Normalleşme söylemlerinin gerçek yüzü: Gençlik ve halk için ne anlama geliyor?

Yaren ÖZKAYTAN
Emek Gençliği Antep İl Yöneticisi

Özgür Özel’in “kötü siyasi atmosferi” dağıtmak maksadıyla Erdoğan ve ardından Bahçeli ile görüşmesi iktidar ve ana muhalefet blokundan normalleşme ve yumuşama söylemlerini beraberinde getirdi. Yumuşama ve normalleşme söylemleri sürerken bir yandan 1 Mayıs Taksim yasağı, Ayhan Bora Kaplan davası, yargı krizi ve Osman Kavala’nın yeniden yargılanmasına çıkan ret kararı, anayasa tartışmaları ve son olarak Kobanê davasında Eski HDP Eş Genel Başkanları Selahattin Demirtaş ve Figen Yüksekdağ başta olmak üzere yargılanan HDP yöneticilerinin siyasi bir kararla yüzlerce yıl hapis cezasına çarptırılması bu yumuşama-normalleşme adımlarının kimin işine yaradığını ve toplumun çeşitli kesimleri için de önümüzdeki sürecin pek de normal geçmeyeceğini düşündürtüyor. ‘’Normalleşme’’ adımlarının yanı sıra Şimşek programıyla daha fazla yoksulluk ve geleceksizlik kıskacına alınan gençlik kesimleri içinde de elbette antidemokratik saldırılarla beraber yürüyen yumuşama adımları tartışılıyor.

Yerel seçimler öncesine kadar ekonomiyi bastırmaya çalışan AKP, en başta bu sebepten dolayı gücünün geriye düştüğü bir tabloyla karşı karşıya kaldı. Ülke politikalarının halkın yaşam şartlarını zorlaştırdığı, işçi emekçi ailelerin kemerinizi sıkın diye diye bellerinin kırıldığı, gençlerin eğitimden başta ekonomik sebeplerle uzaklaşmak zorunda kaldığı, kadınların yaşam haklarınım kısıtlandığı, emeklilik kavramının elden ayaktan düşme yaşı olarak değiştiği kısacası yaşamak değil de hayatta kalmaya çalışıldığı bu süreçte halk faturayı yerel seçimde kesti, tepkisini bir bakıma gösterdi. Ancak AKP’nin başarısızlığı başka çeşitli etkilerle beraber CHP’nin de işine yaramış oldu. Bu, gençlik kesimleri bakımından, CHP’nin başarısı olarak görmeyip politikasını benimsese/benimsemese de ‘’Bir şeylerin değişebildiğini’’ görebilmek adına önemli bir sonuçtu. Seçim sonuçları Antep’te de olumlu bir etki yaratmış, gençlerin umudunu tazelemiş olsa da Özgür Özel’in normalleşme girişimleri aynı gençlik kesimlerini beklentilerinin aksine hayal kırıklığına uğrattı. ‘’Siyasette normalleşme iyidir, bu kadar kaostan ve karamsar havadan sıkıldık.’’ diyen gençler olsa da CHP’nin seçimlerde 22 yıllık AKP iktidarını geriye düşürmesinin ardından hele ki AKP’nin bahar aylarında bize kara kışı yaşatacak politikalarının bu denli sıklaştığı bir dönemde Özel’in yakaladığı bu rüzgarı daha ileriye taşıyabileceğini düşünen CHP’ye yakın gençlik kesimleri de dahil olmak üzere karşılıklı atılan normalleşme adımlarının filler tepişirken ezilen çimenlerinin halinin pek de umursanmadığını, ayrıca gücünden düşen AKP’ye de bir fırsat yarattığını düşünüyor. Sonuç olarak saldırgan politikaların azalması için yürütülen bir çaba değil de burjuva siyasete gelecek tepkileri yumuşatma çabaları olduğu görülüyor.

Şu an belirleyici olan siyasetçilerin kapılar ardında ne konuştuğu ne kararlar aldığı tam olarak bilinmez. Kendisini laik, demokratik, halkçı olarak tarif eden CHP’nin bir düzen partisi olduğunu ve AKP ile ortaklaşabileceği pek çok çıkarının olduğunu biz bilsek de CHP’ye yakın/seçmeni olan gençlerin her ne kadar CHP’yi eleştirirse eleştirsin henüz bir seçenek yaratamadığı için hâlâ oradan bir beklentisi olduğunu görebiliyoruz. Ancak onların da görmesi gereken bir şey var: Kapsayıcılık ve kucaklaşmadan anladığı gençliğin ve halkın taleplerini sahiplenmek ve onlarla yürümek değil de gün sonunda sermayenin çıkarlarına göre hareket eden CHP’den, her defasında kendilerini hayal kırıklığına uğratan, ne kadar eleştirirse eleştirsin orada durmaya devam eden bir pozisyondan sıyrılmaları gerekiyor. Gençlik başta olmak üzere halk kesimleri bu gerçeği kabul edip kendi taleplerini gerçekten sahiplenen, bunun için mücadele edebileceği platformlarda bulunmazsa ya da oluşturmazsa normalleşmenin vahim sonuçları bizi bekliyor olacak.