Tarz sensin farzı da senin olsun

Esen AKTAŞ

Efendim yarışmayı izleyince kendimi tutamadım. Tarzımı aramaya karar verdim. Elalemin giyindiğini izleyip duruyoruz da, bizim tarzımız yok mu yani? Vurdum kendimi yollara...

ŞERİFE’NİN TARZI TEK KÜPE,YARIM PAKET MARGARİN
Bir mahalle bakkalının önünde rastladım Şerife’ye. Üstündeki hırka, basenlerini biraz büyük göstermiş ama o tek kulağındaki altın küpe yok mu? Tam tarz duruyordu. Gerçi ayağına terlik değil de, stiletto olsaydı daha güzel olurdu ama neyse idare eder. Şerife bakkaldan 220 gr mercimek 2 kaşık kadar salça iki de soğan istedi, içimden “Vay tıpkı reklamlardaki gibi yemeğe tam gelecek kadar alıyor her şeyi” diye düşünürken bir de margarin istedi. Hemen sohbete başladık tabi, “Margarin tam geliyor galiba” deyince ben, önce anlamadı. Sonra da “Ha yok yok dedi, Menşure abla yarım margarin satmıyor. Olsaydı karşı komşu ile bölüşecektik.” Diyor. Bu sefer de ben anlamadım ne dediğini. Aman neyse tarz mı, değil mi? Benim derdim o sonuçta. “Kulakta tek altın küpe de fena olmamış, otantik durmuş” dedim. “Anne yadigarı ikisini birden bozmaya kıyamadım. Şimdilik teki yetti faturaları ödemeye.” Dedi. Hiç tarzım değil.

ŞADİYE’NİN TARZI PARÇABAŞI
Ellerinde çuvallar dolusu kumaş, boncuk, pul, rengarenk iplerle geliyorlar karşıdan. “Kesin tarz yaratacaklar” diye koşuyorum yanlarına, ama o da ne? Çuvalda gümüş rengi pullar, tül kumaşlar, gold boncuklar yan yana. Olmaz, olamaz… Şadiye Abla “Ne diyon be sen?” diyor bana. Gelini Mirinaz da anlamaya çalışıyor ne dediğimi. “Biz parça başı iş yapıyoruz patron verdi bunları. “Ne uyması ne uymaması?” Tanesi 0,25 kr’tan boncuk işliyorlarmış. “Siz paraya para demiyorsunuzdur, bir bluza kaç boncuk işleniyor sonuçta” dedim. “30” dedi. “0,25 kr’tan iyi para” dedim. Şadiye abla; “Bir boncuk değil bir bluz 0,25 kr, bacım” dedi, “Çekil önümüzden yahu. Delimisin, ulumusun? İşimiz gücümüz var.” Yok bu gelin kaynana da tarz değil, olmadı.

HANİFE’NİN KONSEPTİ CAN HAVLİ
Vay mor göz, dağınık topuz. “Morun tonlarını nasıl güzel yakalamış?, Topuzu hangi kuaföre yaptırmış? Benimki hayatta yapamaz” derken, “Ne kapısı be kocamdan dayak yedim, karakola geldim şikayet ettim, şimdi de savcılığa gidiyorum suç duyrusunda bulunucam” dedi  Hanife. “Ama canım o ayakkabılar ne öyle? Biri siyah, biri kahverengi..Üstelik farklı model..” derken, bağırmaya başladı. “Manyak mısın be kadın? Can havliyle ne giydiğimi biliyor muyum ben?”

DERYA’NIN TARZI İNSANI “KANSER” EDER
İşte bu tam pijama partisi konsepti. Elde yastık, üstte pijama, ayağında pofuduk terlik.. Bir tek o saçlar olmamış. Kazıtmasaymış eyiymiş. Tanışmaya gidiyorum yanına fıtı fıtı... “Adım Derya da, sen ne ayaksın? Üniversite hastanesinde kanser tedavisi görüyorum. Ameliyat olacaktım, doktorum tam gün yasası nedeni ile istifa edip özel bir hastaneye gitti. O hastanenin de SGK ile anlaşması yok. Ben de hazır bi şekilde bekliyorum SGK ile anlaşma sağlansın diye. Ne diyor ayol bu? Tam günmüş, yasaymış sağlık sistemiymiş... Anlamadım ne dediğini hiç, zaten tarz da değildi.

KİMİNİN TARZI DA KAZMA-KÜREK
Bir sonraki gelsin. Ayakta şalvar, lastik çizmeler... O ellerindekiler de ne? Kazma-kürek, orak var. Bunlar bu zamanın insanı değil. Bunlar komünist yahu. Kadın dediğin narindir, eline kazma kürek veremezsin. Fıtratına ters bir kere. Yok yok yanlarına da gitmeyeyim. Hem çok da kalabalıklar. O minübüs de döverler bunlar beni…
***
Tüm gün aradım durdum tarzımı. Bakalım elimizde ne var, ne yok? Mor renk dağınık topuzuyşa göz kamaştıran Hanife’yi koruma altına alıcaktım ki fıtratları gereği erkekler hızlı davranmış. Yazık oldu. Şerife tek küpeyle tarzdı ama evde gazı kesilmiş herhalde, artık o tek altın küpesi de yok. Onu da bozdurmuş. Şadiye ve gelini zaten olmazdı. Derya’dan umutluyum, genç hem de dinamik. Diğerleri zaten kazma kürekle bu çağın insanı değil. Ay yok bulamam ben bu gidişle ben tarzımı...