Çocuğun kalemi

Bu hafta da sizlere bir şiirimizi sunuyor, iyi günler diliyoruz...

ÇOCUĞUN KALEMİ

Parlıyordu bir şimşek gibi
O kalem çocuğun elindeki
Zaten çocuk
Hep onunla yatar kalkardı
Hani elinden almaya kalksa
Onu birileri
Çığlıklar atardı
Sonra sonra çocuk
Birşeyler yazmaya başladı
Defterlere ağaçların bedenlerine
Hep o kalemle
Kim okuduysa onun yazdıklarını
Beyninde şimşekler çaktı
Velhasıl o çocuk
O kalemiyle çok sevdiği
Hep okudu hep yazdı
Ve fazla zaman geçmeden de
Çocuğun o kalemi
Durup dururken
Yanıp sönmeye başladı
Ve de yürüdükleri bütün yollar
Maviş maviş ışıyan
Hep o kalemle aydınlandı.