Suriye’de savaş bitti mi?

Bir kadın emekçi

Sultangazi ilçesi Pir Sultan Abdal Cemevi’ne ben ve arkadaşlarım Suriye’den kaçan Alevi aileleri ziyarete gittik. Görüntü benim için çok üzücüydü. Cemevinin bahçesine çadırlar kurulmuş; bahçede boy boy çocuklar dolaşıyor, kadınlar bank ve çadırlarda, erkekler bahçe içinde dolaşmaktaydı. Kimi çocukların ayakları çıplak, kimi çocukların burunları akıyordu. Sanki kendi dünyalarına terk edilmiş gibiydiler.
Büyükleri yanımıza gelip bizi çok içten bir şekilde karşılıyorlar. Ardından kadınlarla sohbete başladık. Kadınlar yeme, içme ve barınma ihtiyaçlarının cemevi tarafından karşılandığından, evlerine duydukları özlemden ve eşlerine iş imkanı verilmesini istediklerinden bahsettiler bize. Bir süre sonra kadınların eşleri de dahil oldular sohbetimize. Sözlerine başlarken “Biz dilenci değiliz” diye başladılar. Ardından Suriye’den çıktıktan sonra yaşadıklarını ve başkalarına bağlı olarak yaşamanın verdiği rahatsızlıktan bahsettiler. Sınırı geçtikten sonra Türkiye’de parklarda yattıklarını, ailelerini besleyebilmek için başkalarına el açmak zorunda kaldıklarını ve bunun onları nasıl yaraladığını anlatırken sık sık “Biz dilenci değiliz.” diye vurguladılar.
Cemevinde ihtiyaçlarının karşılandığını ancak evlerini çok özlediklerini kadınlardan tekrar tekrar dinledik. Ardından Suriyeli bir kadınla koyu bir sohbete başladık. “Suriye’de savaş bitti mi, biliyor musunuz?​” diye sordu. Ailesi orada kalmış. İşleri ve evleri olsa onları da yanına alabilecekleri ihtimalinden bahsetti. “Muhalifler hiç acımadan insanları öldürdüler.” dedi, 13-14 yaşlarında Suriyeli bir genç sohbete dahil olarak “Hiç acımadan öldürdüler.” diye yineledi. Ardından kalsalardı Alevi oldukları için muhalifler tarafından öldürüleceklerini söylediler.
Nereye savrulacaklarını bilmemek onlar için çok zor bir durum. “Savaşı kimler istiyor biliyoruz.” dedi kadın. Kiminin kocası, kiminin damadı geride kalmış. Ordudaymışlar, haber alamıyorlarmış. Çaresizlik her anlamda çaresizlik, çocuklar cemevine gelene kadar hastalanmışlar, boğaz enfeksiyonu, ishal. Doktor görmüş, ilaçlar alınmış. Ama önümüz kış. Çadırda nasıl olacak? Devlet destek vermiyor. Gazi halkı duruma duyarlı. Nereye kadar? Önümüz kış soğuk, gıda, ısınma...
Ya çocukların eğitimi nasıl olacak? Savaşın faturası yine mazlumlara kesildi.

*Sultangazi