Ben mücadelemi veriyorum
Merhaba ben otuz yaşında, iki çocuk annesiyim. Yaklaşık sekiz yıldır, evlere temizlik işlerine gidiyorum, daha önceden de tekstil işçisiydim. 20 yaşında ailemin istediği biriyle evlendim, daha evliliğin ilk aylarında, ekonomik nedenler yüzünden huzursuzluk başladı aramızda. Eşim iş bulduğunda biraz aramız iyi oluyordu sorunlar azalıyordu, tabi uzun süreli işler olmuyordu bulduğu işler, evin bütün yükü benim üzerime kalıyordu.
Merhaba ben otuz yaşında, iki çocuk annesiyim. Yaklaşık sekiz yıldır, evlere temizlik işlerine gidiyorum, daha önceden de tekstil işçisiydim. 20 yaşında ailemin istediği biriyle evlendim, daha evliliğin ilk aylarında, ekonomik nedenler yüzünden huzursuzluk başladı aramızda. Eşim iş bulduğunda biraz aramız iyi oluyordu sorunlar azalıyordu, tabi uzun süreli işler olmuyordu bulduğu işler, evin bütün yükü benim üzerime kalıyordu.
Ben hep katlanan taraf oluyordum, akşama kadar çalışıp kazandığımı eve getirip eline saydığımda sorun kalmazdı. Sonra şiddet uygulamaya başladı, çocuklar da doğunca elim kolum bağlandı, derken eşim beni çocuklarımla birlikte evden kovdu. İkizlerim var benim ve artık çalışamadığım için beni sokağa attı.
Aileme sığındım, onlar da istemedi beni “evine git” dediler. “Kocandır döver de sever de” dediler, ben ortada kaldım. Bir akrabamın yanına sığındım, iş aramaya başladım, bulamayınca yeniden evrelere temizliğe gitmeye başladım. Sonra boşanma davası açtım boşandım. Çok zorluklar çektim, yeri geldi eve bir ekmek alacak para bulamadım.
Dul kadınlara belediye yardım ediyormuş diye duydum belediyeye başvurdum ve dediler ki “o yardım eşleri ölenler için”, durumumu anlattım yardım talebinde bulundum, üç ay sonra geldiler eve baktılar evde beyaz eşya ve koltuk takımı olduğu için yardım etmediler. Ben vazgeçmedim bir daha yardım talebinde bulundum, çünkü çocuklarım aç kiramı, faturalarımı ödeyemiyordum, bu defa gıda ve kömür verdiler. Üstelik ben oyumu bu belediyeye veren biriyim. Zehir olsun, hakkımı helal etmiyorum. Hala birçok zorluk içindeyim ve bir defa kapı açmadılar. Ben kendi mücadelemi vermeye çalışıyorum ayakta durmaya çalışıyorum, namussuzluk hırsızlık yapmıyorum. Ama onlar utanmadan yeniden oy istiyorlar, projelerinden bahsediyorlar, “kadınlar için İSMEK kursları açıyoruz” diyorlar sanki kadınların tek derdi buymuş gibi. Ben bir daha oy vermem bunlara.
FİLİZ YÖN / Esenyalı-İSTANBUL
‘Boş tencere’ iktidarın neresinde?
Tehlike nedir?
Yeni anayasa tartışmaları, AKP’ye can suyu olur mu?
Erdoğan'ın Irak ziyaretinin 3 sebebi ve değişim rüzgarı!
Özgürlükçü Anayasa
1 Mayıs ve sonrası
Galatasaray kaparak, Fenerbahçe kaptırmayarak…
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
