Aliağa'da Genç Olmak
“Mecbur bu şekilde yaşıyorsun”
Hasan Elitaş
Aliağa/İzmir
Her sokağında işçilerin dolaştığı, Rafineri manzaralı Aliağa’da yaşayan gençler için olanaklar nasıl? Biri lise diğer ikisi üniversite öğrencisi olan üç arkadaşımızla Aliağa’da genç olmayı konuştuk.
Liseyi Aliağa’da bitirdikten sonra Ege Üniversitesi Halkla İlişkiler bölümünü kazanan ve her gün gidiş dönüş üç saatten fazla zamanını yolda harcayan Ayla Mutlu için kentin en dikkat çeken sorunlarından biri sokak hayvanlarının bakıma ihtiyaç duyması olmuş. Ayla kendi okulunda yer alan bir derste sokak hayvanlarını beslemek için bir proje hazırlamış. Ayla, “Yetersiz beslenen sokak hayvanları için lokantalar ve balıkçılardan yiyecekler alıp besleme noktaları oluşturduk arkadaşımla. Ben altı ay bunu yaptım ama daha kalıcı olması için mahalleli yemeğini paylaşmalı ve belediye sokak hayvanlarının beslenmesi için daha kalıcı ve sistemli bir çözüm getirmeli” diyor.
SOSYAL HAYAT MASRAF DEMEK
Meltem Sarı “Ben Aliağa’da çok fabrika olduğunu düşünüyorum. Buranın havası kirli, bunu hepimiz görüyoruz. Eve doluyor o gaz kokusu ve baş ağrısı ile yaşamınızı sürdürüyorsunuz. Denizine şu an girebiliyoruz ama gün geçtikçe girilebilir kıyısı azalıyor. Merkezinden denize girmek yerine ücretli veya ücretsiz halk plajlarından faydalanıyoruz. Ama onların da temizliğinden o kadar emin değiliz” diye konuşuyor.
Aliağa’da Gençlik Merkezi yeni hizmete açıldı ve bünyesinde çeşitli kursların olduğu, sinema salonu gibi aktiviteleri yapacakları bir alan oluştu. Ayla ve Meltem bu merkezin aslında iyi olduğunu en azından ayda bir film izleyebildiklerini söylüyor ama ekliyorlar “Kurslara yazılmak istesek çok pahalı, öğrenci bütçesi ile gidemeyiz. Elli lira verip tiyatro kursuna gidiyorsun, yüzme kursu aylık 200 lira civarı… Sinema bileti 12 lira, gelen tiyatro oyunları en az 30 lira, ücretsiz olanlar da nitelikli değil. Bu sene Aliağa’da ne konser ne de tiyatroya gidemedik. Aliağa’da bulamadığımız etkinliği İzmir’de arıyoruz. Ama yol parası ekleniyor, dönüş saatini düşünmek zorunda kalıyoruz. Etkinliklere gidemeyince de vakit geçirmek için birbirimize gidip geliyoruz. Evlerde buluşup internetten film izliyoruz. Biz bütün yaz mesela Öğretmenler Lokali’nde çay ucuz diye yaşlı amcalarla okey oynamaya gittik”
ASGARİ İHTİYAÇTAN KISIYORUZ
Ege Üniversitesi Aliağa Meslek Yüksek Okulu’nda Makine bölümüne bu sene başlayan Kaan Özdemir ev kiralarının yüksek olduğunu dile getiriyor. Kentin girişine yakın bir alanda kurulan okula yakın evlerin kiralar 1.500 TL’den başladığı için evlerin nüfusu da 4-5 kişiye çıkıyor. Kaan “biz evde dört kişi yaşıyoruz çünkü kirayı başka türlü karşılayamayız. Ders çalışmak ve kendine vakit ayırmak zor oluyor tabi. 1+1’de kalayım desen en az 1.200 lirayı gözden çıkarman lazım. Mecbur bu şekilde yaşıyorsun” diyor.
Yemek yemek için en ucuz lokantaları çoğunlukla kır pidesi yapan yerleri ve pilavcıları tercih ettiklerini söyleyen Kaan Özdemir “Gün içinde yemekhaneden yeniliyor ama fiyatlar arttı bir de sistem değişikliğine gidildi. Dışarıda yediğimizde ise en ucuza en çok nasıl doyarız diye düşünüyoruz.”
Okul binalarının ve ders içeriklerinin kendileri için yetersiz olduğuna değinen Kaan “Okulumuz büyük bir alana sahip olsa da Eski Aliağa Otogarından bozma bir Meslek Yüksekokulu. 4 Tane küçük derslik binası, yemekhane ve oturma alanının bir de voleybol sahası var. İlk gördüğümde benim için epey hüsran olmuştu. Koca bina ama terk edilmiş gibi bakımsız ve yetersiz.” diye ekliyor.
İsrail-İran güç gösterisi nereye varacak?
Vatan millet ıstakoz
Istakozun faturası!
Çocuklar ve gençler kime emanet?
Köy Enstitüsü farkı, şehre ve geleneğe uymazlığı: Hümanist, yararcı, bütüncül köy rehberi
AB, İran’a karşı Türkiye’ye rol verme peşinde
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
