23 Nisan
Fotoğraf: Envato
Bugün 23 Nisan. Bir yanda ulusal bayramların toplu kutlanma(ma)sı ile ilgili alınan karar üzerinden kopan fırtına ve diğer taraftan da çocuklara koltuk bırakma şovuyla siyasilerin “müşfik” yanlarını görme fırsatı!
Mevcut koşullar gözönüne alındığında aslında her bayram küfre dönüyor biraz.
Bu sebeple Avukatlar Bayramı’nı avukatlar, Tıp Bayramı’nı hekimler protesto ediyor her yıl.
Bebek ölümlerinin “kader” olarak algılandığı, çocuk işçiliğin “istihdam stratejisi” olarak benimsendiği, yetersiz sağlık ve beslenme koşullarının yaygınlaştığı, bozuk sütlerin çocuklara cebren içirildiği, ülkeyi soyup soğana çevirenler ortada cirit atarken taş atan çocukların “terör” suçuyla yargılandığı, her türden taciz ve dayağın olağan kabul edildiği bir ülkede “çocuk bayramı” olduğu iddiası olsa olsa kargaları güldürür.
***
Dün BETAM’ın 2006-2010 dönemini içeren araştırmasına dayalı yayımladığı araştırma notuna göre çocukların maddi yoksunluğu giderek artıyor. Ülke genelinde her dört çocuktan biri yeterli sağlık, beslenme ve ısınma/barınma koşullarına sahip değil. Çocuk yoksulluğu bölge illerinde yüzde 60’ları geçiyor. Yani neredeyse sağlıklı koşullarda yaşayabilen çocuk yok.
***
Halen 2 bin 400 çocuk cezaevlerinde tutuluyor. Rakam özellikle 2005 sonrasında yüzde 40 artmış durumda. Ayrıca cezaevinde tutulan çocukların büyük kısmının taciz ve işkenceye maruz kaldıkları da meclis araştırma raporlarına yansıdı.
***
Bir yanda hızlı bir yoksullaşma süreci öte yanda ise çocuğa yönelik şiddetteki artış!
Bu iki şeyin bir anda yaşanması “çocuk meselesi”nin sınıfsal temellerini de görünür kılıyor.
Açlık ve yoksulluğa terk edilen çocuklar aynı zamanda şiddete de en çok muhatap olanlar.
***
Öte yandan göreli “sağlıklı” koşullarda yaşama şansına sahip azınlığın ise eğitim sistemi aracılığıyla karşı karşıya olduğu depolitizasyon süreci gerçekten inanılmaz düzeyde.
Çocukların kişisel yeteneklerinin keşfedilmesi, yeteneklerini geliştirebilecekleri esnek eğitim yapılarının oluşturulması yerine hepsini 4+4+4 tezgahına sokup önlerine de tablet bilgisayar atarak onları tek düzeliğe, hazırcılığa teşvik eden bir eğitim politikasıyla karşı karşıyayız.
***
Özellikle 12 Eylül 1980 darbesi sonrası eğitim sisteminin sistematik olarak bir tür “beyin yıkama” aracına dönüştürülmesinin sonuçlarını hep beraber yaşıyoruz. Muhakeme yeteneğinden yoksun, inisiyatif almaktan korkan, yetenekleri törpülenmiş, popüler kültür ile var olabilen milyonlarca genç insan!
***
Keşke bugün her düzey devlet yetkilisi koltuklarına çocukları oturtup espriler yapmaya çalışacaklarına bir günlüğüne olsun koltuklarından inip bu ülkede açlıkla boğuşan, işkenceye maruz kalan, her türlü şiddetle başa çıkmaya çalışan, kapitaislamist eğitim sistemiyle beyni yıkanmaya çalışılan, yürekleri küçük elleri nasırlı çocuklardan biri olsalardı. Olamasalar da onların gözüyle bu çöp çuvalı dünyaya baksalardı...
evrensel.net
YAZARIN DİĞER YAZILARI
- Kadının adı var! 08 Mart 2018 00:56
- Sefalet endeksinde zirveye 22 Şubat 2018 00:15
- Teknolojik asimetri 08 Şubat 2018 00:54
- Merkez Bankası bağımsız! 18 Ocak 2018 00:58
- Enflasyon nereye 04 Ocak 2018 00:54
- Rant azaldıkça kavga büyüyor 28 Aralık 2017 00:34
- Rekorlu ekonomi 14 Aralık 2017 00:56
- 2018 gelirken… 07 Aralık 2017 00:22
- Davul zurna az! 23 Kasım 2017 00:53
- Kurdan kaleler, kırılgan beşler... 09 Kasım 2017 00:15
- Sanal ama gerçek! 25 Ekim 2017 23:09
- İstikrarın faturası kadın ve gençlere... 19 Ekim 2017 00:15
YAZARLAR
A. Cihan Soylu
‘Boş tencere’ iktidarın neresinde?
Şebnem Korur Fincancı
Tehlike nedir?
Sultan Özer
Yeni anayasa tartışmaları, AKP’ye can suyu olur mu?
Hediye Levent
Erdoğan'ın Irak ziyaretinin 3 sebebi ve değişim rüzgarı!
Arif Nacaroğlu
Özgürlükçü Anayasa
Erkan Aydoğanoğlu
1 Mayıs ve sonrası
Mehmet Özyazanlar
Galatasaray kaparak, Fenerbahçe kaptırmayarak…
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
