Atık kağıt işçileriyle bir yılbaşı gecesi

Anıl YURDAKUL
İstanbul

Atık kağıt işçileri, yeni yıla şehrin havai fişeklerinin gölgesinde ve çalışarak girdiler. Ta ki yollarını kesen gece bekçileri “Bu gece çalışmak yasak” diyene kadar. Sonrasında, çekçeklerinin ve uykusuz saatlerinin emeği olan yüklerinin zabıta arabasına atılmasını izlediler. 

KAĞIT ZAMLANDIRKEN ATIK KAĞIT NEDEN UCUZLADI?

Yeni yılın umut dolu sabahında, atık kağıt işçileri, tıka basa dolu konteynerlerde çöpleri geri dönüşüme kanzandırmak için ayrıştırıyor. Kadıköy bölgesinde bulunan atık kağıt depolarından birini yılın ilk günü ziyaret ediyoruz. Kimi erkenden çekçeki ile çalışmaya başlamış, kimi avluda bulunan ateşin etrafında ısınıyor. Gece çalışanlar ise uykuda...

Çay ikramının ardından sohbete başlıyoruz. Sorunlar çok! Sakin bir işçi olarak bilinen Sinan’ın burnu bandajlı. Nedenini soruyorum; “Afganlar yaptı, 3 kişi daldılar!” diyor. Roman, Afgan ya da Türkiyeli atık kağıt işçilerinin kavgası kimi zaman cinayetle de sonuçlanabiliyormuş. Son zamanlarda atık işinden gelen payın azalması ile Afgan göçmenlerin sayısında da artış yaşanmış. En azından bize anlatılanlar böyle.

Isınanlar arasında mesleğinde 20. yılını dolduran 34 yaşındaki Ahmet Aldemir de var. Yılbaşı gecesi başlarına gelen olayı şöyle anlatıyor: “Dün akşam saat 21.30, 22.00 arası Kızıltoprak-Fenerbahçe istikametinde gece bekçileri önümüze çıktı. ‘Bu gece çalışmak yasak’ dediler ve zabıtayı çağırdılar. Sonra yüklediğimiz malı topladılar.”

Aldemir, kağıdın zamlanmasına rağmen atık kağıdın ucuzlamasını ise bir yaman çelişki olarak tanımlıyor.  Ve ekliyor:  “Naylon poşet yasası zenginlerin yasasıdır. Market zincirleri poşet getirene 25 kuruş deseydi anlardım. “Sıfır atık” yasası büyük şirketlerle belediyelerin anlaşması olarak sokak işçilerine yansıyacak.”

YENİ YIL DİLEĞİ

Deponun koğuş olarak adlandırılan kısmında “kapı” görevini çarşaflar yapıyor! Ayakkabılarımı çıkartarak ziyaret ediyorum işçileri. Halı üzerinde ısıtıcı, radyo, çaydanlık ve ranzalar göze çarpıyor. Ranzada uyumakta olan 29 yaşındaki İsmet İzol, çalışma saati yaklaştığı için uyandırılıyor.

İzol, 2004 yılından beri atık kağıt işçisi. Bir çocuk babası Siverekli bir emekçi. Bu işte çalışan pek çok arkadaşı gibi yılını İstanbul’da çalışarak törpülemiş. Öğleden sonra saat dörtte iş başı yapan İzol gece on ikiye dek gelen malları tartıyor, etrafı temizliyor, avludaki dağınıklığı düzene sokuyor. Gece yarısından itibaren de nöbete başlayan hırsızlık ve yangına karşı tetikte duruyor.

Yılbaşına girerkenki hayalini soruyorum: “Beşiktaş’ın şampiyonluğunu saymazsak huzur” diyor...