Köfte piyaz

Tümünün değilse bile çoğunun ayaktopu yazarı olduğunu düşündüğüm Türkiye Spor Yazarları Derneği, sporun pek çok etkinliği sürerken ayaktopunun en birinci kümesinin devre arasında ve bu küme takımlarının hazırlığı sırasında Antalya’ da sporda şiddet konulu bir etkinlik düzenlemiş. “Onlara neyse!” tepkimin açıklamasını sonraya bırakıp öncesinde bir başka konuya değineyim.
    Sporda şiddeti önleyemeyen; önlememek için de kimi şeyler yapan; anlaşmalı oynaşma işini bir türlü sonlandıramayan; yeşil alandaki özellikle bir takım üzerinde oynanan danışıklı dövüşü iki türlü sonuca bağlayan ilgili ve yetkililerin de katılımıyla ele alınıp incelenirken sporda şiddet konusu, aynı kentte oynanan iki karşılaşmanın 34. dakikasında patlama sesleri yükseliyordu gökyüzüne. Ve o patlamalardan çıkan duman yayılıyordu yeryüzüne. Anlatan meşale olduğunu söylüyordu patlayanın da; onların orada ne aradığı üzerinde hiç durmuyordu. Yasak değil miydi onların oraya girişleri ve ulu orta çıkışları?Nasıl girmişlerdi oraya? Hem de izleyicilerin üstleri aranırken. Aranmayanların üzerinde mi giriyordu yoksa. Bu olay, yeşil alanın içindeki birilerine ya da dışındaki başbakana yönelik olmadığı için şiddetten sayılmıyor muydu yoksa?
     Bu konulara girse miyim, ayrıntılarına inse miyim bilemiyorum. Girersem siyaset mi yapmış olurum, yoksa sporda şiddet mi yaratmış; en azından çanak mı tutmuş olurum tam kestiremedim doğrusu. Onun için hiç girmeyeyim ve bunları sporda şiddeti enine boyuna tartışan sporu yazanlara bırakayım ve onların alacağı kararı bekleyeyim. Sporun yazanı ve yazmayanı pek çok insan Antalya’ nın ünlü köfte piyazı eşliğinde Akçakale’lilerin Suriye’ deki savaşı izlemesi gibi bile izlemiyorlar sanırım yeşil alanda olanı ve de bir türlü bitmeyeni.
     Geleyim şimdi yazının “Onlara neyse!” kısmına. Sivil toplum örgütü de denilen bir meslek kuruluşunun ülke sorunlarına duyarsız kalması beklenemez kuşkusuz. Bu sorun siyasal da olsa bir görüşü olmalı ve bunu ülke insanlarıyla paylaşmalıdır. Salt sporla sınırlı olmamalıdır örgüt olmanın amacı. Eğer salt sporla sınırlı ve sorumlu bir alanı amaç edinmişse spor yazan yazmayan adamların örgütü,işte o zaman “onlara neyse” sözü çıkar gelir karşılarına. Çünkü bu dar alanda öncelikle spor da olsa yazanları, yani üyelerini amaçlamalıdır. Onların yarattığı şiddeti ele almalıdır.Hem bu şiddeti önlemeyip; hem de körükleyen durumunda olan kurum ve kuruluşlarla işbirliği yaparak kendi dışındaki şiddete yönelmeleri bilerek ve isteyerek penaltıyı dışarı atmak gibi bir şeydir.Örneğin kendi üyelerince atılan kırmaya, yıkmaya özendirici başlıkları, bakışları, söylemleri ele almalıdır öncelikle. Kendi içindeki yandaşlığı giderebilmeli, yansızlığı; hiç değilse yansız durabilmeyi sağlamalıdır. Hani hep amigo yazarlık diye bir şeyden söz edilir ya! Borazan olmaktan yani. Düşünün bir kimi söylemler karşısında başbakanın üzüleceği şeytanlıkları. Düşünün bakalım altından çıkacak şiddeti.
    “Onlara neyse!” nin kapsamında şiddete özendirici söylemlerin yanı sıra söylem bozukluklarını da bir şiddet olarak düşünmesi gerekir toplumun sivil örgütü (!) konumundaki derneğin. Takımın çalıştırıcısının yaptığı yanlış denli de önemi yok mudur kendi yaptığı dil yanlışlarının, söylem bozukluklarının, abuk sabuk konuşmanın, saçma sapan yazmanın, dile şiddet uygulamanın. Bu derneğin asıl bu konu üzerinde de durması; çok durması gerekir bence. Çünkü eğitim her durumda “olmazsa olmaz” olmalı. Üye olan ya da olmayan tüm yazanların, yorumlayanların sözlerini incelemeli, yanlışları, yalanları belirlemeli günlerce sürecek bir toplantıda irdeleyip durmalıdır.
    Sporda şiddetin yasası var uygulanmıyor. Uygulanmamasına karşın; hani olur da uygulanacağı tutarsa diye üç beş kulübün isteğine göre değiştiriliyor, yumuşatılıyor. Yandaş adı altında birileri oyun sırasında yeşil alana doluyor, takım, kulüp oyuncu yaptırıma boğuluyor, saldırgan elini kolunu ve daha bilmem nerelerini sallayarak dolaşıyor. Sonra, gelin deniz kıyısında köfte piyaz yiyelim; bu arada da şu sporda şiddet konusunu bir kez daha konuşalım gibi bir durum var Antalya’ da.  Yarasın ne diyelim. Köfte piyazı da güzeldir Antalya’ nın.