'İki elin sesi var'
Fotoğraf: Envato
1975 yılında, dünyanın öte ucundaki Venezuela’da, yoksulluk ve suçla mücadeleyi öngören ve halk arasında geniş ilgiyle karşılanan bir müzik yöntemi kurulmuştu: “El Sistema” denen bu yöntem, günümüzde bu ülkede 280 müzik merkezinde, 15 bin eğitimciyle 350 bin çocuğa ulaşan dev bir eğitsel modeldir. Söz konusu modelin amacı, kentlerde yaşayan 7-17 yaş arasındaki farklı gelir gruplarından, farklı kültürel donanımdan ve farklı toplumsal koşullardan gelmelerine karşın, bütün çocukları ücret almadan, yetenek sınavından geçirmeden, daha önce yapılmış bir “ön eğitim” aramadan, beraber müzik yapmak yoluyla çocuklarda karşılıklı saygı, anlayış ve farklılıkları kabullenme gibi kavramları kazandırmak ve hayata geçirmekti. “El Sistema”nın Venezuela’daki başarısı bütün dünyaya parmak ısırtmış ve birçok ülkeyi özendirmişti.
Söz konusu yöntemin uygulaması, Türkiye’ye biraz geç geldi, ama geldi: İstanbul’da kurulan Barış İçin Müzik Vakfının kurucuları Yeliz-Mehmet Baki, yurdumuzda bu yönteme öncülük ettiler. Onların gözünde kitlesel planda çocukların birlikte müzik yapması, sadece bir müzik eğitimi programı değil, toplumsal bir dayanışma ve kültürel kalkınma modeliydi.
Uzatmayalım, Eskişehir’de Tepebaşı Belediyesi, “El Sistema”yı örnek alarak bir çocuk senfoni orkestrası kurmanın yollarını açtı: Tepebaşı Belediyesi Başkanı Ahmet Ataç’ın desteği ve yönlendirmesiyle kurulan orkestra için, bu kentteki Anadolu Üniversitesi Devlet Konservatuvarının Viyolonsel Hocası Prof. Dr. Ozan Evrim Tunca yönetiminde bir eğitim kadrosu oluşturuldu. Çalgılar da belediye tarafından satın alınarak çocuklara verildi.
Sonuca bakalım: Üç aylık bir çalışmanın verimleri olarak “İki Elin Sesi Var” adlı bu çocuk senfoni orkestrası, 22 Ocak 2015 günü 130 çocuğun katılımıyla kuruldu. Orkestra, ilk konserini üç ay sonra verdi. Eskişehir’de yeni ve özgün bir hareket başlatan bu başarılı konserden sonra, kişilerin ve kurumların yaptığı çalgı bağışlarıyla hareket gelişti. 5 Eylül 2015’de orkestra, çalışma mekanına da kavuştu, çalışmalara katılan çocuk sayısı ise 250’ye çıktı. Çocuklar bu coşkuyu aileleriyle birlikte büyüttüler ve 29 Ekim 2015 Cumhuriyet Bayramı’nda, “İki Elin Sesi Var” adlı çocuk orkestramız, ikinci konserini binlerce dinleyicinin önünde verdi. Bu konserden sonra Eskişehir’de “imece” anlayışının geliştiği söyleniyor. Şundan belli ki, çalgı bağışları arttı, orkestraya üflemeli çalgıların da eklenmesiyle daha yetkin bir senfoni orkestrasına adım atıldı.
15 Kasım 2015 günü, bu kez İstanbul’daki Zorlu Center Performans Sanatları Merkezinde, “Barış İçin Müzik Vakfı”nın 10. yılı dolayısıyla verilen konserde, 300 çalgı sanatçısı çocuktan oluşan orkestra, barış için sahnede yerini almıştı.
Bu örnek hareketin son konseri ise önceki hafta Ankara’daki MEB Şûra Salonu’ndaydı. Bu konsere ben, ağır bir grip geçirmekte olduğum için gidemedim. Hiçbir şey yapamamaktansa “İki Elin Sesi Var” adlı Eskişehir’in Tepebaşı Belediyesi tarafından kurulan bu topluluğu en azından tanıtayım istedim. Orkestracı çocukları, onların ailelerini, eğitimci arkadaşları ve başta Tepebaşı Belediyesi olmak üzere destek olan kurumları yürekten kutluyorum.
YAZARIN DİĞER YAZILARI
- Veda yazısı 01 Nisan 2019 19:40
- İki konu bir de sav söz 11 Mart 2019 20:05
- Atabaş'ın ardından 04 Mart 2019 19:30
- Ceyhun Atuf Kansu 25 Şubat 2019 23:10
- Fenerbahçe’nin Hâl-i Pür Melâli 19 Şubat 2019 01:19
- Beyin Göçü 12 Şubat 2019 00:33
- ‘Selim Ağbi’yi hatırlarken 05 Şubat 2019 00:00
- İstanbul Müzik Festivali 21 Ocak 2019 23:40
- Fiyatlar yasayla düşer mi? 08 Ocak 2019 00:24
- Ankara’da yeni bir dönem mi? 01 Ocak 2019 00:34
- Erdal Erzincan'la halk müziğimiz üzerine (2) 25 Aralık 2018 00:05
- Erdal Erzincan’la halk müziğimiz üzerine (1) 18 Aralık 2018 02:47
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
