Kütüğe çivi

Üniversitelerde mezuniyet törenleri başladı. Kurulduklarından bu yana hiç bu kadar kötü bir dönem yaşamamıştı fakülteler. Öğrenimin 2 yılı “uzaktan öğretim” faciasıyla boşa gitti. Üniversiteyi sadece bilgi aktaran robotlara dönüştürdü. Öğrencileri sınıflardan, kantinlerden, sosyal kulüplerden kopardı. Ve ardından sınıf öğretimine geri dönüş ve sadece uyum sağlamakla geçen bir yıl. Sonuç, hiç bir şeyi tam öğrenememiş mühendisler, doktorlar, hukukçular, matematikçiler ve diğerleri.

Şimdi hepsi diploma törenindeler. Birazdan yeminler edilecek, kepler atılacak, fakülte birincisi kütüğe çivi çakacak ve tüm öğrenciler adına önceden sakat bir şey söylemesin diye taranmış satırları okuyacak. Üstlerden, önce dekan sonra geldiyse rektör, teşrif ettilerse bazı devletliler konuşacak ve yol parasını denkleştirip törene gelebilen az sayıda veliye övgüler düzecek, çıkış belgeleri verilecek.

Sonra?

Sonrası meçhul. “Devlet size iş bulmak zorunda değil” diyen iktidar, “En az 2 yıl tecrübe” diyen işveren, KPSS, YDS, hamili kart ve bilumum harflerden oluşan devlet duvarı, sadece en işe yarayacaklara göz kırpan Avrupa ve “Giderlerse gitsinler” sesleri kulaklarında.

Ve ellerinde kırmızı kurdeleli diploma.