Venezuela: Barışa çağrı

Nicolas MADURO

Venezuela’daki son protestolar uluslararası kamuoyunda gündeme oturdu. Dış basının çoğunluğu ülkemdeki gerçekliği ve olaylardaki verileri çarpıttı.
Venezuelalılar demokrasimizle gurur duyuyor. Biz, yetki ve kaynakların halka eşit olarak dağıtıldığı, tabandan yükselen katılımcı bir demokratik hareket yarattık.
Birleşmiş Milletler’e göre Venezuela, ülkedeki eşitsizliği sürekli olarak azaltmaktadır. Şu anda bölgemizdeki ülkeler içerisinde gelir eşitsizliğinin en az olduğu ülkeyiz. Yoksulluğu muazzam derecede –Dünya Bankası’nın verilerine göre 1998’de yüzde 49’du, 2012’de yüzde 25.4- azalttık. Aynı dönemde hükümet istatistiklerine göre aşırı yoksulluk oranı yüzde 21’den yüzde 6’ya geriletildi.
Tüm dünyaya örnek olacak, vatandaşlarımıza parasız sağlanan sağlık ve eğitim sistemleri yarattık. Bu başarıların çoğunluğunu Venezuela petrolünden elde edilen gelirle sağladık.
Sosyal politikalarımız yurttaşlarımızın yaşamlarını her alanda iyileştirirken, hükümet aynı zamanda son 16 ayda enflasyondan, temel ihtiyaçlardaki kıtlığa ciddi ekonomik problemlerle boğuştu. Bunlara karşı yeni önlemler alarak çözümler bulmayı sürdürüyoruz. Örneğin karaborsa döviz piyasasını geriletmek için tasarlanan yeni piyasa bazlı döviz kuru sistemini yürürlüğe soktuk. Aynı zamanda tüketiciyi mağdur etmemeleri için iş çevrelerini gözetim altında tutuyoruz. Venezuela, yüksek bir suç oranından da muzdarip. Bu sorunla halk-polis işbirliğini güçlendiren yeni bir ulusal güvenlik gücü kurarak ve cezaevi sistemimizi yenileyerek başa çıkmaya çalışıyoruz.
1998’den bu yana Hugo Chavez’in inşa ettiği hareket bir düzineden fazla başkanlık, genel ve yerel seçim kazanmıştır ki bu seçim sistemi eski ABD Başkanı Jimmy Carter tarafından “dünyadaki en iyisi” olarak nitelenmiştir. Son olarak Birleşik Sosyalist Parti, Aralık 2013’teki belediye seçimlerinde 337 belediyeden 255’ini kazanarak önemli bir üstünlük sağlamıştır.
Son 10 yılda Venezuela siyasetindeki halk katılımı müthiş bir oranda yükselmiştir. Eski bir sendikacı olarak, örgütlenme hakkına içten bir şekilde inanıyorum ve barışçıl gösterilerle meşru talepler dile getirildiğinde adaletin sağlanmasını bir yurttaşlık görevi olarak görüyorum.
Venezuela’nın yetersiz bir demokrasiye sahip olduğu ve son eylemlerin halk görüşünün genelini yansıttığına dair iddialar bizzat verilerle yalanlanmaktadır. Hükümet karşıtı gösteriler, halkın çoğunluğunun kazanımlarına göz diken, toplumun daha zengin kesimleri tarafından yürütülmektedir.
Hükümet karşıtı göstericiler sağlık merkezlerine saldırmış, Tachira State’deki bir üniversiteyi yakmış ve otobüslere motolof kokteylleri ve taşlar atmışlardır. Yüksek mahkeme binaları, kamusal telefon şirketi CANTV, başsavcının makamı gibi diğer kamu binalarını da hedef almışlardır.
Bu şiddet eylemleri milyonlarca dolarlık zarara sebep olmuştur. Bu yüzden protestolar yoksul kesimler ve işçi sınıfı mahallelerinde hiçbir destek bulamamıştır.
Protestocuların tek bir amacı var: Demokratik bir şekilde seçilmiş hükümetin anayasal olmayan yollarla düşürülmesi. Hükümet karşıtı liderler, sokaklarda kaos yaratmayı vaat ederek bu amaçlarını Ocak ayında başlattıkları kampanyayla açık bir şekilde ortaya koymuşlardır. Ekonomik koşullar ve suç oranları gibi meşru eleştiriler, protestocuların liderlerinin şiddet içeren antidemokratik ajandaları tarafından istismar edilmektedir.
2 ayda 36 kişinin öldürüldüğü bildirilmektedir. Protestocular ölümlerin yarısından direkt olarak sorumludur. Ulusal Muhafızlara bağlı 6 askeri polis vurularak öldürülmüştür. Bazı yurttaşlar ise protestocular tarafından ulaşımı engellemek için yerleştirilen barikatları kaldırmak isterken öldürülmüştür.
Güvenlik güçlerinin çok azı, birkaç kişinin yaşamını yitirdiği şiddet olaylarına karışmakla suçlanmıştır. Bunlar çok üzücü olaylardır ve Venezuela hükümeti şüphelileri tutuklamıştır. Protestolarda yaşanan tüm olayları incelemesi için bir İnsan Hakları Konseyi kurduk. Her mağdur adaleti hak etmektedir ve her fail de –hükümet destekçisi ya da karşıtı- eylemleri için hesap verecektir.

