Güneş yerine

RÜZGARSIZ

Rüzgar esmiyor. Üç yanı denizle çevrili bu kentin esen rüzgarlarını gökyüzünü tutmuş beton binalar engelliyor; örtük bir gökyüzü altında, denizin görülmediği.

YÜZYILIMIZ

Açlık, yokluk, şiddet, savaş, baskı. Taşa, toprağa işliyor, altüst ederek dünyayı. Çığlık çığlığa yaşadığımız bilinsin. Yarına kalırsa yazısı.

GÜNEŞ YERİNE

Geceleri ay aydınlığında ışıdığını yıldızların görmedi İlhan Sami Çomak. Ne de gündüzleri güneşin parıltılı aydınlığını. Gölgelere karışan. Bekledi. Salt karanlık bir hücrede. Salınmayı. Tam otuz yıl. Bırakmadılar. Ne güneş, ne ay, ne yıldızlar... Tepesinde asılı ölü gözü bir ampul...

DOĞURGAN SABAHLAR

Sabahları taze çiçekler açacaktır bahçelerde. Hava bulutluysa da güneş çıkacaktır. Yeni doğan çocukların çığlıyla ölenlere karşı.

YENİ RULET

Bir koyup beş alırlardı eskiden. Şimdi beş koyup on, yüz, bin, milyon, milyarlar alıyorlar. Bir koyup da bir, ya da hiç alamayanlara karşı.

DÜŞ SÜRGÜNLERİ

Bir düşe sürgün edilmişiz hepimiz. Karabasanların boğduğu. Boğuştuğumuz birbirimizle. Uyanmadan/uyandırılmadan. Sabahı olmayan.

MUTLULUĞUN RESMİ

Nâzım, “Mutluluğun resmini çizebilir misin Abidin?​” diye sormuştu. Abidin çok güzel resimler çizdi. Mutluluğun resmini çizebildi mi bilmiyorum. Savaşsız, sömürüsüz, kardeşçesine bir dünya yaratılabilirse çizilecektir mutluluğun resmi. Gülüşlerimizle.

KAN DAMLIYOR

Taneleri siyah, yeşil, mor toplanmadan sarkan dallarından zeytinin, baltalar kesip biçiyor bin yıllık gövdelerini. Kan damlıyor yağ yerine şimdi.