Döküm işçisi gerçekleri anlattı, işten çıkarıldı

Mesut BAYLAV
Antep

“Bana elektrik çarptı, hastaneye kaldırıldım. Benim yevmiyemi bile kestiler.”

Eymen böyle demişti. Döküm işçilerinin ocak ayının başında düşük zam dayatmasına karşı başlattıkları iş bırakma eyleminde mülteci işçilerin sözcülerinden biriydi ve Evrensel’e söylemişti bu cümleleri. İşçiler 3 gün süren iş bırakmanın ardından çeşitli kazanımlar elde ederek işbaşı yapmıştı. Bu sürecin ardından döküm patronlarının eylemlerde öne çıkan; basına açıklamalar yapan işçileri hedefe koydukları işçiler tarafından da biliniyordu. Çok geçmeden farklı döküm atölyelerinde çalışan sözcü işçiler birer birer işten çıkarılmaya çalışıldı. Atölyelerde çalışan işçiler bu duruma izin vermedi, kendilerinin de çalışmayacaklarını söyleyerek arkadaşlarına sahip çıktı. Patronlar geri adım attı ve bu karardan vazgeçti. Biri hariç.

Eymen’in çalıştığı atölyede de patron, işçileri bir araya topladı ve Eymen’e kendisinin işten çıkarıldığını söyledi. 15 işçinin çalıştığı atölyede işçiler, kendilerinin de çalışmayacağını söyleyerek işten ayrıldı.

Eymen, yaşananları şöyle anlatıyor: “Patron dedi ki 'Eymen sen dışarı çık'. Baktım, diğer arkadaşlar arkamdan geldiler. Beni bırakmadılar. Arkadaşlara dedim, ‘Kiminizin ailesi var, hepinizin sorumluluğu var. Gidin, çalışın’, ‘Yok’ dediler. Patron deli oldu tabii. ‘Gidiyorsanız gidin’ dedi. Şimdi o arkadaşlardan da kimisi başka yere işe girdi, kimisi hâlâ boşta geziyor”.

Eymen de boşta şimdi. Diğer döküm atölyelerine gitmiş ama hiçbiri işe almamış. “Artık vazgeçtim dökümden” diyor. Ayakkabı yapımı işine gitmiş, orada da piyasa durgun diye iş bulamamış: “Arkadaşlarım var o işte çalışan ama onları da gezdiriyorlar şimdi işler yok diye.”

Eymen’i tanıyalım. 23 yaşında, 10 yıldır dökümde çalışıyor. Suriye’den 2012’de gelmiş ailesiyle. Eymen’in ilk iş bırakma deneyimi değil, iki defa daha benzer deneyimleri yaşamış. İlkinde 2018’de çalıştığı atölyedeki işçilerle yine ücretleri kabul etmeyerek iş bırakmışlar. Sonra içlerinden biri ‘satıp’ gidip anlaşınca tam istediklerini alamadan işbaşı yapmış hepsi: “İş bırakırken ‘satan olursa’ diye ağır küfür etmiştik ama sonradan biri sattı, gidip anlaştı. Beni de işten çıkardı patron.”

İkinci deneyimi de pek olumlu sonuçlanmamış. “Üçüncüsü de bu işte”, diyor gülerek. Bunda da kazanımlar var ama kendisi kara listeye girmiş artık.

Geçirdiği iş kazasını da anlatıyor Eymen: “Yüksek doz elektrik çarptı beni. Hastaneye götürdüler. Ertesi gün cumartesiydi, haftalığı almak için gittim ama hâlâ kendimde değilim çok. Bir baktım ki bana elektrik çarpan günün ve ertesi günün yevmiyesini kesmişler. Gittim avukatla görüştüm, hemen aradı beni patron, ‘Gel tamam veririz alacaklarını’ diye.”

- Mafya gibiler abi.
- Kim?
- Patronlar işte. Bir masaya oturup anlaşıyorlar. Biz kalleş oluyoruz, bunlar kardeş oluyorlar.

Eymen’e iş bakıyoruz artık. “Aman döküm işi olmasın abi, zaten hiçbir dökümcü de beni almaz artık” diyor ayrılırken.