DİSK, 'Olağanüstü'ne giderken

DİSK, 6 Nisan günü Olağanüstü Genel Kurul’a gidiyor.
Evet, sendikalar zaman zaman olağanüstü genel kurullara gidebilirler. Örneğin mücadelenin atılıma geçtiği zamanlarda “olağan koşullarda” eski kararlar ve “olağan” seçilmiş kurullar bu atılıma yanıt veremediğinde yeni kararlar almak üzere (yeni koşullarda mücadeleye önderlik edecek özellikleri güçlendirmek üzere yönetimleri yenilemek de dâhildir) olağanüstü genel kurullar, konferanslar vb. düzenleyebilirler. Ancak ne var ki, DİSK’in bu genel kurulunun gerekçesi, böyle sınıf mücadelesinin ihtiyacı üstünden yapılan değerlendirmelerle alınmış bir olağanüstü genel kurul kararı değildir. Tersine bu olağanüstü genel kurul, DİSK Genel Başkanı ve DİSK Genel Sekreteri’nin istifasıyla boşalan ve bu tartışmalar içinde doğan yönetim sorunlarını çözmek üzere gündeme gelmiştir.
“DİSK bu noktaya nasıl gelmiştir; önce DİSK Genel Sekreteri Adnan Serdaroğlu, sonra da Genel Başkan Erol Ekici neden istifa etmek zorunda kalmıştır; buraya nasıl gelinmiştir?” sorusu herhalde açıkça tartışılmak durumundadır. Bu bir sendikada olmazsa olmaz olan şeffaflığın ve sendikal demokrasinin gereğidir. Eğer, DİSK’i olağanüstü genel kurula götüren gelişmeler sadece nedeni bilinmez olarak, “DİSK’i olağanüstüye zorlayan iki istifa” olarak kalırsa, bu kimseyi tatmin etmeyeceği gibi iki hafta sonra yapılacak olan Genel-İş’in Olağanüstü Genel Kurulunu da aynı zaaflarla malul kılacaktır. Bu yüzden DİSK’in bu hale getirilmesinin nedenleri doğru ve açık bir biçimde tartışılmak zorundadır. Ki, bir daha aynı yanlışlara düşülmesin! Bu aynı zamanda DİSK yönetiminin ve delegelerinin Türkiye’nin emek kamuoyuna, ilerici demokrat kamuoyuna karşı sorumluluğudur. Çünkü DİSK sadece DİSK yöneticilerinin olmadığı gibi sadece DİSK üyelerinin de değil, emek mücadelesi kaygısı duyan ve sendikalaşma çabası içindeki tüm işçilerin sendikasıdır.
Tarihiyle de, bugün bir sendika olma meşruiyetiyle de böyledir. Evet, DİSK Genel Kurulu, mücadele hattını yenilemek için toplanmamıştır. Ama bu genel kurul, bugün Türkiye’de sendikal mücadelenin sorunlarının devasa büyüdüğü, emeğin haklarına ve sendikalara yönelik saldırıların (sendikalar sanki suç örgütüymüş gibi basılmaktadır artık) görülmemiş düzeylere vardığı koşullarda yapılmaktadır. Ama aynı zamanda bu olağanüstü genel kurul, pek çok işyerinde sendikalaşma direnişlerinin sürdüğü, metal işkolunda TİS görüşmelerinin uyuşmazlıkla sonuçlandığı, Hava işçilerinin, Çaykur işçilerinin TİS görüşmelerinin greve doğru seyrettiği, 330 bin kamu işçisinin TİS görüşmelerinin başlamak üzere olduğu, kamu emekçilerinin toplu sözleşmeleri için gün saydığı koşullarda yapılıyor. Bu DİSK’in sendikal mücadeleye müdahalesi için bir fırsat olarak kullanılabilir. DİSK’in mücadeleci delegelerinin ve yöneticilerinin böyle bir gündemle genel kurulu bir mücadele genel kuruluna dönüştürmeleri elbette imkân dâhilindedir. Hele de Kürt sorununun çözümü için görüşmelerin sürdüğü ve sendikaların sürece müdahalesinin gereğinin artık ertelenemez olduğu, yeni anayasa tartışmalarının böylesi kritik bir dönemece geldiği bir dönemde DİSK’in Olağanüstü Genel Kurulu daha da önem kazanmıştır. Türkiye’nin Kürt, Türk, her milliyetten işçileri, bu genel kuruldan DİSK’in demokrasi mücadelesine işçiler ve demokrasi güçleri cephesinden müdahale için girişimler yapmak amacıyla kararlar almasını beklemektedir.
Bu yüzden DİSK’in Olağanüstü Genel Kurulu, istifalarla boşalan yönetimi yeniden oluşturmak üzere toplanmış olsa da bir yandan DİSK’in sendikal mücadele hattını yenileyen öte yandan siyasete etkin bir müdahale için yeni kararlar alan bir genel kurula dönüşmesi doğru olacaktır.
DİSK’ten beklenen budur!
Aksi halde bir koltuk doldurma kurulundan ibaret kalırsa böyle bir kongreden kimseye hayır gelmez. En başta da DİSK’e!