Salı pazarı

Orta halli insanların, emeklilerin yaşadığı Bakırköy Osmaniye’de. Saat öğleye yaklaşıyor. Tezgahlar dolu, yemyeşil, bembeyaz, kıpkırmızı, her renk. Balıklar neredeyse canlı. Hamsiler üşüyüp,  irileşmiş. Tek tük küfeci köşelere sığınmış. Umutsuz bekleyişleri gözlerinde.

“Ispanak 8 lira” güftesini nihavent makamında tekrarlayan satıcıyı saymazsak, tezgahlar  sessiz. Salkım domates 14. Mandalina 10. Kereviz 7. İki tutam maydanoz 2.

Bir kadın. Orta yaşı çoktan geçmiş. Salkımdan koparmaya çalıştığı iki domates için satıcıdan azar işiten kadın. Saçına bakıyorum, olsa olsa emekli öğretmen. Ya da hemşire.

Pazarın zengin girişindeki fiyatlar fakir tarafa doğru daha da yükseliyor. Marul 5 lira.

Trakya sarısı kafalı peynirci kardeşler gözleriyle uzaklardan nafile müşteri tarıyor. Peynir 70. Kaşar uçmuş. 15’lik koli yumurta 25. Tapu kadastro emeklisi kasketli dede koliyi azaltma peşinde. “Evladım, 5 yumurtayı çıkarabilir misin?​”

Yumurtacının önünde yandaş gazetenin salı baskısı. “Memura yüzde 30, emekliye yüzde 65 zam.”

Gazeteyi gösterip takılıyorum. “Hadi iyisiniz. Baksanıza, almışsınız yüzde 65 zammı.” Kadastro emeklisi yüzlü dede memur ruh halinden çoktan kurtulmuş, basıyor kalayı. Satıcı mahcup.

“Müşteri unutmuş abi.”

Koliden 5 yumurta çıkarıp, yandaş gazetenin baş sayfasını yırtıp koliyi sarıyor.

İşçi emeklisi kılıklı küfeci, salkım domatesin salkımından 2 domates koparmaya çalışan emekli öğretmen saçlı ablaya yaklaşıp hafif çiseleyen yağmuru emmiş ceketini ilikleyerek doğulu şivesiyle soruyor.

“Küfe lazım mı abla?​”

Emekli öğretmen çantalı abla bir domatese bir işçi emeklisi kılıklı adama bakıyor. Domatesleri bırakıyor. Poşetteki yeşili bol 2 kerevizi küfeye yerleştiriyor.

“Evim yakın. 10 liraya götürür müsün?​”

Eksik yumurtalı koliyi yandaş gazetenin baş sayfasına saran peynirci kardeşlerden daha sarı olanı atılıyor.

“Götürür abla.”