Hocam rektörlük ne taraftaydı?

Hande KÖSE
Hacettepe Üniversitesi

Hacettepe Üniversitesi’nde öğrenciler son dönemde yurtlara, yemekhaneye, servislere ve daha birçok alana getirilen ciddi zamlara karşı üniversitede protesto yürüyüşü gerçekleştirdi. Öğrenci Temsilciler Konseyi’nin çağrısıyla yürüyüşe toplulukların da katılmasıyla binlerce öğrenci yemekhane önünden rektörlüğe yürüyerek zamları protesto etti. Biz de Hacettepe Üniversitesi Sosyoloji Bölümü öğrencileri ile bu yürüyüşü konuştuk.

Bu protesto yürüyüşüne neden katılma ihtiyacı hissettiniz?
Emirhan: Okul yönetiminin öğrencilere müşteri gözüyle bakması ve Hacettepe Üniversitesi’ni ticarethaneye dönüştürme çabası biz öğrencileri rahatsız eden bir durumdu. Bu duruma karşı koymanın gerekli olduğunu düşünerek topluluğumla yürüyüşe katıldım.
Açelya: Ben de Emirhan’a katılarak üniversitenin küçük hesaplarla öğrencileri maddi bir gelir kaynağı olarak görmesinden rahatsızlık duyduğumu belirtmek istiyorum. Öğrenciler en ufak bir eğitim masrafında bile zorlanabiliyorken yurtlarda çamaşırhanelere bile ücretlendirme uygulamasının getirilmesi çok büyük bir haksızlık. En temelde ücretsiz eğitim hakkımız elimizden alınıyor. Ayrıca HÜTAT olarak yürüyüşe katılmak birlikte hak arama mücadelesinde daha etkiliydi, bu yüzden yürüyüşe destek verirken ben de topluluğumun yanında durdum.
Eylem: Şu anki ÖTK iki yıllık faaliyet süresi boyunca yapılan haksızlıklara sessiz kalmıştı. Şimdi zamlara karşı protesto etmek, sesimizi çıkarmak çok önemli. Ama ÖTK’nin öğrencilere sormadan, tamamen tepeden inme bir şekilde çağrı yapması ben de ve birçok arkadaşımda yürüyüşe katılma konusunda çekinceler uyandırmıştı. Ancak bu çekinceler, taleplerdeki ortaklık, bu ortaklığı büyütme gereksinimi ve üyesi olduğum Hacettepe Üniversitesi Toplumsal Araştırmalar Topluluğu (HÜTAT) olarak katılma kararı almamızla yerini dayanışmaya bıraktı.

“BU YÜRÜYÜŞ ÜNİVERSİTEDE MİLAT OLSUN”

Sizce yürüyüş üniversite gençliği için nasıl bir önem arz ediyor? Amacına ulaşır mı? 
Açelya: Yürüyüşün okulun atmosferini etkilediğini düşünüyorum. Ayrıca yönetimde bir karar değişikliğine yol açamasa bile üniversite gençliğinin her şeyi sorgusuz kabul etmeyeceğini göstermiş olduk. Bugün yürüyüşe katılmayan arkadaşlarımız için de bu yürüyüşün önemli olduğunu düşünüyorum.
Asude: Bence de yürüyüş bir amaca ulaşmalı. Eğer amaca ulaşmazsa bu, yönetimin öğrenciyi dikkate almadığını gösterir. Zamlar konusunda önceden bilgilendirilmediğimiz gibi yürüyüşten de topluluğumuz sayesinde haberimiz oldu. Umarım bu durum değişir ve üniversitede öğrenciler daha çok söz sahibi olabilir.
Emirhan: Benim üniversitedeki ilk yılım olması sebebiyle yürüyüşün amacına ulaşıp ulaşamayacağını öngörmekte zorlanıyorum. Ancak bu protestonun zamlar geri çekilmese bile bazı somut kazanımlara yol açacağını düşünüyorum. En azından bu yürüyüş üniversitelerde hak arama mücadelemizi genişletti. Mesela ben, rektörlük binasının yerini bu yürüyüş sayesinde öğrendim.
Eylem: Bu, benim üniversitedeki ilk yürüyüşüm değildi. Daha önce de öğrencilerle birlikte alınan haklarımız için protestolar düzenlerdik. Ancak OHAL ile birlikte bu engellenmişti, hatta topluluklar olarak bir dönem stant açmamız bile yasaktı. Bu nedenle ben de bu yürüyüşün gelecekteki haksızlıklar için ses çıkarmamızın önünü açacağını düşünüyorum.

Peki sizce bundan sonraki süreç nasıl gelişir? Zamlar konusunda ne gibi gelişmeler yaşanır?
Emirhan: Okuldaki her kesimden, her görüşten öğrencinin bu protestoya destek vermesi ve ortak talepleri için biraraya gelmesi rektörlükte bazı algıları değiştirebilir. Bu yürüyüş öğrencilerin baskı aygıtı oluşturmaya başlamalarını sağlayabilir. Bu nedenle rektörlük, ileriki zamanlarda geri adım atmak zorunda kalabilir.
Eylem: Üniversite için bu yürüyüşün bir milat olmasını diliyorum. Haklarımız giderek elimizden alınırken öğrenci ve öğrenci toplulukları olarak taleplerimizi öne çıkardığımız bu yürüyüşün amacına ulaşmasını istiyorum.