Uygarlığın ölçütü: Kadın -2-
Fotoğraf: Envato
Bu yazımın ilk bölümü olan son yazımda, sokakta, caddede, alanda, kentte, birbirlerini tanımasalar da insanların merhabalaşmalarından söz etmiştim. Bu insan sıcaklığındaki alışkanlığımızı unutmamamız gerektiğini yazmıştım.
Birçok kentimizde unutuldu bu güzel insanlığımız.
Oysa Muğla’da sokakta bile sürüyor bu alışkanlığımız.
Hem de en güzeli, kadın-erkek arasında da sürüyor. Çünkü kadın toplumun her yerinde… Yeni kuşakta da eski kuşakta da…
Öğleleri, yemek için aşevine, ya da bir kapalı yere girdiğinde herkesi selamlıyor Muğlalı… Sonra eski bir hanın avlusunda çay, kahve içiyorlar Muğlalı gençler, orta yaşlılar da… İki erkek nasıl merhabalaşıyorlarsa erkek kadın da öyle selamlaşıyorlar.
Üniversite yıllarımdan beri bir kadın ozanımızın dediği gibi :
“Kime uzatsam elimi insandan önce erkek insandan önce kadın.”
Anlamı bu olan dizeyi ya da dizeleri hiç unutmadım.
Demek ki daha bizim kuşakta başlamış bu değişim.
O sevgili ozanımız, insan ilişkilerindeki değişimi, 50-60 yıl önceden duyumsayıp uyarmıştı bizleri. Ya da “kentteki değişimi” demeliyim belki de…
Muğla’da bu böyle değil.
Diyorum ya Muğlalılar gerçek bir uygarlık ölçütü olan huylarını değiştirmemişler.
Mutluluk veriyor bu bana…
O ozanımıza Muğla’dan, onu da mutlu edecek biçimde bir yanıt vermek istiyorum:
Kime uzatsam elimi kadından önce insan erkekten önce insan.
Toplumda kadının yeri olmayınca her şey kötüye gidiyor.
Şimdi yaşamayan ünlü bir mimarımız “kadının yeri evidir” demişti 2005 de. Uluslararası Mimarlar Toplantısı’nda, İstanbul’da. (Adını versem şaşırırsınız.)
Mimar da böyle söylerse iş nereye varır. Onu da gördük işte…
Sağ kesimin baş tacı olmuştu mimar bu sözüyle. (Şimdilerde onu ermişlik çizgisine yükseltmeğe kalkışanlar var.)
Bu nedenle birçok aydın da onunla selamı sabahı kestilerdi.
Biliyorsunuz bunları neden yazdığımı…
Başörtüsünün üzerine şapka giyen kamu görevlisinin resmini güncelerde siz de görmüşünüzdür.
“Dam üstünde saksağan” gibi değil mi?
Kızım, ben seni kızım, torunum, ya da kardeşim gibi görüyorum.
Seni gördüğümde hiçbir kötülük geçmiyor içimden. Sen her şeyden önce insansın benim için…
Bu konuda da yalnız değilim. Sağ olsunlar, var olsunlar benim gibi düşünen Muğlalılar var.
YAZARIN DİĞER YAZILARI
- Vedat Günyol/İnsancılık -5- 22 Mart 2020 20:39
- Vedat Günyol/İnsancılık -4- 22 Mart 2020 20:40
- Vedat Günyol/ İnsancılık-3- 15 Mart 2020 19:30
- Vedat Günyol / İnsancılık -2- 09 Mart 2020 00:00
- Vedat Günyol / İnsancılık 02 Mart 2020 00:01
- İçin aydınlığı 24 Şubat 2020 00:00
- Süreklilik 16 Şubat 2020 23:30
- Yetmiş beş yıl sonra soykırım 09 Şubat 2020 22:35
- Yine deprem 02 Şubat 2020 22:30
- 25 Ocak 2020 (Bir gün sonra) 27 Ocak 2020 00:05
- Eğitim eğitim eğitim 19 Ocak 2020 22:47
- 24 Aralık 2019/Bruno Taut'un ölüm yıldönümü 13 Ocak 2020 00:08
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
