TEKEL VE ÇEMEN GÜVENSİZLİĞİMİZİ KIRDI

TEKEL işçilerinin verdiği mücadele yolundan ilerleyen Çemen Tekstil işçilerinin taleplerinin de 74 gün süren direnişin ardından kabul edilmesi, tüm emekçileri heyecanlandırdı. İki mücadele de geriye önemli deneyimler bırakırken, bir işçi şehri olan Kocaeli’nde işçiler direnişleri ilgiyle takip etti. Gazetemize konuşan işçiler, yaşadıkları sorunları paylaşırken TEKEL ve Çemen işçilerini örnek almanın önemine değindiler.
Gebze’de kurulu bulunan Körfez Döküm Fabrikası’nda çalışan bir işçi, bu güne kadar çeşitli işyerlerinde çalıştığını ve hepsinde sorunlarla karşılaştığını belirterek, “1998-2000 senesinde Carrefour’da çalıştım, bir gün rahatsızlanıp hastaneye gidince sigortamın yatırılmadığını öğrendim, hemen avukata gittim, alacağımı aldım, sesimi çıkarmasam öylece devam edecekti. 2004-2008 senelerinde Dilovası’nda bulunan Merbolin Boya fabrikası’nda çalıştım, orada da dört ayda bir olan ikramiyelerimizi senede bir alırdık, şu an çalışan arkadaşlardan duyuyorum; devletin verdiği fiş paralarını bile bir ay gecikmeli veriyorlarmış” şeklinde konuştu.
Çalışmakta olduğu Körfez Döküm fabrikası’nda da krizle birlikte sıkıntılar yaşanmaya başladığını anlatan işçi, üretimin azaldığına ve işçi çıkarmaların arttığına değinerek, “Krizden önce 300 ton mal dökülüyordu fabrikada, şimdi bu 25 tona kadar geriledi; 300 kişi çalışıyordu, şu an 100 kişi kaldık. Yaklaşık 20 kişi de sözleşmeli işçi varmış, onları da çıkartacaklarını duydum” dedi.
BİZE ÖRNEK OLDULAR
Çemen ve TEKEL işçilerinin dayanışmasının kendilerine örnek olduğunu belirten Körfez Döküm işçisi, işçilerin önündeki en büyük engelin güvensizlik olduğunu belirterek, “Özellikle kriz döneminde işsizlikle birlikte işçiler arasındaki güven biraz kırıldı. Bunu aşmanın yolu işçilerin birbiriyle daha çok vakit geçirmesi. Merbolin’de çalışırken öğlenleri işçi arkadaşlarla toplanır sohbet ederdik, tartışırdık, fabrikada neler yapabileceğimize kafa yorardık, oradaki arkadaşlarla aramızda bir güven duygusu oluşmuştu. Merbolin’de ikramiyeler neden ödenmiyor diye birlikte tepki göstermeye başlayınca patron öğlen bir araya gelmemizin önünü kesmeye çalıştı; yemek paydosunu ikiye böldü, bir grup yemek yerken diğer grup çalışıyordu, öğlenleri görüşemiyorduk, akşamları da direkt servise biniyorduk zaten” diye konuştu. Tekel ve Çemen işçilerinin yapılması gerekeni yaptıklarını söyleyen işçi, “Herkesin bildiği halde cesaret edemediği şeye cesaret ettiler ve sonunda da kazandılar, onları alkışlamak gerekir” dedi.
GÜVENSİZLİK SORUNU
Aysin Tekstil’den ayrılmış eski bir tekstil işçisi olan Muzaffer Akgün ise ayrıldığı işyerindeki sıkıntılara değindi: “Aysin tekstil’de 150 işçi çalışıyordu ama sigortalı olan en fazla 15 kişi vardı. 350-400 lira maaş alıyorduk, fazla mesai ücretleri ödenmiyordu, 1 gün işe gitmezsen üç günlük mesaini kesiyorlardı, ben de en sonunda ayrıldım oradan.”
Türker Tersanesi’nde bulunan Volga Gemi’de çalışan bir tersane işçisi, tersanede işçiler arasındaki güven ve birlikteliğin çok az olduğuna değindi. İşçi, bu yüzden yaşadıkları sorunları şöyle aktardı: “Atlas firmasındaki işçiler geçenlerde eylem yapmıştı, diğer firmalardan kimse desteklemedi, arkadaşlara nedenini sorduğumda, ‘daha önce biz eylem yaparken onlar çalışmaya devam etmişlerdi’ dediler. Tersanede iki taşeron firma ücretlerini zamanında alıyorsa, alamayanlara destek vermiyorlar, patron üç aylık birikmişleri verirken bile işçileri tek tek yanına çağırıyor ve ne söylüyorsa kimse yanındakine ücretini alıp almadığını, ne kadar aldığını söylemiyor.” Tersanede başta ücretlerin ödenmemesi olmak üzere herkesin sıkıntısının ortak olduğunu ifade eden işçi, birlikte hareket etmeleri gerektiğini dile getirerek, “Birlikte hareket etmeliyiz. TEKEL ve çemen işçileri böyle kazandılar” dedi. (Kocaeli/EVRENSEL)

