17 Mart 2012 10:57

Dokunan da dokunmayan da yanıyor

Fotoğraf: Envato

Paylaş

Yücel Sarpdere

Tüm yazıları

Cehennem zebanileri gibiydiler;
Haberler salınmış…
Mahşer’e gider gibi kuşanılmış…
Bir kent…
Bir ülke…
İnsanlık…
Evet, koskoca insanlık harlı ateşlerin dumanlarıyla kuşatılmıştı.
Ah! Neler gördü bu ülke?
Neler gördü bu topraklar?
Ne entrikalar…
Ne katliamlar!
Ne gözü dönmüş kıyamlar!
Güzelim insanları…
Yazarları…
Çizerleri…
Ozanları…
Vurdular…
Yaktılar.
On iki yaşındaki çocukları otomatik tüfeklerle tarayıp…
Kalbura çevirdikleri minik bedenin üstüne “terörist” yaftaları astılar!
Çorum’u, Sivas’ı, Maraş’ı cendereye alıp, kahpe elleriyle “kanlı tarihler” yazdılar.
Katilleri aklayıp…
On beş yaşındaki çocukların, taş attılar diye hapislerle, tecavüzlerle hayatlarını kararttılar!
Adalete bakın siz;
Yakıcılar serbest!
Taş atan çocuklar hapiste!
Karanlık odalarda katliam tasarlayanlar…
Ve aklayanlar görev başında…
Avukatları mebus…
Gerçeği yazmaya çalışan gazeteciler ise hapiste!
Sonra da mutluluk araştırması yaptılar!
Ve karara vardılar;
Halk mutludur!
Oysa daha dün açlık yoksulluk canına tak diyen, çocuklarını ısıtacak bir parça odun, karınların doyuracak bir lokma ekmek bulamayan bir kadıncağız kendini astı.
Olsun!
Sizin ruhsuz istatistikleriniz mutlu olsun.
Yanan, yakılan, tecavüzlere uğrayıp, hapislerde yatırılan…
Kütahya’da Kürt diye yakılmaya kalkılan…
Bir lokma ekmek için gurbette çadırlarda yanan işçilerin külü de size kutlu olsun!
***
Aziz Nesin gibi eli öpülecek…
Heykelleri dikilecek bir adam yakılmaya kalkıldı.
Asım Bezirci gibi, karınca ezmez bir edebiyat çınarı çatır çatır yakıldı.
Metin Altıoklar… Hasret Gültekinler… Muhlis Akarsular… Nesimi Çimenler…
Ve tüm yakılanlar…
Hâlâ orada külleri tüter…
Küllerinden yükselen duman hâlâ içimizde titrer ve bizleri…
Her yeni gün, her anışta tüketirken…
Katilleri ortalıkta dolanır…
Evlerinde otururken bir türlü bulunamazken!
O da yetmedi zaman aşımına uğrarken!
Sivas’ta çalışmayan hortumlar çalıştı…
İnsanlarımız neden yakıldı diyenler, soğuk sularla, gazlarla kovalandı!
Sivas’ta insanlarımız diri diri yakılıyor.
Bir lokma ekmek için işçiler çadırlarda çıra gibi yanıyor…
On iki yaşında bebeleri kurşuna dizenler aklanıyor…
Nasıl olsa yakanlar zaman aşımına uğruyor ya, Kütahya’da Kürt işçiler yakılmaya kalkışılıyor.
Adaletsiz bu ülkede yürekler kanıyor.
Öyle bir menzile girdik ki;
Dokunan da dokunmayan da yanıyor!