıydı. Aslında o da coşkulu bir gençti, ama yapılması gerekeni tartmadan, enine boyuna ölçüp biçmeden hiçbir işe yönelmezdi. Ona göre, bilinçle yükselen bu gençlik hareketi, paldır kültür girişilen “vur kaçlar”la geçiştirilemezdi.
“Tabii” diye söze başlardı İlhan, “boş duracak değiliz, fakat yapacağımız eylem, tarihe geçecek olayın bir parçası olmalı!”
Genç arkadaşlar arasında, bu tür ağırlığı olan sözleri ancak İlhan gibi birkaç kişi söylerdi. Öyle olunca da öteki gençlerin gözünde İlhan, kendine “Hocam” dedirtecek kadar devrimci bilgi ve görgüye sahip “öncüler” kategorisine girerdi.
Onunla 12 Mart 1971 darbesini izleyen yaz aylarında Mamak’taki Askerî Cezaevinde aynı koğuştaydık. Derken bir gün, İlhan’ın da aramızda olduğu 80-90 tutukluyla birlikte askeriyenin zırhlı taşıtlarına bindirildik ve Ankara’da adını ilk kez duyduğum “Kazıkiçi Bostanları” denen boş bir arazide askerî hapishane olarak hazırlanan ve “Yıldırım Bölge” diye tâbir edilen yerde, dikenli tellerle çevrili barakalara götürüldük. Buraya aktarılmamızın nedeni açıktı: Mamak Cezaevi artık tıka basa dolmuştu ve dalgalar halinde gelen yüzlerce ve yüzlerce yeni tutukluyu yatıracak yer kalmayınca böyle bir çare bulunmuştu.
Hatırladığım kadarıyla bizim barakada, eskiden beri tanıdığım arkadaşlar şunlardı: Yayıncı Muzaffer Erdost, hikâyeci Erdal Öz, Veteriner Fakültesi mezunlarından “İgor” dediğimiz Mustafa İşler, Şaban İba (Zapata), Mustafa Kaçaroğlu ve İlhan Kalaylıoğlu…
İlhan’ın bacağında, dizinin yan tarafında müzmin bir derin yara vardı. Yıllardan beri iyileşmeyen bu lânet yara, hapishane yaşamında akla gelmedik zorluklar yaratıyor, fakat İlhan sızlanmak şöyle dursun, bu yarayı herkesten saklamaya çalışarak gık bile demiyordu. Onun hapishane yıllarında çektiği çileyi çok az insan bilir.
Uzun yıllar geçti, belki yarım yüzyıl dolayında bir zaman geçti ve geçenlerde beni telefonla arayan eski bir dost, İlhan üzerine bir kitap çıkarmak istediklerini, bu kitaba benden de bir yazı girmesi gerektiğini söyledi…
Okuduğunuz bu köşe yazısında, İlhan Kalaylıoğlu üzerine hazırladığım yazıdan alıntılanmış sadece birkaç paragraf bulunuyor.
YAZARIN DİĞER YAZILARI
- Veda yazısı 01 Nisan 2019 19:40
- İki konu bir de sav söz 11 Mart 2019 20:05
- Atabaş'ın ardından 04 Mart 2019 19:30
- Ceyhun Atuf Kansu 25 Şubat 2019 23:10
- Fenerbahçe’nin Hâl-i Pür Melâli 19 Şubat 2019 01:19
- Beyin Göçü 12 Şubat 2019 00:33
- ‘Selim Ağbi’yi hatırlarken 05 Şubat 2019 00:00
- İstanbul Müzik Festivali 21 Ocak 2019 23:40
- Fiyatlar yasayla düşer mi? 08 Ocak 2019 00:24
- Ankara’da yeni bir dönem mi? 01 Ocak 2019 00:34
- Erdal Erzincan'la halk müziğimiz üzerine (2) 25 Aralık 2018 00:05
- Erdal Erzincan’la halk müziğimiz üzerine (1) 18 Aralık 2018 02:47
YAZARLAR
A. Cihan Soylu
‘Boş tencere’ iktidarın neresinde?
Şebnem Korur Fincancı
Tehlike nedir?
Sultan Özer
Yeni anayasa tartışmaları, AKP’ye can suyu olur mu?
Hediye Levent
Erdoğan'ın Irak ziyaretinin 3 sebebi ve değişim rüzgarı!
Arif Nacaroğlu
Özgürlükçü Anayasa
Erkan Aydoğanoğlu
1 Mayıs ve sonrası
Mehmet Özyazanlar
Galatasaray kaparak, Fenerbahçe kaptırmayarak…
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
