02 Nisan 2016 09:56

Haklı davamdan vazgeçmeyeceğim

Ben Dönüş Aslan. 23 yaşında, iki çocuk annesi, evli bir kadınım. Yozgat’ın bir ilçesi olan Yenifakılı’da yaşamaktayım. Yaşadığım yer küçük ve iş imkânları oldukça kısıtlı. Hepiniz bilirsiniz ki geçim zor, en önemlisi kadın olarak ayakları üzerinde durmak daha da zor. Çoluk çocuk da varsa...

Paylaş

Ben Dönüş Aslan. 23 yaşında, iki çocuk annesi, evli bir kadınım. Yozgat’ın bir ilçesi olan Yenifakılı’da yaşamaktayım. Yaşadığım yer küçük ve iş imkânları oldukça kısıtlı. Hepiniz bilirsiniz ki geçim zor, en önemlisi kadın olarak ayakları üzerinde durmak daha da zor. Çoluk çocuk da varsa... 
Tüm bu zor hayat şartları içerisinde çalışıp evime, eşime katkıda bulunmaktı tüm amacım. Ta ki hem kapı komşumuz hem de işverenimiz olan ilçe Belediye Başkanı demeye utandığım o şahsın tacizine uğrayana kadar. Babamdan büyük, bizim seçip o makama oturttuğumuz o şahıs tarafından. Korktum, başta kimseye bahsetmedim; bahsedemedim. Kadınım ya ben. Bizim toplumumuzda söylenmezdi böyle şeyler. Adımız çıkar, ele güne rezil olurduk. Susmalıydık. Elin ağzı torba değil ki büzelim. Şimdi duyulursa üç kişi inanıp beş kişi inanmazdı... Böyle büyütüldük biz. Namusumuzu bu şekilde korumamız öğretildi. Sustum.
Yalan değil hani, ‘Yapmaz, kocaman adam. Torunu yaşındakine tenezzül edecek kadar küçülmemiştir” diye düşünmedim değil. Zamanla üstü kapalı, gözle, bakışlarla yapılan taciz yavaş yavaş telefon aramaları boyutuna gelene kadar. Sonrasında iş dolayısıyla bir gün belediyeye gitmek; o gün makam odasında, masasının yanında tokalaşmak zorunda kaldım. Her ne kadar kaçar gibi davranıp elimi vermek istemesem de o anki korkuyla tokalaştım, kendisi tam da orada beni taciz etti. Bu sefer emindim. Çok sinirlendim ve kendisine ne yaptığını zannettiğini sorup tartışmaya girdim. Ve sonra eve gidip olayı eşime anlattım. Eşim deliye döndü. Benim için ne kadar zor bir olaysa eşim için de öyle. Kendisini iknalarımla sakinleştirip mantıklı şekilde ne yapacağımıza karar vererek hakkımı aramaya çıktım. 
Hakkımı aramam suç mu? Sanki suçlu olan bendim. Hakkımı aramak için mahkemeye başvurdum. İlk etapta mahkeme açılmadı, takipsizlik kararı verildi. Bir üst mahkemeye başvurduk ve şimdi mahkeme açıldı. Ancak davanın tekrar kapatılmasından korkuyorum. Üzerinden üç ay geçmiş olmasına rağmen insanların bakışlarında olayı tekrar tekrar yaşıyorum. Onun arabasına benzer bir araba ve ona benzer birini gördüğümde psikolojim alt üst oluyor. Kendisini gördüğümde ise neler yaşayabildiğimi sizler düşünün. Şu an çocuklarımla, evimle ilgilenmem gerekirken bu olayın psikolojisinden bir türlü çıkıp da çocuklarımla iletişim sağlayamıyorum. Aklımdan birçok kötü şey geçti, ama çocuklarımı düşündüm, yapmadım. Şimdi soruyorum size, ne yapmalıyım? Biz kadınlar canımıza kıyınca mı böylelerinin cezası verilecek? 
Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed ne güzel söylemiş; ‘Haksızlığın karşısında susan dilsiz şeytandır’ diye. Allah’ın mahkemesinde susanlardan ve olayı kapatmak isteyenlerden şikâyetçi olacağım. Allah’ın sonsuz adaletine güveniyorum. Yaşadıklarım yaşımdan büyük. Haklı davamdan vazgeçmeyeceğiz. Bütün bu durumlara maruz kalan kadınların eşlerine ve ailelerine sesleniyorum. Bu tür acizlikler karşısında susmayınız ve destek olunuz. Bu tür utanç verici insanların önünü açmayınız. Bütün kız kardeşlerime sesleniyorum. Yanımda olduklarını göstersinler, bana destek versinler. Sayın cumhurbaşkanımıza ve başbakanımıza sesleniyorum. Beni kızları yerine koysunlar, adalet yerini bulsun. Suçlular cezasız kalmasın. Bu olay karşısında dik durmamış olsaydım bana yapılan uygunsuz hareketler nice masum insanlara yapılabilirdi. Lütfen sesimi duyun artık...

 

ÖNCEKİ HABER

Bolu’nun tek kadın şoförü

SONRAKİ HABER

Tuzluçayırlı kadınlar dernek kuruyor

Sefer Selvi Karikatürleri
Evrensel Gazetesi Birinci Sayfa
Evrensel Ege Sayfaları
EVRENSEL EGE

Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...