Hayatları değiştiren 'kavga'

Erzurum'un Karayazı ilçesindeki yıllarca yaşadıkları topraklarını terk edip, Ankara'ya göçen Özdemir ailesinin peşini burada da bırakmaz yoksulluk. Ankara'nın İlker semtine yerleşen Özdemir ailesi, yoksulluğa karşı verdikları "yaşam kavgası" yetmezmiş gibi, bir de oğullarını hapse düşüren "kavga" ile uğraşmak zorunda kalıyorlar. Özdemir ailesinin sorunları ise bitmek bilmiyor. Şimdi en büyük beklentileri, iki evlatlarının hapisten çıkarak yanlarına gelmesi, özlemlerin bitmesi. Evin en büyüğü baba Ahmet Özdemir, Erzurum'dan 25 yıl önce Ankara'ya karısı ve 4 çocuğuyla beraber gelmiş. Erzurum'da çobanlık yapan baba Özdemir, Ankara'da çeşitli işlerle uğraştıktan sonra uzun bir süre işsiz kalmış. Şimdi yaşamlarını, ekmek arası peynir satarak kazandığı paradan sürdürmeye çalışıyorlar. Hayat bitmiş! Zeliha Özdemir kocasıyla beraber bütün zorluklara katlanmış. Erzurum'dan büyük umutlarla, daha rahat yaşam koşulları için geldikleri Ankara'da daha büyük sıkıntılarla karşılaştıklarını belirten Zeliha Özdemir, Almanya'ya gitmek istediğini söylüyor. "Türkiye'de hayat bitmiş. Almanya'da hayat daha kolay" diyor Zeliha Özdemir. Daha çok Kürtçe konuşuyorlar kendi aralarında. Ailede 8 çocuk var. Dördü evli ve aynı mahallede, yan yana gecekondularda oturuyorlar. Aynı zamanda akrabaları da olan gelinleri, iki çocuğu Leyla, Doğukan ve eşiyle hemen bitişik gecekonduda kalıyorlar. Eşi seyyar satıcılık yapıyor ve yazın düğünlerde türkü söyleyerek para kazanıyor. Hapiste olan, eşinin kardeşini, yakın akraba sayılmadığı için görüştürmemelerinden şikayetçi.

'Aftan haber var mı?' Yolun aşağısındaki gecekonduda oturanlarla çıkan kavga sonucunda ailenin 31 yaşındaki oğlu Turan Özdemir ve en küçük oğulları Emrah Özdemir (18) hapse düşüyor. Yaklaşık 3 senedir cezaevinde olan Turan Özdemir'in, cezasına karşı tarafın itirazı üzerine 4 yıl daha eklenmiş. Emrah ise 1.5 yıldır içeride. Aynı cezaevinde kalan iki kardeş ile en son 5 ay önce görüşen Özdemir ailesinde konu hapiste olan oğulları olduğunda büyük bir özlem ve bekleyiş alıyor sözlerin yerini. Bütün laflar "Turan bir çıksaydı..." diye başlıyor. Anneleri ise küçük oğlunu heyecanla bekliyor ve evlendirmek için kız aradığını söylüyor. Turan Özdemir'in 24 yaşındaki eşi, 9 yaşındaki oğlu Fırat ile kayınbabasının evinde kalıyor. Eşinin bize ilk sorduğu "Aftan haber var mı?" oluyor, bütün aile bir an önce yeni bir af çıkmasını istiyor. Turan Özdemir'in bir görüşmede söylediği "Karımı alıp giderim" lafı çıkıyor eşinin ağzından. 25 yaşındaki kardeş Burhan Özdemir ise ağabeyinin çıkmasıyla her şeyin daha iyi olacağına inanıyor. Bir arkadaşının inşaat firmasında çalışan Burhan; "İki kardeşim içerideyken kendimi özgür hissetmiyorum" diyor üzgün bir ifadeyle. Özdemir ailesinin "yaşam kavgası", yerini bir "kavga" ile başlayan özlem ve bekleyişe bırakmış. Bu yüzden Erzurum'da, Ankara'da ya da Almanya'da olmaları fark etmemiş, hayat onlara hep kara yüzünü göstermiş.

Ahmet Kaya'nın Suphisi Kamuran Özdemir 20 yaşında. Lise sondan ayrıldığından bu yana restoranda, garda, markette ve büroda çalışmış. Şu anda işsiz ve çalışırsa "kendini ezmeyecek, rahat bir iş" istediğini söylüyor. Kamuran evin arkasındaki küçük bir kümeste güvercin besliyor. "Turan ağabeyim besliyordu. Ondan kalan bir şey işte" diyor ve ekliyor "Bir gün Ahmet Kaya' nın şarkısındaki Suphi'nin yanına gideceğim. Orada kimse bulamayacak beni."