Poseydon denizleri yasaklamıştı

Yunanistanlı kent krallarından Odisseus,yıllar önce katıldığı Troya savaşından dönemeyince, artık delikanlı olan oğlu Telemahos;  deniz ötelerinde aramaya çıktı onu. Çünkü Odisseus’un öldüğünü düşünen bir avuç asalak egemen gelip saraylarına yerleşti; hem halkın birikimlerini yiyip içmeye, hem de dul kalan anasıyla evlenmeye kalktılar!..
Telemahos, Troya savaşına katılıp sağ salim dönen krallardan ilkin iyi yürekli Nestor’un yanına gitti. Nestor onu bir gün ağırladıktan sonra, babası hakkında daha çok bilgisi olduğunu düşündüğü kral Menelaos’un yanına gönderdi. Menelaos da, Telemahos’u ve yanındaki yoldaşını büyük bir sevecenlikle buyur etti sarayına. Ertesi sabah, doğruca Telemahos’un yattığı odaya gitti. Telemahos da giyinmiş kuşanmış, yatağının yanında öylece oturuyordu...
Sonra odadaki koltuklara  oturdular. ..

HAYDİ DERDİNİ ANLAT TELEMAHOS...
Menelaos, artık kendi oğluymuş gibi benimsediği Telemahos’a;“Bak, akşam pek konuşamadık yiğidim,” diye başladı konuşmasına. “Şimdi rahat rahat anlat bana...Ne diye bunca denizleri aşıp buralara geldin?...”Telemahos da hiç bekletmeden; “Halkların önderi ulu Menelaos, “diye söze başladı. “Babamdan bir haber alırım umuduyla geldim yanına... Babam Odisseus, ilençli Troya savaşına gittiğinden beri onun yolunu gözlüyoruz hep!.. Yıllarca süren o savaş sırasında nice yiğitler kırılıp kırılıp gitmiştir. Nice ocaklar sönmüştür... Kısacası dönenler dönmüş... Ama babam konusunda hiçbir şey bilmiyoruz. Sözde soylu geçinen birtakım adamlar da bunu fırsat bilip evimize çöreklendiler!.. Evde nemiz var nemiz yoksa yiyip içiyorlar... Paytak paytak yürüyen koyunlarımın, sığırlarımın hemen hemen tümünü tükettiler!Ayrıca halkın da birikimlerini yiyip içiyorlar... Onları yalnızca buyruklarında köleleri olarak görüyorlar! O da yetmiyor, anam Penelopeya’yla evlenmek istiyorlar!.. Bu azgın sürüyü gemlemek için anam dört yıldır, gündüz örüp geceleri çözdüğü bir kumaşı öne sürüyor hep... Ne var ki halkı da ürkütüp sindirdi bu soylu asalaklar... O yüzden geldim buralara... N’olur, ulu Menelaos, çok sevdiğini söylediğin babamın anısına senden bir dileğim var: Bana acıma; bildiklerini olduğu gibi anlat!..Hiç olmazsa babamın içinde yatacağı bir avuç toprağı olsun istiyoruz...”

DEMEK BUGÜNLERİ DE GÖRECEKMİŞİZ..
Telemahos’un söyledikleri birden zıpkın gibi saplandı yüreğine Menelaos’un:“Demek bugünleri de görecekmişiz!..”diye söylenmeye başladı üzgün üzgün... “Beş paralık adamlar gelip o ulu Odisseus’un yatağına çıkmaya kalkıyorlar, öyle mi?...Sonra da zavallı halkın birikimlerini de yiyip tüketecekler!.. Evet, yiğit baban yuvasına döndüğünde, hepsinin haddini bildirecek onların... Bak, güzel Telemahos; sorduğun, benden istediğin şeyler hep aklımda...Ama gel, salona geçip rahatça konuşalım...”
Salondaki bir masaya, karşılıklı oturdular... Biraz bir şeyler yiyip içtikten sonra; “Troya’dan dönerken,” diye anlatmaya başladı kral Menelaos. “Azgın fırtınalar benim gemilerimi, Mısır’a yakın Faros adasına savurup attı!.. Ve orada haftalarca tutuklu kaldık. Çünkü tanrıların istediği kurbanları kesmemişim! O yüzden yelkenlerimizi şişirecek bütün rüzgârların önünü kesmeye başladı tanrılar...

YİYECEK BİR ŞEYLER ARIYORDUM...
Üstelik adamlarım açlıktan kırılacak hale geldiler... Haliyle ben de yiyecek bir şeyler bulmaya çalışıyordum. Neyse ki ünlü deniz ihtiyarı tanrı Proteus’un kızı çıktı bir gün karşıma... Adı Eydetoe’ydi... Herhalde durumumuz onun yüreğine çok dokunmuştu... ‘Sen buncasına beceriksiz misin, ey yabancı? Yoksa adamlarına işkence etmek hoşuna mı gidiyor? Bu gidişle hepinizin ölüsü  bu adada kalacak!’ diye bir güzel çıkıştı bana. Ben de hemen; ‘Çok sağolasın tanrıçam!.. Ama ben kendi isteğimle kalmıyorum burada! Ne yapsam gemilerimizi alıp götürecek rüzgârlar esmiyor bir türlü!..’ diye dert yandım.

BURALAR TANRI POSEYDON’DAN SORULUR!
Bunun üzerine güzel tanrıça; ‘Söyleyeyim öyleyse,’ diye konuşmaya başladı. ‘Bu adalar ve denizler hep tanrı Poseydon’un egemenliği altındadır... Bu adada yalan bilmez deniz ihtiyarı babam Proteus oturur.Tanrı Poseydon’un oğullarından biridir. Ben de Proteus’un kızıyım. Denizin dibinde otururum çoğunlukla. Arada böyle sahile çıkar, güneşlenirim... Denizlerin gizemlerinin insanlarca çözülmesini istemeyen dedem tanrı Poseydon’un buyruğu yüzünden, babam buralara insanların gelmesini istemez... Sizler gibi gelenler olursa da, kafalarını kullanmazlarsa, açlıktan ve yalnızlıktan kırılıp giderler!..Ama sen bir yolunu bulup babam tanrı Proteus’u konuşturabilirsen, o sana denizlerin girdisini çıktısını, başına neler gelebileceğini bir bir söyler...’
Tam bunları söyledikten sonra denize dalacakken; ‘Ama tanrıçam,’ diye ünledim...’Ben onu nasıl arayıp bulacağım ki?’
Gerçekten de çok iyi yürekli bir tanrıçaydı doğrusu. Denize dalmaktan vazgeçip yanıma geldi hemen. Bana ne yapmam gerektiğini bir bir anlattı...“
Menelaos, birden sustu ve Telemahos’un kolunu tuttu; ”Sevgili genç dostum,” dedi. “Şimdi biraz dinlenelim. Gerisini sonra anlatırım!..”
 ***
Bu hafta da, hep bizim için doğup batan  güneşimize bir selam gönderelim, dedim...
 
HOŞGELDİN GÜNEŞİM
Bu sabah da güzel güneşim,
Geldin bizim için,
Bu güzel dünyamıza.
Ben ta ebeden dededen beri zaten,
Hep sana güvendim.

Mahzun bahçemdeki çiçekleri
Bir bir okşayıp sevdin.
Çatladı çığlık çığlığa tohumlar,
Onlara değince elin.

Bu sabah geldiğinde de hani,
Taşınır gibi değildi dünya.
Ama bir dolandın odamda,
Isınıp uyanıverdi birden
Şiir defterim.

Yaşar ATAN