Çalmayı da öldürmeyi de iyi bilirler

Nilüfer İLTER
Tunceli Üniversitesi

Vurulmuşum
Düşüm, gecelerden kara
Bir hayra yoranım çıkmaz
Canım alırlar ecelsiz
Sığdıramam kitaplara
Şifre buyurmuş bir paşa
Vurulmuşum hiç sorgusuz, yargısız
Bilmezlikten değil,
Fıkaralıktan
Pasaporta ısınmamış içimiz
Budur katlimize sebep suçumuz,
Gayrı eşkiyaya çıkar adımız
Kaçakçıya
Soyguncuya
Hayına...

Tarih tekerrürden ibaret değildir elbette; ama şiirler hayata denk düşer her zaman. Roboski katliamı 28 Aralık günü 2. yılına girdi. Bir ananın yüreğindeki acıyı “…bir sürü yanmış ceset paramparça haldeydi. İçinde oğlumu aradım. Bana en kısasını gösterdiler. Oğlum uzun boyludur dedim. Beni öperken, hep eğilirdi...” sözleriyle dile getirmesinin üzerinden tam iki yıl geçti. İki koca yıla neler sığdırılmadı ki! Barış sürecine girildi mesela; ama Roboski’nin katilleri yargılanmadı. Roboski’den geçmeyen barış yolu olur mu sizce? Ekmek parası için gidilen yolu ölüm yoluna çevirirken, kendilerini meşrulaştırmak için, ‘kaçakçılar’, ‘teröristler’ dediler. Sonra bu iki yılda gördük ki kaçakçının soyguncunun hasını oluştururlarmış zatı muhteremler. Yine bu iki yıla denk düşen haziran direnişinde de gördük ki Roboski ilk de son da değilmiş. Çünkü onlar öldürmeyi de çok iyi bilirlermiş …. Katırlar üzerinden eve dönen cesetler bu devletin kara lekesi olarak geçti tarihe. Biz de genç hayat ekibi olarak aradan geçen iki yılı, faillerin ve suçluların cezalandırılmamasını ve yaşanan süreci arkadaşlarımıza sorduk.

Roboski’de yaşananları insanlık dışı bir katliam olarak değerlendiriyor, işletme 4. Sınıf öğrencisi Çınar Tekin. “Bölgede diz boyu olan işsizlik, bölge insanını kaçakçılığa zorluyor.” diyor. Kaçakçılığın zor olduğunu söylüyor Çınar. Bazen üç beş kuruş kazanmak için mayınlı yollardan geçmek gerektiğini belirtiyor. “Bugün ülke gündemine baktığımızda ülkenin bakanları ülkeyi soyup soğana çevirirken bu masum insanların 100 TL’yi aşmayan kazançları için katledildiklerini görüyoruz, bunun neresi adil?​” diye soruyor Çınar arkadaşımız. Bu soruyu soran tek o değil. Ülkeyi soyanlar bugün bizleri yönetirken bizim ekmek parası için didinmemiz Ahmet Arif’in de dediği gibi gayrı soyguncuya çıkarıyor adımızı!

Medyanın tutumundan şikâyetçi olan bir diğer arkadaşımız ise Kenan Akın. “İstifalarını, cemaat ile hükümetin birbirini yemesiyle değil, Roboski katliamının faillerini bulamadıklarında vermeliydiler.” diyor Kenan arkadaşımız. Eğer bu hükümet uygulamalarında samimi olsaydı Roboski katliamından sonra gelirdi istifalar. Barış sürecinde her yere kalekol inşa edilmez, Medeni Yıldırım ölmezdi ya da Gever olayları hiç yaşanmazdı. Ve ekmek parası için adımız eşkıyaya, soyguncuya çıkmazdı. İki yıl geçti Roboski’nin üzerinden, iki koca yıl. Büyük soyguncuları gördük bu iki yılda ve direnen, dur diyen, bir araya gelmiş Türkiye halklarını! Umudumuz var, her daim olacak. Bizler direnerek barışı da getireceğiz, soyguncuları da katilleri de kovacağız başımızdan. Adnan Yücel’in de dediği gibi;

bitmedi daha sürüyor o kavga ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

ZAMAN’DAN ZAMAN’A FARK VAR

EDEBİYAT 1. Sınıf öğrencisi Welat Viyan medyanın Roboski katliamında üç maymunu oynadığını ve gerçekleri çarpıtarak halka yansıttığını söylüyor. Ana akım medyayı artık sadece Kürtler değil, Türkiye halkları çok iyi tanıyor! Geziden tanıyor; bakan ve oğullarının soygunlarından tanıyor, Kürt halkının direnişinden tanıyor… Zaman gazetesi yaşandığı gün olayı manşetten; “Irak sınırında F-16’lar kaçakçıları vurdu: 35 ölü” diye verirken daha birkaç gün önce “Uludere katliamı 3. Yılına giriyor. Uludere 726 gündür adalet bekliyor” diye verebiliyor mesela. Evet biz de biliyoruz Zaman’dan Zaman’a fark var; doğanın diyalektiği bu. Ama bu fark fazla değil mi sizce de? İktidar içi kavgaların gazetelere yansıma biçimleri birini diğerinden daha ak yapmıyor! Aklanmak istiyorsanız eğer kavganızı medyada yazıp çizerek değil, Roboski’nin katillerini yargılayarak yapın. Yoksa biz sizin medyanızı çok iyi tanıyoruz artık.