21 Şubat 2016 04:56

Türkanlar...

25 yaşındaki Türkan Sarıkaya, kendisine platonik aşk duyduğu iddia edilen bir erkek tarafından vahşice öldürüldü. Eskiden Türkan’ı seven ölürdü aşkından, vereminden. Şimdi kim severse sevsin; ölenler hep Türkan. Gözlerimiz mahkemede, saygın tutum ya da tahrik indiri mi uygulanacak mı yine? Yetmiyor kanunlarınız, yeni Türkan kanunlarını biz yazdıracağız size.

21 Şubat 2016

Paylaş

Ayşen AKSAKAL

Ah o Türkan yok mu? Bir bakışına koca bir duyguyu sığdıran, kirpik kirpik roman yazan Türkan.
Bilir misiniz kendisi “Dünyanın en çok filmde oynayan kadın oyuncusu”dur?
Geçmişin, “dört yapraklı yonca” diye tabir edilen dörtlüsünün, yönetmenlik de yapan tek yaprağıdır.
Adıyla müsemma kanun yazdırmıştır Türk Sineması’na. “Öpüşmem” demişse de bir bildiği vardır. O bir bakışıyla anlatır, gece neler yaşanmıştır.
“Soyunmam” dediği; “şehveti anlatmak için oyunculuğum yeter” demektir.
Zaten “Türkan Şoray kanunları” asla bundan ibaret değildir.
Biz işlerin magazinini sevdiğimizden hep ona odaklanmışız.
Aslında o kanunlar ile Türkan, şu an sinema emekçilerinin eyleme geçtiği hakları şart koşmaktadır.
Çalışma saatlerini ve günlerini belirler, filmin yapımcısı onaylanan senaryoyu bozamasın ister, kendi sesini korumak, senaryonun hakkını verebilecek oyuncular ile kamera önüne geçeceğinden emin olmak ister.
Kendini ve ortaya çıkacak filmi garantiye almak ister bu kurallarla.
Türkan’ın gücü sadece oyunculuğunda değil, aklındadır da.
Kanun gibi kadındır o; sinemaları dolduran, bir dönem her erkeğin kitap arasında kartpostalı saklanan, aşkları yadırganmayan ve sorgulanmayan.
Özlediğimiz kadındır Türkan.
Bir memleketin hızlı düşüşünün iyi zamanlarından bir puslu, manalı bakıştır Türkan.
Memleketin düştüğü yerde yatan ise yine bir Türkan.
Eskiden Türkan’ı seven ölürdü aşkından, vereminden. Şimdi kim severse sevsin; ölenler hep Türkan.
Kaba dayak ile komaya soktu onu adamın biri. Sözde seviyormuş. Sonra iki adam götürüp bir eve bıraktılar Türkan’ı.
Belki de kıpırdatılmaması gerekirken.
Onu seveni sevmedi diye, öldürüldü, yitti gitti Türkan.
Bu hafta oldu olay, Adana’da oldu, daha 25 yaşında öldü bir Türkan.
Önce “Birlikte içki içtik” dedi sanık. Belli ki öğrenmişti, kadınlar alkol almışsa, erkeklere cezada mutlaka bir indirim var.
Adli tıp raporu “alkol almadı” dedi, alsaydı da bizim için Türkan’ın kadınlığına ve masumluğuna zeval gelmezdi zaten.
“Tartıştık, sevgiliydik” dedi sanık. Belli ki önceki cinayetleri, kanunu koyanları öve öve bitiremeyenlerin gazetelerinden okumuştu.
Böyle olunca yolun sonu “erkeklik gururum incindi” ye bağlanırdı.
İncinen erkeklik gururu, inceldiği yerden kopmasın diye erken salıverirlerdi belki.
Katiller ağzı ile değil, mantık ile değil; cinsel organı ile konuşuyor mahkeme salonlarında. Zaaf tahliye kapısını işaret ediyor.
Kadının bir çiçekli fistana bile zaafı olmasın, bir gülüşü dudağından kaçıvermesin isteniyor, o zaaflar adamları cezadan kurtarıyor.
Gazeteler ölen kadının fotoğrafını koyarken daha belli ediyor tarafını.
Artık güzel gözler hep tahrik indirimi, kocaman bir gülücük şuhluğa sayılıyor, hele bir de dudaklarını rujlamış, bluzune özenmişse o donmuş karede; “Adam da
haklı” deniveriyor.
Türkan’ın gülen yüzüne bakamıyor insan haberin altındaki yorumları görünce, utançtan.
Toprakla buluşan kadın bedenleri; kanun kitaplarından çok daha ağır çekiyor; kimseler fark etmiyor.
Eskiden Türkan’ın kanunlarıyla yaşanırdı bu ülkede, şimdiki kanunlar Türkan’ı yaşatamıyor.
Sevgi neydi? Sevgi iyilikti, dostluktu, sevgi emekti.
Türkan nezdinde biz kadınlar emeği seçtik, iyiliği, dostluğu.
Bu katiller hiç bizim sevdiğimiz adamlar olmadı.
Emek vermekten de korkmadık binlerce yıldır.
Yaşamak hakkımızdır, özgürlüğümüzden sual olunmasın.
Susarsak lal oluruz; Türkan çıkmaz rüyalarımızdan.
Yetmiyor kanunlarınız, emekse emek; yeni Türkan kanunlarını size biz yazdıracağız. Yeniden.
Bitmemiş türkümüz bizim, daha çok söyleyeceğiz.
Türkan’lar borçlusunuz bize, hakkımızı alacağız.