Düğümler ve yosunlar

Sonya BAYIK

Bir yıl önceydi. Kayserili kadınlar güzel bir hayalin peşinden gitmeye karar verdiler. Hepsinin bir beklentisi vardı, mücadele etmek isteyecekleri sorunları. Hayalin adı Kayseri’de bir kadın dayanışma derneği kurmak. Bunu gerçekleştirmek için ilk defa toplanacaktık, ne yapabiliriz diye. İlk kez ben de böyle bir oluşumun içinde yer alacaktım. Ama açıkçası ne yapacağımızı pek de bilmiyorduk. Biraz çekingendik yani. Kadınlar konuşuyor, sorunlarını dile getiriyor derken ben de onları dinlemeye gözlemlemeye başlamışım. Şimdi bu yazıyı galiba bu gözlemlerime borçluyum.
Dernek oluşumu için Eylem Sarıoğlu konuşmaya başladı, kadınlar anlatmaya... O gün Evrensel Gazetesi yazarı Sevda Karaca da kadınların yanındayım demek için gelmişti. Benim dikkatimi çeken ve gözüme takılan masanın üstünde beyaz bir iplik olmasıydı. Sonra Sevda Karaca ipliği eline aldı, sormaya başladı, “neden buradasınız” diye. Kadınlar soruları cevaplayıp her biri parmağına ipliği dolamaya başladı. Bir kadın “şu beklentilerim var dernekten” diyor, bir diğeri “şunu istiyorum” diyor. Herkes o kadar farklı ama bir yandan da o kadar benzer beklentiler sıralıyorlar ki, bir bakıyoruz koca bir düğüm oluşuyor aramızda. Sevda Karaca soruyor kadınlara “herkes ‘dernek şunu yapsın, bunu yapsın diyor, topu taca atıyor, peki diyelim ki içinizden biri dedi ki ben bu düğümü çözerim tek başıma. Nasıl olacak bu iş?” Biri çözmeye çalışıyor düğümü, düğüm daha da karmaşıklaşıyor, kadınlar ne yapacağını bilmiyor, benim de aklım karışıyor. Sonra el birliğiyle çözüyoruz düğümleri, birlikte hareket etmeye karar vermemiz, başkasından bekleyerek değil, hep birlikte ilerleyerek kurtuluyoruz düğümlerden. “Demek ki kadınlar bir olunca çözemeyeceğimiz hiçbir düğüm kalmaz” dedim içimden.
Bir yıl geçmiş; Kayseri’de kadınlar bu düğümlerin peşinden gidip gerçekten çözmeye çalışmışlar ve Kayseri Kadın Dayanışma Derneği’ni kurmuşlar.Geçen sene bir beyaz iplikle düğümler içinde kalan kadınlar, şimdi rengârenk ipliklerle güzel bir örgüyü örmeye başlamışlar. Kadınların yüzünde bir gülümseme, hepsinde emeğin verdiği bir mutluluk ve bunun yanında gül isteyen elleri… Hepsi bir ağızdan “Söyleyecek sözümüz, değiştirecek gücümüz var” diye haykırmaya başlamış çoktan. Derneğin başkanı Fatma Karaaslan kuruluş etkinliklerinde o kadar heyecanlı ki kelimeler birbirine karışıyor. “Kadınlar birbiriyle dayanışma gösterdiği zaman ne kadar güçlü olduklarının farkına varıyorlar” diyor. Bir yandan Kayseri’de cinayete kurban verdiğimiz Firdevs’i anıyoruz, Firdevs ve diğer bütün kadınlar için sokağa çıkmaya devam edeceğiz diyoruz.
Başımı kaldırıp salona bakıyorum, erkekler de var. Onlar da “kadınların yanındayız” demek için gelmişler ve destek olmaya çalışıyorlar. Yanımda bir amca “bravo size kızlarım” diyor. Skeçler, şiirler, derken konser zamanı gelmiş. Ümmüşen sahneye çıkıyor alkışlar, şarkılar, sevinçler doluyor ortalığa. Sonra beni mutlu eden bir şarkı söylüyor sanatçı. Kadın Dayanışma Derneği ve kadınlara dair bir söz söylemem için fırsat veriyor bana bu şarkı:
“Hayat yeşilde, yeşil yosunda.
Yosunlar boy veriyor kuytuluklarda”
Kayserili kadınlar da benim için bu şarkıdaki dizelerin anlamı oldu. Onlar bu hayatın yeşil renkleri.
Denizin dibinde, kuytuluklarda inatla ve azimle boy vermeye ve var olmaya çalışan yeşil yosunlar gibi.
Bazen kıyısında dururlar ve bazen de içinde bulunurlar o denizin ve boy vermeye çalışırlar. Kayserili kadınlarda benim için kuytuluklarda boy vermeye çalışan birer yosun. Denizlere hayat vermeye çalışan hayatın yeşil renkleri. Şimdi bu düğümler ve düğümlerden rengârenk bir örgü olan iplikler ve yeryüzüne hayat veren bu yosunlar yeni rengârenk örgüler örecekler. Yeni denizlerde, kıyılarda, yeni yosunlarla birlikte kuytuluklarda boy vermeye devam edecekler. Firdevs, Ünzile, Gülşah öğretmen, N.Ç, Kader ve diğerleri için. “Biz buradayız ve bu kaderi değiştirmek için sokaklardayız” diyecekler…