İşçi mücadele ettikçe sendikayı tanıyor

Baş temsilci her hafta çarşamba şubede toplantıya gider ama bir gün çıkıp ta ne konuştuklarını işçiye anlatmaz. Biz toplantıda ne konuşuyorsunuz diye sorduğumuzda ise bize cevabı: “İşçi için bir şey konuşulmuyor hep geyik muhabbetler yapılıyor” diyor. İşte TEKSİF Yedikule Şubesi mücadeleyi böyle yapıyor Sayın Genel Başkanımız. Ne temsilci ne şube başkanı fabrikada bilgilendirme toplantısı yapmıyor, siz de yapmadığınız göre bu toplantılarda nasıl eğitim görüyor bu işçiler? İşçiler sorunlarını anlatmak için temsilciye gider, baş temsilci karşısına çıkan işçilere karşı patronu savunur, sanırsınız karşınızda işçinin temsilcisi değil de patronun temsilcisi var. 30’a yakın işçi atıldı Rimaks’ta, bir yönetici gelip de burada ne oluyor demedi bu işçileri sahiplenmedi. Temsilciler işçi çıkarılacağı gün fabrikada yok olurlar görünmezler. En son bir arkadaşımız işten atılınca kapıda direniş yaptı diğer işçiler de geldi ve 6 işçi kapıda direnişe başladı. Sendika aynı anda fabrikaya geldi, neden? Peki neden onlarca işçi işten atıldı bir tane yönetici gelmedi de direniş olunca mı hemen geldi? Çünkü işçi uyandı sendikacı da gelmek zorunda kaldı. İşyerinde küfürlü tacizlerden mobbinge varıncaya kadar her şey yapılıyor. Genel Başkanımız nerede ne yapıyor, şube başkanı her şeyden haberi var neden bir şey yapmıyor? Genel başkanımız öyle anlatmış ki yazısında şaşırmamak elde değil. Biz TEKSİF Sendikasının mücadele tarafını bir türlü göremedik.
40 yıldır ilk defa greve çıkma gereği duymuş grevde olan işçilerin yarısını eve gönderip bir kaç kişi bırakmış, işçiye gerekli mücadele yolunu göstermeyip grevin gerçek anlamıyla ne olduğunu bile anlatmadan grevi bitirmiş ve işçilerin kazanılmış hakkı yenmiş işçi mağdur edilmiş şimdi onu geri alınca sendika havalara uçacak neredeyse.  Neden acaba, bugüne kadar tekstil işçilerinin yaşadığı her dönem açlık yoksulluk ve sefalet olmuştur hep açlık sınırında yaşamıştır hiç bir zaman greve çıkıp da işçilerin haklarını aramadınız.
20 gün kapıda bekledim birgün bile gelmedi sahip çıkmadı. İşçiler kaç defa fabrikaya gelmesini istedi şube başkanı bir türlü gelmedi. Şube başkanı gelmeyince biz işçiler gittik şubeye fabrikada topladığımız 100’lerce imzayı verdik destek istedik ama ne yazık şube başkanı oralı bile olmadı. Son çare TEKSİF Sendikası genel başkanına başvurduk. Rimaks Tekstil’de topladığımız 100’den fazla işe iade talepleriyle ilgili işçi imzasını TEKSİF Sendikası Genel Başkanı Nazmi Irgat’a gönderdik. Sonra bir de telefon görüşmesi yaptım kendisiyle. Yaşadığım haksızlığı anlattım sağ olsun gayet iyi bir şekilde dinledi ve inceleyip, ilgileneceğim dedi. Dönüş yapacak mısınız dedim kendisine, “evet” dedi. Aylar oldu ama dönmedi. Her şey ortada merak etmeyin işçiler sizleri yaşayarak tanıyorlar çok değerli mücadeleci başkanlarımız. İşçiler sermayeden önce sendika bürokrasisine ve sendika ağalarına  karşı etkin mücadele vermelidir o zaman  işte işçiler kazanacaktır. Saygılarımla.......