---

MÜCADELE İÇİNDE ÖĞRENDİK

KOCAELİ Sigara Dağıtım Pazarlama’da çalışırken 1.5 yıl önce Denizli Yaprak Tütün İşletmeleri’ne gönderilen Kadir Maral, 78 gün sürdürdükleri direnişin kendisine çok şey öğrettiğini belirtiyor. Maral, “Giderken hiçbirimizin aklında 78 gün orada kalacağımız yoktu” diyor.
AKP binası önündeki ve Abdi İpekçi Parkı’ndaki polis müdahalesinin ardından hırslandıklarını söyleyen Meral, müdahaleden sonra her şeyin değiştiğini belirtti. Meral, mücadelenin yarattığı değişimleri de anlattı: “Hepimiz hırslandık, sendikalıydık, yasal hakkımızı kullanıyorduk, 4-c’yi istemediğimizi söylüyorduk, yasal hakkımız olduğu halde bize müdahale ettiler. Ben oraya hiç gelmeyenlere, orada bizim yaşadıklarımızı yaşayamayan arkadaşlara üzülüyorum. Bu iş başlarken Başbakan 4-c’den taviz vermeyeceğini söylüyordu ama mücadele edince bir şeyleri değiştirebileceğimizi gördük. Başta gelmeyenler de gelmek istediler. Biz çok şey öğrendik. Orada öğrenciler de bize destek oldu, birbirimize çok şey kattık. Hepimiz ortaokul, lise mezunu insanlarız; kimse beklemiyordu fabrikalarımızdan çıkıp Türkiye’yi sarsan bir mücadele sergileyeceğimizi.”
BURSA VE DİYARBAKIR YAN YANA DİRENDİ
Kadir Meral, Tekel çadırlarındaki işçi dayanışmasını da aktardı. “İlk günkü Kadir ile 78. gündeki Kadir arasındaki en büyük fark, bendeki kardeşlik duygusudur” diyen Meral, “Orada doğudan, batıdan, kuzeyden, güneyden gelen pek çok işçi vardı. hepsini orada tanıdım. Diyarbakırspor-Bursaspor maçında kavga çıktı. Ankara’da ise Diyarbakır çadırıyla Bursa çadırı yan yanaydı. bir gün olsun kavga etmedik. Çünkü gelen herkes ekmeği için gelmişti oraya. Ekmeğin dini dili olmaz, bize ‘birkaç türbanlıyı alıp gelmişler’ diyorlardı, elbette gelicez, onlarla biz aynı fabrikada aynı tezgahta çalışıyoruz. Biz gerçek açılımı Ankara’da yaptık. Eskiden olsa eyleme gitmeye çekinirdim, ne konuşucam ne yapıcam, benim sorunum değil diye düşünürdüm, şimdi mahallemdeki bakkal bir haksızlığa uğrasa ilk ben giderim peşinden. İzmirli arkadaşlarımız mesela, eylem bittiğinde evlerine gitmediler, ilk Tarİş direnişine desteğe gittiler, direniş bizde böyle bir bilinç geliştirdi” diye konuştu.
Barış Kara