Kontrgerilla diplomasisinde debelenmek!

Erdoğan’ın seçim sonrası ilk kez ‘insan yüzüne çıkarken’ yaptığı konuşmada Tel Abyad’ı pas geçmemesi dikkat çekiciydi.

IŞİD’in ordan da defedilmeye başlanması üzerine, Batı’ya, özellikle ABD’ye çaresizce, ‘PYD’yi IŞİD’e tercih ediyorsunuz’ mealinde sitem ediyordu. seçimde ortaya çıkan ‘attan inip eşeğe razı olma’ hali bile Tel Abyad telaşını unutturmaya yetmemişti! Çünkü bütün bunların hepsi tek bir iktidar paketinin köşetaşları gibi. Suriye politikası, Kürt politikası, ihaleler, rantiyer ekonomik tasarruflar vs.. Hepsi de mutlak iktidara ihtiyaç duyan yaşamsal angajmanlar Erdoğanist AKP için…
Kıyasladığımızda sıfırı bile bir ‘seviye’ sayabileceğimiz ölçüde iyice çukurlaşmış ‘yandaş medya’nın attığı “PYD, DAEŞ’ten beter” manşetleri, işte bu pozisyonun yansımasıydı. Bu iflah olmaz bir alçaklığı “PYD’nin Araplara etnik temizlik yaptığı, yapacağı” yalanlarıyla süslemeleri de artık çaresizlik ve zorunluluk sarmalında cebelleşen bir realitenin göstergeleri. Bu realite, iki yıllık IŞİD’le ittifakı da içeriyordu. “Kobanê düştü düşüyor” sözlerindeki mutlu, mesut iştah, şimdi bu yalan manşetlerle tamamına eriyor ama nafile!.. ‘DAEŞ’ dedikleri komşularıyla kaç zamandır süren sınırdaşlıktan zerre kadar kaygı duymayanların şimdi böylesine öfke nöbetine kapılmaları, şuursuzca yalanlardan medet ummaları… hepsi boşuna. İnanabilecek kimse kalmadı ve en önemlisi de inandırma yeteneği kalmadı artık AKP düzeninin. Seçimde Kürdistan’da sıfırlanmaları bu yüzden değil mi zaten!

‘Müttefik Batı’nın da inanması mümkün değilken, bu yalanlar neden peki?

Çok açık, çaresizlik dizboyudur da ondan! Başka ne densin? Boylu boyunca girilmiş bu politik bataktan çıkılması da mümkün değil artık. Çünkü olağan bir dış politika süreci değil bu. Öyle olsaydı, “yanlış yaptık, yanıldık, şimdi düzelteceğiz, düzeltiyoruz” denilebilirdi. Erdoğanist hükümetin bunu yapma şansı bulunmuyor ama. Çünkü olağandışı yöntemlerle kurgulanmış ve kurulmuş bir dış siyasetin içinde ve bu siyasetin yol haritası, açık söyleyelim, kontrgerilla diplomasisiyle şekillendirilmiş durumda.

Her şey ayan beyan… IŞİD’e verilen destek her türlü sınırı aşmıştı, herkesin malumu zaten… Tırlarla gönderilen silahların kimlere gittiği ortada. Belgelendi hepsi. Kontrgerilla diplomasisine dair hâlâ itirazı olan var mı acaba? İşte bir kanıt daha, Cumhuriyet gazetesinin 19 Haziran tarihli manşet haberi: MİT TIR’ları savcısı Özcan Şişman’ın (ki kendisi malûm TIR’ları durdurduğu için, yani görevini yaptığı için tutukludur!) ifadeleri… Mahkemede yaptığı savunmada Reyhanlı, Cilvegözü ve Niğde’deki saldırılarda MİT’in parmağı olduğunu söylüyor. Reyhanlı’da onlarca kişinin öldüğü bombalı saldırıda H.T. isimli şahsın MİT adına iş yaptığını belirlediklerini ifade eden Şişman, Niğde Ulukışla’daki saldırıyı yapan IŞİD’lileri Suriye’den Türkiye’ye aynı şahsın geçirdiğinin de ortaya çıktığını ekliyor.

Bu H.T. öyle az buz bir H.T. değil. Hani TIR’larca silah Bayırbucak Türkmenlerine gidiyordu diyorlardı ya sevgili Ahmet ve Recep kardeşler. İşte o Bayırbucak Türkmenlerinin silahlı gücü diye tarif edilen grubun başındaki aslan mücahit de bu H.D.’imiş meğer! Eli kolu uzun bir arkadaş yani! Bir dönemin ünlü Yeşil’inin daha ‘bölgesel’, daha ‘global’ modelinden yani! Gerçi o silahların garibim Bayırbucak’lıların kapasitesini çok çok aşan ölçülerde olduğu ve binde birinin bile onlara kalmadığını, bir şekilde el Nursa ve IŞİD’in eline geçtiğini herkes biliyor. Bayırbucaklılar’ın da teyit ettilği bu gerçeği sadece Hükümet çevreleri kabul etmezden geliyorlardı ama her fırsatta IŞİD için gösterilen çok müteessir duygular ve şu son Tel Abyat travması bir itiraf gibi okunabilir rahatlıkla.

“YPG, DAEŞ’ten beter” diyenlerin gerçekte ‘DAEŞ’le nasıl aynı fıtratta oldukları bir kez daha malûmun ilanı olurken, zeminini giderek kaybetmeye yüz tutmuş Erdoğanist AKP’nin, bu kontrgerilla siyaseti mızrağını bir koalisyon çuvalına sığdırıp sığdıramayacağını ise göreceğiz…