Odisseus ölüler ülkesini anlattı

Bilindiği gibi Baştanrı Zeus’un kardeşi denizler tanrısı Poseydon, kral Odisseus’u hiç mi hiç sevmiyordu!.. Çünkü o denizlerin gizemlerini aklını kullanarak çözüyor, tanrı Poseydon’un buyruklarını dinlemiyordu. O yüzden de Poseydon, saldığı azgın fırtınalarla, Troya savaşı dönüşünde Odisseus’un gemilerini tümden batırmış, kendisini de savaş nedir bilmeyen Fayakların cennet adasındaki bir sahile doğru  savurup atıvermişti!..

KARISINA DENİZ YOLCULUĞUNU ANLATTI

Odisseus, ülkesine dönerken, büyücü tanrıça güzel Kirke’nin adasına da uğramıştı. Ne var ki orada arkadaşlarıyla birlikte zorunlu olarak bir yıl kaldı. Çünkü tanrıça Kirke onları bırakmak istemiyordu... Odisseus da artık özgür bırakılmaları konusunda ısrarlı olunca ve de Baştanrı Zeus’un araya girmesi yüzünden, tanrıça fazla diretemedi. Odisseus’u ve arkadaşlarını serbest bıraktı. Üstelik onlara yardımcı olmak için Ölüler Ülkesi’ne uğrayıp orada bilici Teyresyas’ın ruhuyla konuşmaları gerektiğini söyledi...  
Odisseus, “Bu sözleri duyunca vurulmuşa döndüm,” diye anlatmaya başladı karısı Penelopeya’ya.  “Ağladım ,çığlıklar attım... Sonunda; ‘Ey tanrıçam,’ dedim, ‘Ölüler Ülkesi’ne böyle gemisiyle gidip de geri dönen oldu mu hiç? Sonra oraya giderken bir kılavuzum olacak mı?​’ Bunun üzerine; ‘Kılavuz olacak da ne olacak sanki?​’’ dedi bütün hınzırlığıyla tanrıça. ‘Yelkenleri açarsınız ve kendinizi Poyraz rüzgârının tatlı esintisine bırakırsınız... O sizi usul usul Okeanos’un sonundaki karaya çıkarır. Orada geminizi bir kayaya bağlarsınız... Zaten kıyıya yakın yerde de Ölüler Ülkesi’nin kraliçesi Persefone’nin konağı var. Orayı geçip bir süre yürüdükten sonra, ölülerin tanrısı Hades’in bataklıklarına ulaşacaksınız. Orayı çevreleyen Aheron Irmağı’na Stiks Irmağı’nın suları karışır... Bu iki ırmağın birleştiği yerde büyük bir kaya vardır. O kayanın dibinde bir çukur kazarsın. Ve çukurun üstünden ölülere sunular sunarsın: O çukura ballı süt, şarap ve su dökmeyi unutma. Sonra da ölülerin mahzun başları için, koyun, sığır kurban edeceğini duyur yüksek sesle.

ÖLÜLER ÜLKESİ TANRILARINI UNUTMAYIN

Bu arada arkadaşların da, ölülerin o ürkünç tanrıları Hades’le Persefone’ye yalvarsınlar... Sen de açtığın çukurun yanına otur. Öylece bekle. Bir süre sonra bilici Teyresyas çıkıp gelecek! O Ölüler Ülkesi’ne gelmeden önce, bütün krallar ve soylular, hattâ tanrılar bile bilmediklerini ondan öğrenmeye gelirlerdi! Tanrıça Demeter’in kızı Persefone’nin ölüler dünyasının kraliçesi olacağını o söylemişti!... Zaten o yüzden Persefone çok sever onu. İşte Teyrasyas da senin umarsızlığını görünce, biran önce ülkene, sevdiklerine nasıl ulaşabileceğinin yollarınıı söyleyecek sana... Yolculuğun sırasında karşılaşacağın azgın kasırgalardan, deniz canavarlarının sana kurabileceği tuzaklardan kurtulmanın yollarını anlatacak..’
”Tanrıça Kirke bunları söyledikten sonra bir gömlekle bir harmani giydirdi bana. Kendisi de safran sarısı bir yaşmak sardı başına... Kalçalarını saran bir kuşak bağladı. .. Doğrusu o haliyle hiç kimse onun bir tanrıça olduğunu söyleyemezdi... Öylesine güzeller güzeli bir dünyalıydı! Her neyse, biraz rahatlamıştım ve gidip uyuyan arkadaşlarımı uyandırdım hemen. Onlara artık yol göründüğünü söyleyince nasıl sevindiler, anlatamam: Apartopar hazırlandılar.

ÖLÜLER ÜLKESİ’NDEN DÖNÜŞ OLUR MUYDU?

Haliyle yeni bir şeyler duymak da istiyorlardı benden. “Arkadaşlar, bize yol göründü, artık özgürüz, ama...’ diye başladım söze; biraz durakladım...’Hemen evlerimize dönemiyoruz! Tanrıça Kirke bizim önce Ölüler Ülkesi’ne gidip orada bilici Teyresyas’la konuşmamız gerektiğini söyledi...’
“Bu sözleri duyunca hepsinin eli ayağı titremeye başladı. Sonra da elleriyle başlarını tutup için için hıçkırdılar... Ama ben hemen yola çıkmamız gerektiğini söyleyince kendilerini toparladılar. Bir yıl kadar önce gemimizi bıraktığımız sahile indik koşaraktan. Tanrıça Kirke de oradaydı!... Yanında bir kara koyunla bir ak koyun vardı...
Gerçekten de sözünü tutmuştu altın kemerli güzel tanrıça!... Ama bize görünmeden nasıl gelebilmişti oraya? Neyse, o bir tanrıçaydı! Bizlere bakaraktan gülümsüyordu... Arkadaşlarıma bir yıl önce sakladığımız gemiyi hemen açığa çekmelerini söyledim... Kısa sürede yolculuğa hazırlandık... Artık güzel tanrıçayla vedalaşmaya geldi sıra. Bana uzun uzun baktı; sonra da gülümsedi... Tanrıçayla sarmaşıp vedalaştım...
Hepimiz yerlerimize geçince tanrıça Kirke, yelken şişiren ve bizi sevdiklerimizin  toprağına doğru alıp götürecek tatlı bir Poyraz saldı... Poyraz ellerimi saçlarımı okşamaya başladı. Ama ilkin Ölüler Ülkesi Hades’e gideceğiz diye arkadaşlarım yeniden ağlamaya başladılar.
Oysa ne o iğrenç ölüm tanrısı Hades, ne de kendi adıyla anılan Hades Ülkesi umurumdaydı! Onların elinden de kurtulmasını bilecektim.. Aklımla yaşıyordum ve mutluydum.
Yol boyunca o tatlı Akdeniz Poyrazı’nı estiren ve altın nakışlı yaşmağı savrulan tanrıça güzel Kirke’ye habire el salladım...
      ***
 Burada biraz soluklandı Odisseus. Karısı mahzun  ve güzel Penelopeya, onu öylece, can kulağıyla dinliyordu...