Ata Soyer'in ardından...

Ata Hocamızın ölüm haberini alınca, işçi temsilcisi arkadaşlarımızla irtibata geçtik. Cenazesinin defninden önce yıllarca emek verdiği DEÜ Hastanesi dersliklerine geleceğini ve burada anma töreni olacağını duyduk. Dersliklerin önü Ata Hocamızın sevenleri ile doluydu. Derslikler, konferans salonu hiç olmadığı kadar kalabalıktı. Salonda iken Ata hocanın ne kadar çok seveni varmış diye düşündük.

Kürsüde söz alan arkadaşları yaşamı boyunca vermiş olduğu mücadelenin önemini anlattılar. Toplum adına üretkenliği, halkın sağlığı için politikaların uygulanması mücadelesi, insan hakları mücadelesi gibi önemli şeyleri kısa yaşamına sığdırmıştı hocamız.

Ata Hocayı yaklaşık 11 yıl önce biz taşeron işçilerin mücadelesinin başlangıcında tanıdık. Örgütlenmemizin ilk aşamasından itibaren hep yanımızda yer aldı. Yeri geldi hastane bahçesinde yapmış olduğumuz yürüyüşlerde pankartın bir ucundan tuttu, bir başka gün basın açıklamamızda yanımızda yer aldı. Onun toplumcu hekimlik anlayışı, hastanede görünmeyen emeğimizi görünür kılmak diğer yanıyla da işçi sınıfı mücadelesi olmadan topyekün bir mücadelenin olmayacağı vurgusuydu. Hocamız hastanede diyalize her geldiğinde haberimiz olduğu her an yanına gider bir ihtiyacı olup olmadığını sorardık. O ise kendi sağlık problemini önemsemeden bizim örgütlenme çalışmalarımız hakkında bilgi alırdı. Birlikte ne yapabileceğimizi sorar, diğer illerde taşeron işçilerle ilgili yapılan etkinliklerden bilgiler verirdi.

Gözün arkada kalmasın sevgili Ata Hoca. DEÜ Hastanesinde taşeron işçiler örgütlenmeye devam ediyor. Bu örgütlenmeyi başaracağımıza olan inancımızla seni daima mücadelemizde yaşatacağız. Umudun türküsünü söylemeye devam edeceğiz.