20 Nisan 2014 14:10

Çocukluğundan Vurdular

Paylaş

Olida BALIKÇI
Tunceli Atatürk Anadolu Turizm ve Otelcilik Lisesi
Dersim

Yine bir annenin gözyaşları düştü toprağa. Öyle bir acı ki bu, keşke susmak yetseydi. Ama yetmiyor işte. Gitmeler her zaman zor olmuştur. Ama senin gidişin bir tohum gibi düştü toprağa çocuk! Filizlendi ve bir isyan oldu insanların yüreklerinde. Tarih 11.03.2014! İşte tüm yürekleri yasa boğan, taş tutmuş yürekleri bile ağlatan gündü o gün. Herkes senin tekrardan hayata dönmeni ve o sıcak gülüşünle içimizi ısıtmanı beklerken sen nasıl oldu da bırakıp gittin bizleri.
Körpe yüreğine hüzün mü doldu çocuk? Sel olur mu ki gözyaşlarımız akıtıp gitsin içimizdeki acıyı. Şimdi bir babanın göğsünü çiğneyip yere düşürmesi umuduyla kahraman olup dönecek misin? Bir annenin acısıyla ezgisini dindirecek misin? Düşüp yere tekrardan silkelenip kalkabilecek misin çocuk?

OLMASAYDI SONUMUZ BÖYLE!

Hani o gün gönlümüzün aç, iki ekmeğin tok tutturacağı bir umutla geri dönecektin evine. Ortamın karmaşasıyla, getirdiğin ekmekle güldürecektin annenin yüzünü. Gözyaşı ekmeseydin annenin o al yanaklarına, ateş olup düşmeseydin o körpe yüreğine. Bir babanın kahramanı olup, tekrar ve tekrar izlenebilir bir umudu olsaydın. Düştüğün zaman annene kaçsaydın, yaralarını sarmasını isteseydin. Babanla tuttuğunuz takımın maçlarına gitseydiniz; orada dökseydiniz mutluluk gözyaşlarınızı. Ya da arkadaşlarınla birlikte olsaydın, sen de bir duvar örseydin haksızlıkların karşısında. Ama keşke böyle olmasaydı sonumuz çocuk. Yine bir kıvılcım olup kalabilseydin gözlerimizde.
Gözümüzde yanan bir kıvılcım olamadın; yüreğimizde yanan kocaman bir yangın oldun sen. Acını acımız bildik. Binlerce Berkin olup aktık Dersim sokaklarına. Milyonlarca anne, baba seni çocuğu saydı; milyonlarca insan seni kardeşi yerine koydu. Seni tanıyan tanımayan herkes sokaklara döküldü; senin kavgan için savaştı. Artık ağlamasın annen, yanmasın babanın yüreği; hepimiz birer Berkiniz artık!

KATİLLERİN RAHAT UYUMAYACAK

Sen de üzülme çocuk. Korkma. Bil ki gittiğin yerde haksızlıklar yok. Ekmek almaya gidenleri katletmiyorlar. Hem bak, Ali İsmail abin, Ferit abin, Ethem abin hepsi orada. Sana iyi bakacaklar. Hem biz de burada senin için savaşacağız. Senin yolun bizim yolumuzdur artık. Ailen bizim ailemiz. Acımız birdir. Yükümüzü omuz omuza taşıyacağız. Sen rahat uyu çocuk; sen bizim isyan ateşimiz oldun. Her gün yeniden anlatacağız senin mücadeleni: 14 yaşında iki ekmek yüzünden canından olduğunu, çocukluğundan vurulduğunu, 269 gün savaştığını... Katillerin rahat uyuyamayacak! Yüreklerimizde ve mücadelemizde hep sen olacaksın. Ve bizim yapacağımız en güzel şey, yarınlara umutla koşmak olacak.

ÖNCEKİ HABER

Kendimiz Hakkında Konuşuyoruz

SONRAKİ HABER

#DİRENODTÜŞENLİĞİ