İstanbul 1 Mayıs'ında işçiler ne dedi?
Ercüment Akdeniz, Bakırköy Halk Pazarı'nda düzenlenen İstanbul 1 Mayıs'ından izlenimlerini yazdı.
Fotoğraf: Evrensel/Ercüment Akdeniz
İstanbul Bakırköy Halk Pazarı meydanına giden yollar rengarenk. 1 Mayıs’ın kutlanacağı meydana güç taşıyor kortejler, üç koldan.
31 Mart seçim sonuçlarının yarattığı heyecan acaba meydana ne kadar yansıyacak? Yürüyüş kortejinde merakla tartışılan konu bu. Peki ya işçiler, işçilerin katılımı nasıl olacak? Ağır ekonomik kriz ve acı reçeteler karşısında onların hangi talepleri öne çıkacak?
Türk-İş ve Hak-İş yine İstanbul dışına kaçtığı için Bakırköy’de işçi kortejleri adına DİSK’e bağlı sendikalar var. Onların kortejleri de yığınsal değil. Ama katılımları önemli. Özellikle de taleplerini anlamak için.
DİSK Tekstil İş korteji önündeyiz. Sendika Başkan Yardımcısı Mehmet Ali Başak anlatıyor: “Bizim için en önemli sorun kıdem tazminatı ve BES. İç etmek istiyorlar. İmzalanan TİS’lerin de bir anlamı kalmadı. Ücret zamları çok geçmeden eridi; asgari ücretin bile ancak bir iki puan üstünde. Öte yanda hayat pahalılığı, zamlar. İşçilerin en çok zorlandığı zamanlar. Sendikalar ne yapıyor? Hükümete, sermayeye şirin görünmek için işçileri bölüyor, şehir dışına götürüyor. Bu işçiye en büyük zarar.”
Meydanın orta yerinde ilginç bir manzara! Türk-İş’e bağlı Belediye-İş Sendikasının önlüğünü giymiş bir adam, tek kişilik protesto yapıyor. Ama meydan pek farkında değil. Yaklaşıp soruyorum: Belediye-İş Kocaeli’de, sen neden buradasın? Yanıtı şöyle işçinin: “Tepkim, bizleri böldüğü için sendika ağalarına. Belediye emekçileri olarak, 1 Mayıs’larda yan yana taleplerimizi haykırmamız lazım. Ben işyerinde de söyledim, Kocaeli’ye gitmedim. Emeğin başkentinden başka yere mi gidilir?”
Kürsüden, Urfa’da 1 Mayıs’a giderken hayatını kaybeden Hak-İş üyesi 5 işçi anons ediliyor. Yanı başımda iş cinayetinde yakınlarını kaybeden aileler var: Soma’da, Ostim’de, Davutpaşa ve Esenyurt’ta hayatını kaybeden işçilerin aileleri.
Musa Erdem ile Hacer Erdem çifti üzüntülü. Kızları Selin Erdem’i bir iş cinayetinde yitirmişler. Hem de 1 Mayıs gününde. 2012’de olmuş olay, bir dizi setinde. Baba Erdem anlatıyor: “Dizi setinde, Seyrantepe’de öldü kızım. Basit bir trafik kazası gibi gösterdiler. 7 yıl oldu ama 7 saniye önce olmuş gibi acımız. İlaçla ayakta duruyoruz. Başka evlatlarımız can vermesin, acılı aileler çoğalmasın diye buradayız.”
DİSK Enerji-Sen Genel Sekreteri Süleyman Keskin, taşıdığı pankartın arkasındaki işçileri gösteriyor: “Burada gördüğünüz bütün işçiler, bir biçimde iş kazası yaşadı. Çünkü işverenler maliyetten kaçıyor, hızlı çalıştırıyor. Bu da ölümlü kaza demek. Sendikamız da iki üyesini kaybetti.”
Biraz arkalarda, inşaat işçileri pankartları ile yürüyor. İnşaat işçisi İdris Alagöz anlatıyor: “İnşaat sektöründe 5 yıldır duraklama var. Bu işsizlik ve daha kötü çalışma düzeni getirdi. 1 Mayıs tatil olduğu halde inşaat işçileri çalıştırılıyor. Sözleşme yapılsa da işçiye 1 Mayıs hakkı verilmiyor.” İnşaat işçilerinin çoğu Kürt. “Yap, sat” denen inşaatlarda ise mülteci işçiler çalıştırılıyor, çoğu kaçak. Tekstilde, sayada bayram öncesi iş yoğunluğu olduğu için çıkamamış mülteci işçiler. 1 Mayıs meydanı mülteci işçilere bu yıl daha bir uzak.
Ekonomik kriz, işsizlik, yoksulluk ve iş cinayetleri girdabında bunalan işçiler, tepkileri 31 Mart seçimlerinde bir biçimde gösterdi. Ama sermaye saldırıları karşısında bu yeterli olmuyor. “Birlik, örgütlü mücadele ve dayanışma” 2019’un 1 Mayıs’ından kalan bir çağrı şimdi.
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
