Türkiye’de yaşamak giderek zorlaşıyor

Merhaba; Yıldırım ben, Küçükçekmece’de oturuyorum. 20 yaşında üniversite öğrencisiyim. Yaz tatili nedeniyle şu an bir mobilya atölyesinde çalışıyorum, maddi durumumuz kötü olduğundan dolayı her yaz olduğu gibi bu yaz da çalışmaya devam edeceğim.
Bu yaşıma kadar ne ailemle ne de ben hiç tatil yapamadık. Çünkü tatil yapacak lüksümüz hiç olmadı, zaten ihtiyaçlarımızı dahi karşılayamıyoruz. Çalışmış olduğum yerde öğrenci olduğum için sigortamı yapmıyorlar. Gerçi pek çok işçinin sigortası yok. Burada 7 aydır çalışan Ömer adında bir arkadaşım da sigortası olmayanlardan. İlk işe girdiğinde 3 ay sonra yapacağız demişler ama 7 ay geçmesine rağmen sigortasız çalıştırılmaya devam ediliyor. Ömer bu durumu onlarca kez patrona söylemiş olmasına rağmen her defasında bir bahane bulup geçiştirmişler yani oyalayıp duruyorlar.
Nedense herkes geleceğinden çok endişeli, bu ülkede yaşamak zorlaşmaya başladı. Ben de herkes gibi geleceğimden ümitli değilim. Onun için ben de her duyarlı insan gibi Gezi direnişine katılanlardandım. Çünkü AKP hükümetinin yapmış olduğu politikalardan rahatsızım. Zengin ve yoksul arasındaki derinleşen eşitsiz gelir dağılımı ve uçurum gittikçe büyüyen bir yaraya dönüşüyor ve bu yaraya bir dur demek için direnişe destek verdim. Bugün olsa yine giderim. Tek başına ağaç meselesi değildir bu, ve hükümetin bunu anlamamazlıktan gelmesi gayet normal çünkü sömürülme nedenimizin baş faktörü kendileridir.
Eylülde okullar açılacak ve biz tepkimizi göstermeye devam edeceğiz, ve ezilen herkes de göstermelidir. Unutma, sen yoksan bir kişi eksiğiz demektir.
İstanbul