17 Kasım 2018 00:30

İşsizliğe karşı topyekün mücadele ihtiyacı

İşsizliğe karşı topyekün mücadele ihtiyacı

Fotoğraf: Envato

Paylaş

TÜİK önceki gün Ağustos ayı işsizlik verilerin yayımladı. TÜİK verilerine göre işsizlik oranı Ağustos’ta yüzde 11.1 oldu. Böylece Ağustos’ta işsizlik oransal olarak yüzde 0.5 artarken sayısal olarak da işsizler ordusuna 265 bin kişi daha eklendi.

TÜİK genç nüfusta işsizlik oranının yüzde 20.8, kadınlarda yüzde 15.1, genç kadın işsizliğini ise yüzde 26.4 olarak açıkladı. Burada açıklanan oranların Ağustos ayı gibi; işsizliğin en az olduğu, krizin etkilerinin henüz istihdama yansımadığı, “seçim rüşveti” olarak devreye sokulan işçi istihdamının etkilerin devam ettiği bir ayda olduğunu dikkate alan iktisatçılar, yılın sonunda genel işsizlik oranının yüzde 15’lere genç işsizlik oranının yüzde 28’lere dayanacağını belirtiyorlar.

İşsizlik rakamları böyle! Ama “rakam” olarak da kalmıyor.

Nitekim TÜİK’in işsizlik rakamlarını açıklamasından bir gün önce, Deniz Yıldırım adlı işsiz vatandaş, iş bulamadığı için Meclise gidip Ağrı AKP Milletvekili Etem Çelebi ile de görüşemeyince, Meclisin çatısına çıkarak intihar etmek istedi, milletvekilleri tarafından vazgeçirildi.

Deniz Yıldırım, intihar girişimlerinde son örnek ama ilk örnek de değil.

Nitekim sadece bu yol çinde; 30 Ocak 2018’de Balıkasir’de Muhterem Birgül, 20 Eylül 2018’de Şanlıurfa'da bir işsiz genç, 20 Eylül’de işsiz Sıtkı Aydın Meclisin Dikmen kapısında kendilerini yaktı; 21 Eylül 2018’de de Kocaeli-Körfez’de İsmail Devrim, çocuğuna pantolon alamadığı için intihar etti!

Gerekçeler, yapılan eylemin biçimi elbette tartışılabilir; intihar etmenin bir “kurtuluş yolu olmadığı” tartışılmazdır. Ama şu da bir gerçek ki, işsizlik ve onun yol açtığı çaresizlik, insanların kendilerini öldürmesine yol açan bir ruh halini kışkırtıyorsa, sorunun ne kadar büyüdüğünü gösterir.

Evet işsizlik sorunu, bugün milyonlarca işçinin sorunudur. Sadece işsizlerin değil ama aynı zamanda “halen” çalışan işçilerin de en büyük sorunudur. Çünkü kapitalizmde, bugün (çalışan) işçisi, yarının (işsiz) işçisi demektir.

Tıpkı bugünkü işsizlerin dünün işçileri olduğu gibi!

Bu yüzdendir ki, çalışan işçileriyle işsiziyle bütün işçiler ülkemizin işçi sınıfını oluştururlar.Bu yüzden de işsizlikten söz ederken sadece işten atılmış olan işçilerin değil tüm işçi sınıfının sorunundan söz ediyoruz.

Kapitalist sistemde bir işçi için en büyük tehdit, “eve ekmek götüremez duruma gelmesi”, “çocuklarına, bakmak zorunda olduğu ailesinin ihtiyaçlarını karşılayamaması”dır!

Elbette ki her işsiz kalan, çocuğuna pantolon alamayan her işçi intihar etmediği gibi, nedeni ne kadar ağır olursa olsun intiharın işçinin sorunlarını çözen bir çare olmadığı çok açık bir gerçektir. Ve intihar, işsizlerin şöyle ya da böyle sınıf dışına, sınıf mücadelesi dışına düşüren yol ve yöntemler “işçi ahlakı” bakımından sorunlu, eleştirilmesi gereken yöntemlerdir.

Evet, “işsizlik kapitalizmin yol arkadaşı”dır. Bu yüzden de işsizliğe karşı mücadele bireysel değil toplumsal; çalışan ve işsiz işçilerin, işsizliğe karşı mücadele talepleri etrafında birleşip ortak mücadeleye girdikleri ölçüde olanaklıdır. Ancak böyle işsizliğin zararlarını azaltmak, onu işçi yığınları için dayanılacak sınırlara çekmek mümkün olabilmektedir.

İşçilerin özellikle de kriz dönemlerinde artan işsizlik karşısında çaresizlik içinde kıvranmalarını önleminin tek yolu; işçilerin örgütlenmesi, sendikaların ve her çeşit işçi örgütlerinin işsizlerle çalışan işçilerin dayanışmalarını sağlamak, işsizliği ve işçiler üstündeki yıkıcı etkisini azaltmak için örgütlenmeleri ve gereken önlemlerin alınması için mücadele etmeleridir.

Bugün kriz koşullarında işsizliğe karşı mücadele için;

- İşten atmaların yasaklanması,

- Zorunlu ücretsiz mesailerin kaldırılması,

Ücretler azaltılmadan çalışma sürelerinin aşağı çekilmesi,

İşsizlik fonunun sermaye yağmasına izin veren uygulamalara son verilmesi ve fonun işçilerin denetimine veren düzenlemelerin yapılması,

Fondan işsiz kalan her işçinin yararlanmasını sağlayacak biçimde düzenlenmesi... gibi önlemlerin alınması, dönemin en önemli taleplerinin bir bölümü olarak ortaya çıkmaktadır.

Bu yüzden bugün krizin faturasına karşı topyekün mücadelenin en önemli ayaklarından birisini de “işsizliğe karşı topyekün mücadele” oluşturmak durumundadır.

YAZARIN DİĞER YAZILARI
Sefer Selvi Karikatürleri
Evrensel Gazetesi Birinci Sayfa
Evrensel Ege Sayfaları
EVRENSEL EGE

Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...