İktidarın seçim paketi

Siyasi iktidar aylardır ‘Türkiye’nin demokratikleşmesini sağlayacak, kadim sorunlarının aşılmasının önündeki engellerin aşılması konusunda umut olacak bir paket geliyor’ söylemiyle kamuoyunu ciddi bir beklentiye soktu. Öyle ki, ‘Çok şaşırtacak, kimsenin beklemediği adımlar olacak’ açıklamalarıyla kamuoyunun beklentisinin tavan yapmasına neden olundu. Üzerine süreçte yaşanan tıkanmanın da aşılması beklentisi konulunca Türkiye’de büyük bir çoğunluk gerçekten yapısal bir dönüşümün ipuçlarını içeren bir paket beklentisine itildi. Hatta bu konuda siyasi iktidarı iyi tanıdığını iddia eden bazı çevreler bile acaba beklentisine kendilerini kaptırıverdiler. Özellikle hükümetin çözüm sürecindeki tıkanmayı mutlaka açmaya zorlayacak bazı adımların atılması zorunda olduğu gibi bir yaklaşımla beklentilerindeki çıtayı epey yükseğe koydular. Nihayet anlı şanlı, çok şaşırtacak denen paket 30 Eylül’de başbakan tarafından açıklandı. Paket açıklamasının öncesinde Başbakan’ın yaptığı uzun açılış konuşmasında, paketin sonuçlarının iddia edildiği gibi olmayacağını siyaseti biraz okumasını bilenler hemen anladılar. Çünkü Başbakan sanki yeni iktidara gelmiş gibi ‘Bu ne ilk ne de son pakettir, demokratikleşme hamlemiz devam edecek, bize oy vermeye devam edin ki, Türkiye’nin demokratikleşme hamlesi devam etsin’ babında uzun bir ön konuşma yaptı. Bundan siyasi iktidarında da kendi paketlerinin kamuoyunu tatmin etmekten uzak olduğunu bildiği anlaşılıyordu. Bu tam bir seçim paketiydi. Bundan siyasi iktidarın oylarını arttırma beklentisi içinde olduğu anlaşılmamalı. Seçimlere giderken moral ve söylem üstünlüğü elde etmeye dayalı hazırlanmış; kamuda başörtüsü serbestisi, ‘andımız’ın kaldırılması gibi bazı adımlarla soslanmış bir seçim paketinden başka ciddi bir içeriği olmayan bir paket olduğu ortadadır. Yapısal meselelere girilmeden, şekli olarak sorunların farkındayım dedirten ve meselelerin çözümü ileride belli olmayan bir tarihe havale edilmiş bir görüntü verilmek istendiği açıkça anlaşılıyor. Eğer yeni iktidar olan bir siyaset tarafından gündeme getirilmiş bir paket olsaydı pekala olumlanabilir bir paket olarak bakılabilirdi. Ancak 12 yıldır iktidar olan bir siyasetin hâlâ bu noktada bulunması nasıl kabul edilebilir. Alevilerin sorunlarına kendince çözüm üretmek için yedi çalıştay yapan siyasi iktidar, çözümü Niğde Üniversitesinin ismini Hacı Bektaş-ı Veli olarak değiştirmekte bulmuş. Romanlar için bir enstitü kurarak meseleyi çözecek! Allah aşkına bu halkın aklıyla dalga geçmek değilse nedir bu? TCK ve TMK’de hiçbir değişiklik yapılmayarak, yıllardır sadece siyaset yaptıkları için cezaevlerinde tutulan Kürt siyasetçilerin (KCK tutukluları) içeride tutulmaları onanmış ve adeta siyasi rehine olarak ileride pazarlık konusu yapılmak istenmiştir. Yüzyıllık mesele Kürt meselesinde esasa dayalı en ufak bir değişiklik önerisi yok. Bir halkın kolektif haklarının kullanımını kolaylaştıracak hiç bir adım atmadan, meselelerin etrafında dolaşarak ‘Sorun var ama çözüm koşulları henüz olgunlaşmadı’ denerek çözüm ‘gelmez haftanın son çarşambası’na ertelenmiştir. 12 yıllık siyasi iktidar, iktidar olduğu süre boyunca kamuoyunun beklentilerini iyi yönetmiştir. Demokratlığı da bundan ibaret olmuştur. Asla sorunların özüne yönelik bir çözüm projesi oluşturmadan her türlü sonuçtan kendisinin kârlı çıkacağı bir söylemle iktidarını sürdürmek istemektedir. Seçim sistemi konusundaki önermeleri bu faydacılığı açıkça ortaya koymaktadır. Sistemin demokratik olup olmamasından çok işine yarayıp yaramadığı önemli görülmüştür. Söz konusu paket son dönemde oldukça zorlanan hükümete bir nefes borusu açılmasından başka bir şey değildir. Paket sorunların çözümüne değil seçimlere yönelik bir pakettir. Muhalif ve sorun yaşayan kesimlerden ziyade siyasi iktidarın kendi tabanına yönelik hazırlanmış gibi görünmektedir. Amaç tabanını önümüzdeki seçimlere domine etmek, hazırlamaktır. Bunun için ihtiyaç duyduğu söylem ve moral üstünlüğünü bu pakette bulmak istemiştir. Kendi medyası da bunu halka sunmak/yedirmek için tüm maharetini sergilemektedir.