Sıla KIRAN

Avcılar

Ben 12. sınıf öğrencisiyim. Bir öğrenci olarak pandemiden en çok etkilenen kesimden olduğumu düşünüyorum. Ülkede turizm, eğlence alanları, iş alanları pandemi döneminde faaliyete devam ederken okulların uzunca süredir kapalı kalması ve online eğitim faaliyetinin sürmesi 12. sınıfları büyük derecede etkiledi. Online eğitimin zorluğu, anlaşılmaması ya da psikolojik olarak verdiği zorluk bizleri buhrana sürüklemeye devam ediyor.

MOTİVASYON EKSİKLİĞİ YAŞIYORUZ

Online eğitimde herkes farklı bir süreç yaşadı. Bazılarımız bunu bile yaşayamadı çünkü eşitlik hiçbir şekilde sağlanamadı. Şu süreçte sınava mı hazırlanıyoruz yoksa pandemiye karşı güçlü durmaya mı çalışıyoruz anlayamıyorum. Çünkü sınava hazırlanmak kolay bir meziyet değil. Mental olarak dinç, güçlü olmamız gerekiyor, kafamızın rahat olması gerekiyor. Ama maalesef öyle bir durum yok. Genç yaşınızın verdiği enerjiyi sadece evlerde kalarak harcadığımız süreçte hem derslere karşı motivasyon sağlamaya hem de pandeminin getirdiği sıkıntılara karşı motivasyon sağlamaya harcar olduk. Akıl sağlığımızı korumakta zorlandığımız zamanda derslerde ilerlemek çok zorlu bir yol.

ÇALIŞANLAR ÇALIŞMAYANLARIN DURUMUNA SEVİNİR OLDU

Çalıştığımız derslerden verim almak çok zorlaştı. Sınavda başarılı olmak için bolca soru çözmemiz söyleniyor ama çözemediğimiz soruları soracağımız öğretmenlerimiz olmayabiliyor. Özellikle EBA sisteminde durum bu şekilde. Derse giriyorsun. Öğretmen anlatacağını anlatıyor. Öğrenci ne kadarını aldı bu kimsenin umurunda olmuyor. 12. sınıfların büyük hayalleri büyük umutları var. Pandemi dönemi çoğumuzun hayal ve umutlarını kırdı. Bu durumlara çözüm bulmaya çalıştığımızda bile tıkanıp kalıyoruz çoğu zaman. Kimileri ders çalışmayı bıraktı hatta. Kimileri hala devam ediyor. Ve bir kötü durum daha var ki aynı yaşta olan 12. sınıf öğrencileri çalışanlar ve bunu sürdürenler, çalışmayan arkadaşlarının olduğunu duyduğunda mutlu oluyor maalesef. Biri daha elendi düşüncesi ile seviniyorlar. Evet durum o ki pandemi hayallerini, umutlarını, özgürlüğünü yitiren gençler yetiştirdi. İçinde kendi akranlarına karşı kin, öfke, çekememezlik yeşerten gençler yetiştirdi ne yazık ki. Zaten pandeminin başından beri eğitim sistemi planlanması doğru düzgün yapılmadı. Eğitim bir sonraki adıma atıldı. Eğitim olmadan, sağlıklı düşünen gençlik olmadan neler düzeltilebilir ki?