Taraftarın yazı
Futbola kafayı yoranlara az zulüm değil tek sayılı yılların yaz ayları. Dünya Kupası ya da Avrupa Şampiyonası, malum, çift sayılı yıllara fikslenmiş. Günde üç tane maçla yer yer yan pas fesadı geçirsen de, 90’un Kamerun’u, 92’nin Danimarka’sı, 94’ün Bulgaristan’ı, 2004’ün Yunanis
SEN DELİYSEN TARAFTAR SENDEN DELİ
Peki taraftarın ne yapmasından korkuyorlar bu kadar? Neye gücü yeter taraftarın? Nereye kadar karşı durur? İktidarın Süper Kupa finaline giden herkesin üzerinde kurduğu baskının izanla açıklanabilir hali yok. Şehir girişinde GBT kontrolleri, stat kapısında alkolmetreler, olası bir “Her Yer Taksim Her Yer Direniş” tezahüratını medyadan gizleme çabaları rasyonel hareketler değil. Duvar yazısının üzerine boya çekmekle, yazanın, okuyanın ve duvarın yazıyı unutmasını ummak kadar beyhude çabalar. Öte yandan da akıl dışı yasağın işlemesinin en zor olduğu topluluk da taraftar grupları. Taraftarlık zaten akıl işi değil ki? Sen deliysen, ben senden deliyim; akılla değil kalple seçtim tarafımı diyen taraftara nasıl söksün bu yasaklar? “Her yer kara her yer kırmızı”, “Gol ata gol ata kazanacağız” tezahüratlarını üreten Gençlerbirliği taraftarını bu saatten sonra hangi yönetmelik kesecek? Taraftar grubu zaten her yıl 40 farklı rakibe, zaman zaman kendi yönetimine, tembel futbolcusuna, deplasman otobüsüne, stadyum polisine karşı pozisyon alan; karşı duruşun üstadı olmuş bir yapılanma. Küme düştüğü sezondan kendine zaferler icat eden, mağlubiyeti futbolcusuyla baklava yiyerek teselli eden bağlılığı, had bildirme tehditleriyle mi zedelemeyi planlıyorsunuz beyler gerçekten? Hep kazananın safını tutanların akılları almıyor, taraftar olmayı seçenlerin o gün bile isteye isteye kaybedenler kulübüne kayıt yaptırdığı. Her mitingde başka bir takımın atkısını boynuna sakil biçimde dolayarak, atölye imalatı çakma Çarşı flamalarıyla edinilmiyor taraftarın ruh hali. Kaybetmekten korkanlar seçim zaferlerinden başka bir konu konuşmak istemiyor. Karşı durdukları taraftar ise kaybetmeye zaten şerbetli. Ezeli rakibine 6-0 yenilen, son dakikada şampiyonluğu elinden kaçıranlar, küme düşmeye doymayan, takımını yalnız bırakmayanlar korkar mı yenilmekten? Sabretmeyi de kaybetmeyi de, nasıl derler, gayet iyi biliyor taraftar. Aslolanın sahadaki tabela zaferi değil, kazanmayı kutlayıp mağlubiyette dertleşecek sahici dost omuzlar olduğunu yaşayarak öğrenmiş. Ligin uzun bir maraton olduğunun tabii ki de farkında. Adı üstünde taraftar bu insanlar. Kalbinin gösterdiği tarafı şüphesiz haklı bulanlar. N’aparsın, taraftarlık az buçuk delilik demek. Bu doğası deli varoluş, kalbinin ve aklının gösterdiğinin aksini yapsın, geri adım atsın derdinde girmek; olacak iş mi? Taraftarın en sevdiği futbolcular dik durup eğilmeyenler değil, maçtan önce taraftarın önünde zarif bir bel kıvırarak selam verip, maçta emeğini ölesiye dökenler. Yanında durana karşılıksız sarılmayı (bu kalıbı da dilimize yapıştırdınız, çok yaşayın) çok iyi bilen taraftar; karşı tribünde duran taraftara da sarılmayı öğrendi bu mevsim. Olimpiyatın, turnuvanın olmadığı 2013 yazında olimpiyat ruhunun, spor kardeşliğinin manifestosunu yazdı Türkiye’deki taraftar grupları. Yapma gerilimlere fitilini ateşleyip, çakma barış söylemlerine rağmen kolayca savaşa itilen taraftar toplulukları kalmadı artık. O geçmişin konusuydu. Artık sene tek sayı da çift sayı da olsa, spor gazetelerinden transfer bekleyerek yazı harcayamayacak kadar çok konu var taraftarın aklında.
İsrail-İran güç gösterisi nereye varacak?
Vatan millet ıstakoz
Istakozun faturası!
Çocuklar ve gençler kime emanet?
Köy Enstitüsü farkı, şehre ve geleneğe uymazlığı: Hümanist, yararcı, bütüncül köy rehberi
AB, İran’a karşı Türkiye’ye rol verme peşinde
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