ABD, VENEZUELALILARIN DEĞİL YÜZDE 1’İN YANINDA
ABD’de protestolar “barışçıl” olarak nitelenmiş, Venezuela hükümetinin ise protestoları şiddetle bastırdığı söylenmiştir. Bu hikayeye göre Amerikan hükümeti Venezuela halkıyla aynı tarafta yer alıyor. Gerçekte ise, ülkenin yüzde 99’unun siyasi yaşamın dışına itildiği ve yalnızca küçük bir azınlığın –ABD’li şirketler dahil- ülke petrollerinden yararlanabildiği düzenin geri gelmesini isteyen yüzde 1’in yanında duruyorlar.
Unutmayalım ki 2002’de Venezuela’nın demokratik şekilde seçilmiş hükümetini darbeyle devirmeye çalışanların destekçileri bugünkü protestoların en ön saflarında yer almaktadır. 2002 darbesinde yer alanlar, Yüksek Mahkeme ve Meclisi anında lağvetmiş, Anayasa’yı bir kenara atmıştır. Şiddeti kışkırtanlar ve benzeri anayasa dışı eylemlere girişenler adaletle yüzleşmelidir.
Amerikan hükümeti 2002 darbesini desteklemiş, antidemokratik yapısına karşın darbe hükümetini tanımıştır. Bugün Obama yönetimi Venezuela’daki muhalefet hareketlerini desteklemek için yıllık en az 5 milyon dolar harcamaktadır. Ekstra 15 milyon dolarlık bir destek için getirilen yasa şu anda Kongre’de. Kongre aynı zamanda Venezuela’ya yaptırım uygulayıp uygulamamayı tartışmaktadır. Umuyorum ki Amerikan halkı, Venezuelalıların böylesi bir cezalandırmayı hak etmediği yönünde karar verecek ve temsilcilerine yaptırım uygulanmaması için çağrıda bulunacaktır.
Bugün diyalog ve diplomasi zamanıdır. Biz, Venezuela içerisinde muhalefete bir el uzattık. Ve Güney Amerika Uluslar Birliği’nin muhalefetle görüşmelere dahil olması için yaptığı tavsiyeleri kabul ettik. Ayrıca Başkan Obama’ya yeniden her iki ülkede elçilik kurulması yönündeki isteğimizi ilettik. Umarım Obama yönetimi buna nazik bir yanıt verir.
Venezuela’nın ilerlemek için barış ve diyaloga ihtiyacı var. Bize bu amaçları gerçekleştirebilme yolunda samimi bir şekilde yardıma hazır herkes kabulümüzdür.

The Nevv York Times’tan çeviren
Mithat Fabian SÖZMEN

VENEZUELA'DA YOKSULLAR EYLEMDE DEĞİL