Haydi hayırlısı

2011 yılının 16 Aralığında Kandıra 2 No’lu F Tipi Cezaevinde ‘Kırılma Noktası’ diye bir yazı yazmıştım. Son dönem yazılarımda geçmişe yönelik hatıralardan da değinmeler yapıyorum.

Geçen hafta bir linç kampanyası ile yüz yüze kalan yazım, aslında bu yazının bir çeşit özeti idi.

O zaman bu yazıma “Taraf”, “Yeşil Gazete” ve “T24” sitesi yer vermişti.

“Taraf” gazetesi kapatıldı. Yayın Yönetmeni Ahmet Altan, ömür boyu hapse mahkum ve ‘benim gibi’ darbecilikle suçlanıyor.

“Taraf” gazetesindeki Sayfa Editörü Markar Esayan. O dönem yazıda bir sakınca bulmayan Eseyan’ın, şimdi özetinden dolayı bana sert eleştiriler yöneltmesi şaşırtıcı.

Hayat boyu, siyasal partilerin listelerinde ‘azınlık’ diye tanımlanan ulusal gruplara yer verilmesini savundum.

2015 yılında MHP dışında 3 büyük partinin Ermeni adaylara yer vermesini olumlu bir gelişme olarak görmüştüm.

Aslında bu Suriye ve İran gibi otoriter diye tanımlanan ülkelerde bile yapılan bir şey.

İsrail’de parlamentoda Arapların partisi var ve son seçimlerde Netanyahu’nun ayağını kaydırdılar.

HDP’nin 2015 haziranında yaptığı gibi.

Yine yerel seçimlerde, doğum yeri olan Adalar’da, Lozan’ın “azınlık haklarına” sevgiyle saygı gösteren için saygı duyduğum babam Remzi Zarakol gibi davranan Eski Kaymakam Farsakoğlu’na destek verdim.

Herhalde CHP için hayatımda çalıştığım tek örnek. Belirlediği adaydan dolayı.

Gazeteci Rafi Hermon Araks’ın onun danışmanı olmasına vesile oldum.

Bu olay Şişli ve Bakırköy Belediyelerinde de yaşandı.

Epey, muhafazakar yeni seçmen yazılmasında karşın, sandıkların kaçırılmaması için teyakkuz halindeydik. Büyükada’dan, seçim sandığını alelacele götüren polis teknesine, bir müşahitin nasıl son anda atladığı gözlerimin önünde.

150 ay farkla Farsakoğlu’nun ve Rafi’nin kazanmasını sağlamıştık.

Ama seçilmek biat etmeyi gerektirmez. Kontenjandan kendisine yer ayrılanlar, kimliklerinden dolayı o yere sahip olduklarının bilincine sahip olmalı ve temsil ettikleri grubun onuruna halel getirmemelidirler.

CHP’den seçilen Selina Doğan ve HDP’den seçilen Garo Paylan bu görevi onurlu biçimde yerine getirdiler. Kimseye biat etmeden.

Beni ikinci şaşırtan kişi, Hürriyet’ten Ahmet Hakan oldu. Meğerse şimdi Ertuğrul Özkök’ün genel yayın yönetmenlik makamı ona verilmiş. Ama sevelim sevmeyelim Ertuğrul Özkök nere, Ahmet Hakan nere!

Ahmet Hakan da, 2011’deki kırılma noktasında bana destek vermişti yazısı ile. “Her dönem bedel ödeyen RZ’den terörist çıkaramazsınız” diye.

Ertuğrul Özkök, “RZ beni sevmez ama deyip” dayanışma göstermişti. Hrant’ın öldürülmesinden sonra, onun da vicdanı isyan etmişti.

Anlaşılan, “İletişim Başkanı”ndan talimat gelmiş!

Bir zamanlar İstanbul Sıkı Yönetimde Adnan Albay diye bir “adli müşavir”i vardı komutanın. Doğrudan gazetelere telefon açar, şunu yazın, şunu yazmayın diye talimat verirdi.

Şimdi “sivil” yönetimdeyiz.

“Ve yeni bir kırılma noktasındayız” demişim 9 yıl önce. “Biz bu filmi görmüştük. Haydi hayırlısı! De ja vu.” diye bitirmişim.

4 yıl sonra Gülen takımı ile hır çıktı aralarında.

2002 yılında erken seçime gidilmesini, artık değiştik pozunda, Ülkü Ocaklarını bile kapatan Devlet Bahçeli istemişti. Parlamentoya bile giremedi.

Şimdi de Kayseri Ülkü Ocaklarını kapatmış, imaja zarar verdikleri, erken harekete geçtikleri için.

“3 Hilal’in tek başına iktidar zamanı geldi” deyip erken seçimden söz etmeye başladı. 

1973 yılında affımıza taş koyan Necmettin Hoca, “Kadayıfın altı kızardı. Mevzuu kırmızı soslu olup olmayacağından ibaret” demişti.

Haydi hayırlısı.

Güney Afrikalı Büyük Yazar, Alan Paton bir zamanlar “Ağla Sevgili Ülkem” diye bir kitap yazmıştı.

O sırada Nelson Mandela hapisteydi. Onun “Özgür Bir Güney Afrika” başlığı altında savunmalarının Türkçe editörlüğünü yaptığımda hâlâ hapisteydi. Çeyrek asrı tamamladı zindanda, oradan çıkıp devlet “başkanı” oldu! “Özgür Bir Güney Afrika” Arşivdeki son nüshalarına İstanbul’da 2017 baskınında el konuldu.

Not: Umut ederim şimdi de “Haydi Hayırlısı” başlığına takmazlar.